Íslendingaþættir Tímans - 24.02.1979, Side 7

Ragnheiður Möller
P. 22.8. 1909
D. 4. 1. 1979
„Mínir vinir fara fjöld”, kvaö Bólu-
Hjálmar. Og þaö er hlutskipti okkar þeg-
ar æviárum fjölgar, aö æ fleiri vinir og
samstarfsmenn kveöja hinstu kveöju.
En á kveöjustundum rennum viö huga
til baka og minningar sækja á. Ég
kynntist Ragnheiöi Möller fyrst áriö 1938.
Fyrsta mai' þaö ár fór hiin og unnusti
hennar, Jón Magnússon, siöar fréttastjóri
viö Rflúsútvarpiö austur aö Selfossi I
heimsókntil sýslumanns Arnesinga, sem
var vinur þeirra beggja. Erindi til sýslu-
manns var aö biöja hann aö gefa þau
saman i hjónaband. Þaö var þeim gæfu-
spor, þvi ástúö, hlýja, samheldni og
skilningur einkenndisambúöþeirra, voru
þáu þó næsta ólik um margt.
Fjölskyldur okkar áttu töluverö sam-
skipti á frumbýlingárunum ogá ég marg-
aránægjulegarminningar frá þeim tima.
Þaö var gaman aö fá þau hjón i heimsókn
svo og vera gestur þeirra. Hlýja, gaman-
semi og góövild réöi rikjum á þeim kvöld-
um.
A þessum árumvarfariöaögrilla I þaö,
aö giftar konur ættu rétt til sjálfstæöra at
hafnaog áhugamála utan heimilis. Hygg
ég aö ekki hafi margir á þeim tlma haft
rfkari skilning á þessum málum en Jón
Magnússon. Hann tók sinn þátt I aö sinna
börnunum svo konan gæti stundaö áhuga-
mál si'n á sviöi félagsmála, og frekar
hvatti hana en latti i þeim efnum.
Þegar drengirnir þeirra voru orönir
stálpaöir og hana langaöi aö afla sér
kennararéttinda meö þvi aö fara i
Kennaraskólann studdi Jón hana meö
ráöum og dáö.
kvenréttindafélagsins á Þingvöllum. Þar
rikti vorhugur og áhugi var mikill. Þar
var m.a. kosin nefnd til aö undirbúa
skipulagsskrá fyrir Menningar- og
Minningarsjóö kvenna, sem þá var veriö
aö stofnsetja. Ragnheiöur var kosin I
þessa nefnd og æ siöan meöan kraftar
leyföu var sá sjóöur sérstakt áhugamál
hennar.
Þessi sjóöur, sem hefur þaö markmiö
aö styrkja konur til náms, hefur merkja-
sölu einu sinni á ári til ágóöa fyrir starf-
semi si'na. Lengst af fór merkjasalan
fram 27. september, þaö var afmælisdag-
ur Brietar Bjarnhéöinsdóttur, sem var
frumkvööull aö stofaun sjóösins. Merkja-
söludagana var Ragnheiöur örugglega
ekki mikiö heima. Hún fór strax snemma
morguns og seldi merki allan guöslangan
daginn og fram á kvöld. Og árum saman
var sá sjóöur, sem Ragnheiöur skilaöi aö
kvöldi merkjasöludagsins, langtum
stærri en nokkurra annarra sem seldu og
voru þó margar duglegar áhugakonur aö
verki.
Gleöi Ragnheiöar og stolt var mikiö
þegar sjóöurinn þegar áriö 1946 gat veitt 6
konum namsstyrk.
1 skipulagsskrá sjóösins er þessi grein
m.a.:
„Komi þeir timar, aö konur og karlar
fái sömu laun fyrir sömu vinnu aöstööu til
menntunar, efnalega, lagalega og sam-
kvæmt almenningsáliti, þá skulu bæöi
kynin hafa jafnan rétt til styrkveitingar
úr þessum sjóöi.”
Þær konur, sem aö þessari skipulags-
skrá stóöu, eru nú horfnar af sviöi og er
Ragnheiöur siöust þeirra, sem kveöur,
Hún trúöi þvl fastlega aö þessi grein
myndi koma til framkvæmda. —Þær kon-
ur sem enn eru ungar, ættu aö minnast
þeirra bjarsýnu brautryöjenda, sem
sömdu þessa grein meö þvi aö láta þetta
merka atriöi skipulagsskrárinnar veröa
aö veruleika.
Jón Magnússon, maöur Ragnheiðar, er
látinn fýrir nokkrum árum. Þau hjónin
eignuöust þrjá efnilega syni, Magnús,
Hrafn Eövald og Friörik Pál. Ég sendi
þeim innilega samúöarkveöju.
Valborg Bentsdóttir.
Margrét Halldórsdóttir
Ragnheiður fekk snemma áhuga á mál-
e&ium kvenna og gekk I Kvenréttinda-
félag Islands. Þaö var þá frekar fámennt
{élag. Auövitaö tók hún strax til viö aö
hvetja konur til aö ganga 1 félagið og var
ég meöal þeirra, sem hún bætti á félaga-
skrá.1
Fljötlegavar húnkosin I stjórnKRFI og
lék ótrauö til starfa viö aö efla skilning
úianna á þvi, aö konum bæri sami réttur
°g körlum til hvers konar starfa og viöur-
henningar i þjóöfélaginu. Hún var eld-
hugi, sem við hægfara áttum ekki alltaf
samleiö meö. En hún var ekki uppnæm
fyrir aöfinnslum og afvopnaöi okkur sila-
^eppi meö jafnlyndi sinu og góövild.
Voriö 1944, skömmu eftir að lýöveldiö
var stofnað, var haldinn landsfundur
'slendingaþættir
Nú hefur þú lokiö þinu stóra ævistarfi,
Margrét min, og nú brestur mig orð til aö
kveðjaþig sem ég vildi. Þess vegna ætla
ég nú að endurtaka brot af litlu ljóði, er ég
fyrir mörgum árum ávarpaöi þig meö, I
nafni minu og fleiri sjúklinga.
Þú hjúkrar eins ogmóðir, mild og bliö,
svo mjúkhent hverja þraut aö lina og
bæta,
og þegar einhvern angrar hugans striö,
þá áttu bros, er vesalinginn kæta,
þú breiðir frá þér birtu og kærleiksyl,
þin bregst ei hönd til liknar hverju sári.
Þannig varstþú.Margrétmin, og miklu
meiri og betri en orö fálýst.
Nú kveö ég þig i siðasta sinni,
þin samúö styrkti og gladdi mig.
Þú varst sem ljós á vegferö þinni,
er vermir allt i kring um sig.
Og þó aö æstar öldur risi,
þá er vort lif i Drottins hönd.
Ég biö aö náö hans veg þér visi
aö vonarinnar björtu strönd.
Guörún Guömundsdóttir frá Melgeröi.
7