Íslendingaþættir Tímans - 08.07.1978, Blaðsíða 3

t
Björn Jónsson
/ • •
frá Olduhrygg
Þó aö meir en ár sé liðiö frá andláti
Björns Jónssonar veit ég ekki til þess aö
nokkuð hafi verið um hann ritað. Tel ég
það miður, þvi að hann á vissulega eftir-
fnaeli skilið. Og þó að ég kunni litið úr
þessu aðbæta, þá langar mig að tileinka
honum nokkur kveðjuorð.
Björn Jónsson var fæddur að Hóli i
Urðasókn 11. des. 1905 sonur Jóns Björns-
sonar bónda á Hóli og konu hans
Ingibjargar Jónsdóttur. Voru þau dug-
mikil og merk hjón. Björn ólst upp i föður-
Sarði ásamt þremur systkinum, sem öll
v'oru eldri en hann. Þau eru Kristin kona,
Hallgrims Traustasonar verzlunarmanns
á Akureyri. Hún er nú ekkja. Zóphonias,
lengi bóndi á Hóli, kvæntur Súsönnu
Guömundsdóttur. Þau búa á Dalvfk.
Friðrika, maöur hennar var Elias Hall-
^órsson smiður á Dalvik. Hann er nú lát-
*an. Þessi systkini voru rösk og myndar-
ieg svo orð fór af. Er Björn einn fallinn i
v'alinn.
Björn vandist snemma vinnu og vann
ungur öll venjuleg sveitastörf. Geröist
röskleikamaður meðárunum, áhugasam-
Ur og fylginn sér. Hann stundaði námi
Hólaskóla og útskrifaðist þaðan 1922.
Litlu siðar fór hann til Danmerkur og
v'ann þar landbúnaðarstörf. Mun hugur
^ns hafa beinzt að þvi, að afla sér þar
•Ueiri búfræðimenntunar. En þá urðu
östæður þannig heimafyrir, að hann taldi
nauðsynlegt að hverfa heim. Og 1928 fer
Uann að búa á hluta af Hóli á móti foreldr-
Unr> sinum. Hélzt það i tvö ár.
Björn festi ráð sitt 1930 og gekk að eiga
^orbjörgu Viihjálmsdóttur frá Bakka.
^eyndist hún ágæt húsmóðir og eigin-
"°na, bráðdugleg og stjórnsöm. Ungu
njónin hófu búskap áGrund i Svarfaöardal
giftingarárið. Þar búa þau i þrjú ár, en
nytja þá i ölduhrygg i sömu sveit. Eign-
u&ust þaa jöröina og dvöldu þar til 1965 aö
Þnu hætta búskap, liklega vegna van-
neilsubeggja,ogflytja tilDalvikur. Björn
var áhugasamur bóndi. Hann hóf fljótlega
unUalsverðar ræktunarframkvæmdir á
f°r& sinni. Þá reisti hann ibúðarhús,
nyggði nýtizku fjós og endurbyggði önnur
^eningshús. ölduhryggur hafði þvi tekið
m>klum breytingum á búskaparárum
JÖrns, enda hafði hann siðari árin all-
órt bú. Björn var greindur og prýðilega
tarfhæfur. A yngri árum gerðist hann
ngmennafélagi og sýndi þá að óhætt var
'slendingaþættir
að fela honum verkefni, sem góðan
árangur þurftu aö fá. Hann var formaður
félags sins um tveggja ára skeið. Eftir aö
hann gerðist bóndi leið ekki á löngu þar til
honum voru falin ýmis trúnaðarstörf.
Hann var i stjórn Búnaðarfélags Svarf-
dæla um skeið. Þá sat hann i hreppsnefnd
nokkur ár og i skattanefnd vann hann
lengi ogerþó ekkialltnefnt. Fullyrða má,
að vel voru þessi störf komin i höndum
hans og þau leyst með sóma.
