Íslendingaþættir Tímans - 24.02.1979, Blaðsíða 1

ÍSLENDINGAÞÆTTIR
Laugardagur 24. febr. 1979 — 6. tbl.
TIMANS
Ingíbjörg Hjörleifsdóttir
Fædd: 10. des. 1915
Dáin: 9. jan. 1979
Það var á sólbjörtum degi sfðla sumars
1947, að ég kom gangandi austur Lóns-
heiðiogkomaðStarmýrii Alftafirði. Fólk
var við heyskap og ég hálpaði svolítiö til
og gisti um nóttina.
Við heyskapinn hitti ég konu og tókum
við tal saman. Þessi kona var hávaxin og
festuleg í fasi og bauð af sér óvenjulegan
þokka i viöræðum og kynningu. Ég kunni
raunar deili á henni, þar sem ég var tnl-
lofaður bróöurdóttur manns hennar.
Þetta var Ingibjörg Hjörleifsdóttir frá
Nýbúð i Neskaupstað, sem andaðist á
Borgarsjúkrahúsinui Reykjavik 9. janúar
s.l. eftir margra ára baráttu við erfiðan
sjúkdóm.
Okkar fyrstukynni vorui þvi sögufræga
héraði Halls af SIÖu, þar sem hún var
fæddoguppalin. Ingibjörgfæddist á Star-
mýri 10. desember 1915 og varö þvi aöeins
rúmlega 63 ára að aldri. Faðir hennar var
Hjörleifur Brynjólfsson, bróðir Jörundar,
alþingisforseta, og móðir hennar Guðrún
Jónsdóttir.
Ingibjörg var innan við fermingu, þegar
hún missti móður sína. Þrátt fyrir ungan
aldur tók hún við forsjá heimilisins með
föður sinum. Sýndi það kjark hennar og
festu, sem voru ein af skapgeröarein-
kennum hennar. Þá varð hún einnig, að
visu löngu siöar, fyrir þeirri sorg, aö
bróðir hennar, Vilhjálmur, sem var við
nám á Laugarvatnsskóla, dó skyndilega.
Arið 1935 fór Ingibjörg í vist til Norö-
fjarðar hjá sæmdarhjónunum Eiríki
Þorieifssyni og Aldisi Stefánsdóttur, sem
iengi héldu rausnarheimili í Dagsbrún I
Neskaupstað. Þaö var ætlun Ingibjargar
að vera þar eitt ár til aö afla sér fjár til
frekari menntunar. En svo fór, að i Nes-
kaupstað varð hennar heimili til æviloka.
Hún giftist árið 1936 hinum ágætasta
manni, Birni Eirfkssyni frá Dagsbrún, og
bjuggu þau fyrst I húsi tengdaforeldra
minna, Guðnýjar Þórarinsdóttur og
Eiriks Armannssonar, sem var hálfbróðir
Björns. Arið 1947 keyptu þau Nýbúö i Nes-
kaupstaö og bjuggu þar æ siöan.
Heimilið i Nýbúö var um margt sér-
stætt. Hjörleifur bjóhjá þeim Birni um 20
ára skeið. Ingibjörg hlúði alla tiö aö föður
sinum svo til fyrirmyndar var. Hann átti
stórt og verðmætt bókasafn, sem sifellt
stækkaði með árunum. Viö vorum góðir
vinir og man ég marga fjöruga samræðu
viö hann um menn og málefni, en hánn
var mjög áhugasamur um þjóðmál og
hvaðeina, sem var á dagskrá i þjóðfélag-
inu hverju sinni.
Þau hjónin eignuðust þrjú börn. Guð-
nýju, sem nú er viö laganám í Háskólan-
um, Guðrúnu, konu Halldórs Kristinsson-
ar, bæjarfógeta i Bolungarvik, Vilhjálm,
rafvirkja, sem kvæntur er Jakobinu
Sörensdóttur, en þau búa á Eskifirði.
Þetta greinda og góðviljaöa fólk setti
sterkan svip á heimiliö i Nýbúð. Ingibjörg
var þeirrar gerðar, aö hún átti fjölda
vina, enda var gestkvæmt á heimili henn-
ar. Hún var skemmtileg, vel að sér um
marga hluti ogviölesin. Samræöulist var
henni i blóð borin. En hún var föst fyrir i
skoðunum og hreinskilin og hreinskiptin.
Hún var félagslynd og lífsskoðun hennar
byggöist á félagshyggju og samúð með
þeim, sem minna mega sin i lífinu.
Ingibjörg tók mikinn þátt i félagsmál-
um i Neskaupstað. Hún var um sinn vara-
bæjarfulltrúi fyrir Framsóknarflokkinn,
og sat stundum bæjarstjórnarfundi. Þá
var hún virkur félagi i Slysavarnarfélagi
tslands ogformaöur kvennadeildarinnar i
Neskaupstað um nokkur ár. Hún starfaöi
einnigi'kvenfélaginuNanna þar I bænum.
Þá átti hún sæti i barnaverndarnefnd um
nokkurntima. 011 þessi störf vann hún af
stakri prýöi og miklum áhuga.
Fjölskylda min og Ingibjargar hafa átt
mikla samleiö um 30 ára skeið. Hefir
aldrei fallið skuggi þar á. Nýbúð var alltaf
opin ogeins og heimili manns. Fáum viö
aldrei fullþakkað þær móttökur allar.
Þaö var i senn mannbætandi og ánægju-
legt að kynnast Ingibjörgu. Hún var heil-
brigð i skoöunum, óvenjulega viðsýn og
eðlisgreindin kom ævinlega I ljós I sam-
skiptum við aðra.
Mjög fjölmenn útför Ingibjargar Hjör-
leifsdóttur var gerö frá Norðfjaröarkirkju
og fór fram i hinu fegursta vetrarveðri.
Var þaö i fullu samræmi við lifshlaup
þessarar ágætu konu.
Fjölmargir sakna Ingibjargar en þó
þeir mest, sem þekktu hana best.
Ég sendi ástvinum Ingibjargar innileg-
ar samúðarkveöjur minar og fjölskyldu
minnar.
Blessuð sé minning hennar.
Tómas Arnason