Íslendingaþættir Tímans - 08.07.1978, Síða 2
Armann Dalmannsson
F. 12. sept. 1894
D. 22. marz 1978
Eftir langt skammdegismyrkur nor6-
lenzkra dala er gott aö eiga von góBra
gesta og bjartari daga.
Égog fjölskylda min höfum átt því láni
aöfagna ab eigaeinn slikan gest, árvissan
sem bar meö sér birtu og yl og vék burtu
skuggum vetrarins. Um áramótin fórum
viöaöhugsa til þess hvorthann gæti kom-
iö og hvenær hann mundi koma. Og svo
birtist hann einn góöan veöurdag, glaöur
og broshyr ab vanda og viö litum bjartari
augum fram á veginn. Þessi gestur var
vinur okkar Armann Dalmannsson sem
gegndi prófdómarastörfum viö Bænda-
skólann hér á Hólum i 27 ár.
Ég kynntisthonum fyrst voriö 1973 þá 78
ára gömlum manni. Ekki var aö merkja
aö aldurinn væri honum i nokkru til baga
og þann tima er hann starfaöi hér viö mat
prófverkefna vann hann yfirleitt tólf tima
á dag. Þaö undraöi mig oft hversu mikla
og góöa yfirsýn hann haföi yfir allar
námsgreinar sem kenndar eru hér og
vann hann öll sin prófdómarastörf meö
fágætri samviskusemi og nákvæmni. Þaö
er gæfa hverjum þeim sem hlotnast þaö
hlutskipti aö vera i verki meö slikum
manni sem Armann var.
Flesta daga sem Armann dvaldi hér fór
hann i gönguferö sér til skemmtunar og
hressingar. Ég á margar ánægjulegar
minningar frá þeim stundum er viö
þreyttum göngu saman hér um nágrenn-
iö. Margt kvöldiö höföum viö þá ánægju
aö fá Armann i heimsókn, þaö eru eftir-
minnilegar stundir. Oft kvaddi hann meö
visu er hann fór og ritaöi þær gjarnan i
gestabókina.
Eitt sinn kvaö hann svo vib brottför
Þökk ég votta ykkur öllum hér,
er ég brottu héöan aftur fer.
Samstarf gott ég þakka þér og biö,
þess að Drottinn blessi heimiliö.
Kveöjur hans munu ylja okkur um
hjartarætur á ókomnum árum, og vekja
hjá okkur minningar um gestinn okkar
góöa sem ætiö flutti meö sér hiyju og góö-
vild. Minningarnar um hann munu um
ókomin ár vikja burtu skuggum vetrarins
og greiöa fyrir geislum vorsólarinnar inn
á okkar heimiii.
Meö Armanni Dalmannssyni er horfinn
ábraut mikilhæfur maöur, maður vorsins
oggróandanssem hlúöiað öllu er lifsanda
dró, og hugsaöi fyrst og fremst um þaö
hvernig hann yrði landi sinu og þjtíö aö
sem mestu liöi, án þess aö taka tillit til
eigin ábata og haföi fórnfýsi og skyldu-
rækni aö leiðarljósi.
Heimili hans og Sigrúnar Kristjánsdótt-
ur konu hans var sælureitur, ógleyman-
legt hverjum manni sem þar kom einu
sinni. Friöurinn og kærleikurinn til alls
sem lifir umvaföi mann um leiö og stéttin
var gengin heim aö húsinu. Aspirnar
stóðu og standa vörö viö húsið hans I Aöal-
stræti 62 á Akureyri og segja gestinum
sina sögu.
Ég og fjölskylda min þökkum þér kynn-
inguna og allt samstarfiö, sem aldrei bar
skugga á. Blessuð sé þin minning um ei-
lifö alla. Astvinum þinum öllum eftirlif-
andikonu, börnum og barnabörnum send-
um viö samúöarkveöjur.
Sigtryggur Jón Björnsson
Hólum i Hjaltadal.
Fyrir mér sem óist upp á næsta bæ viö
hana og þekkti hanaveröur hún mikill-
væg minning og ábending hverning hægt
er aö öölast lifshamingju á einfaldan
máta og án þess aö gera tilraun til aö
kaupa hana dýru veröi ytri gæöa. Og
þegarhUn Bina er nU horfin af sjónarsviö-
inu, veröur allt eitthvaö risminna á ævi-
slóö hennar, en umhverfiö veröur þtí ætiö
þaö sama, fegurö og tign jökuisins okkar,
minnir á stórbrotiö og gott fólk sem lifði I
nálægö hans og hann heldur áfram aö
magnast dularkrafti þess fólks sem viö
rætur hans bjó.
Minnig þin lifir, Bina I Melabúö.
Kristinn Krisjánsson
Jakobina Þorvarðardóttir frá MelabUÖ
Minning frá Helgu frá Dagverðará.
Ég man þegar fyrst við fundumst
var fallegur sumardagur
2
og jökull i geislagulli
þá glóöi svo töfrafagur.
Þá hreyfði hafgolan blómin
og himinsins fuglar sungu,
svo ljómandi fegurö landsins
varð lofgjörö á þeirra tungu.
Sem heiöur hásumardagur
svo hugljUf var okkar kynning
og allt okkar samstarf er mér
ein indæl og sólbjört minning.
Er sjUkdómar, hel og harmar
aö heimili minu streymdu
þá komst þú meö hjálp og huggun
- já hjálp sem þar engir gleymdu.
Og börnin min ung þér unnu
þU öllum þeim varst sem móöir,
meö þulum, sögnum og sögum
þú sýndir þeim menntaslóöir.
Þó varstu ein þeirra öldnu,
sem ekki i skóla gengu,
og læröra kennara leiösögn
i lifinu aldrei fengu.
Margt fróölegt aö fornu og nýju
þú festir þér vel i minni.
Og margt hef ég lært sem man ég
af munnlegri frásögn þinni.
t háskóla lifs þú lærðir
aö lifa á kærleikans vegi
og kennari þinn var Kristur,
sá kennari brást þér eigi.
Ég þakkir og virðingu votta
þér vil þegar leiöir skilja
Hvar aftur við samleiö eigum
fer eftir skaparans vilja.
isiendingaþæuir