Björn var heill og sannur samvinnu-
maður. Hann tók verulegan þátt i umræð-
um um kaupfélagsmál. Það sem honum
þótti vel takast i þeim málum vakti
ánægju hans og traust, enda lét hann ekki
undir höfuð leggjast að geta þess i um-
ræðum. Hins vegar gagnrýndi hann
ósþart það sem honum þótti miður fara.
Björn var lengi varamaður istjórn sinnar
kaupfélagsdeildar, félagsráösmaður var
hann i mörg ár, og ávallt fulltrúi á aðal-
fundum Kaupflelags Eyfirðinga. Eftir að
Björn settist að á Dalvik gerðist hann
starfsmaður útibús K.E.A. á Dalvik og
undi þar vel hag sinum. En að nokkrum
árum liðnum varð hann fyrir alvarlegu
slysi sem skerti vinnuþol hans stórlega,
enda varð hann að sæta sjúkrahúsvist
mörgum sinnum og stundum langdvölum.
en þegar á milli bar tók Björn
sér verk að vinna, þvi að áhuginn og hark- -
v»n dvinaði ekki. En þó aö styrkur hans og
baráttuvilji héldist litt lamaöur og hann
brotnaði ekki i éljaveðrum vanheilsunnar
gat endadægrið verið skammt undan, þar
sem alvarlegur sjúkleiki bættist við.
Björn andaðist 8. marz 1977.
Björnfrá ölduhrygg var meðalmaður á
hæö, liðleg vaxinnog vasklegur vel farinn
i andliti og snyrtimenni. Hann var vak-
andimaður.sem gaf gaum af þvisem var
aö g erast á hverjum tíma. Vafalaust taldi
hann sér fátt mannlegt óviðkomandi.
Hann myndaöi sér ákveðna skoðun á mál-
um og var ótrauöur aö láta hana i ljós, þó
aö hann vissi aö valda mundi andstöðu.
Björn var allvel máli farinn og góður
fundarmaöur. Gat hann þvi variö skoöan-
ir sínar og þurfti ekki aö glúpna fyrir and-
stæöingi.
Viö Björn unnum dálitið saman aö
félagsmálum. Likaði mér samstarfið
ágætlega og á ég góðar minningar frá
samskiptum okkar öllum. Mér virtist
hannsanngjarn og samvinnufús, einarður
og engin veifiskati, rökvis og hélt fast á
sinum málstað, en tók þó mið af skoð-
unum annarra. Hann vildi áreiðanlega
gera það sem hyggilegast og réttast var
hverju sinni, enda treystu samferða-
mennirnir honum til að gera góða hluti.
Björn var skemmtilegurfélagi, glaövær
og alúölegur. Hann var sönggefinn og
hafði mikla rödd. Einhvernþátttók hann I
söngsveitum og i sfnum hópi naut hann
þess aö taka lagiö. Birni var ljúft aö
blanda geði við aðra. Hann var hressileg-
ur og lagöi gott mtil mála, hvort sem á
dagskrá voru erfið efni eða gamanmál.
Hann eignaöist fjölda kunningja og ófáa
vini, enda var hann trygglyndur.
Eins og áður er getið hét kona Björns
Þorbjörg. Hjónaband þeirra varð mjög
farsælt. Þau skópu sér notalegt heimili
þar sem gestrisni var á boöstólum og
móttökur hlýlegar. Börn þeirra sem upp
komust eru þessi, talin eftir aldri. Ásdis,
er gift Hróðmari kennara Margeirssyni á
ögmundarstöðum i Skagafiröi. Auður,
maður hennar er Magnús Stefánsson
hreppstjóri i Fagrasiógi. Helgi, vélstjóri,
kvæntúr Sigrúnu Friðriksdóttur frá
Hánefsstöðum. Þau búa á Dalvfk.
Ingibjörg, gift Arna Oskarssyni frystihús-
stjóra á Dalvik. Vilhjálmur, verkamaöur
á Dalvik. Svavar, félagsráðgjafi, býr i
Noregi, kvæntur norskri konu, er Solveig
3