Íslendingaþættir Tímans - 07.04.1979, Blaðsíða 2

Ingibjörg Daníelsdóttir
Fædd 30. ágiíst 1923
Dáin 28. nóvember 1978.
ÞaB er erfitt fyrir okkur vini og kunn-
ingja Ingibjargar, a& trúa þvi, aB hún sé
ekki lengur á meBal okkar, kyrr á sinum
staBá Búrfelli, hugsandi um sitt heimili,
af alúB og nærgætni eins og henni var
lagiB. Ég, sem þessar linur rita, hefi
þekkt Ingibjörgu alla hennar ævi.
Mér er i barnsminni dagurinn sá, þegar
hún fæddist þaB var hlýr og mildur siB-
sumarsdagur, og ég var send einhverra
erinda fram aB Búrfelli. Ingibjörg, gamla
til þess aB rækta og hlúa aö blómum viB
glugga sjúkrastofanna, hennar herbergi
var á móti noröri. Mörgum hefir oröiö
þetta til yndisauka, glatt skapiB, létt sinn-
iö, fært sjúkum friö I sál. AukiB trú hins
sjúka manns á lifiö, vaxtarmátt þess og
fegurö, Þetta einmitt þetta, var aöall
Margrétar og takmark. Af engu gladdist
hún heldur eins og þegar sjúklingur
hennar náöi bata og gat horfiB heim, glaö-
ur og heilbrigöur.
Ariö 1954, um voriö, lét Margrét af
störfum viB sjúkrahúsiB á Hvammstanga.
Var hún þá kvödd meö hófi, sem haldiö
var henni til heiöurs. Margar ræöur voru
fluttar þar, sem greinilega kom fram
viröing, söknuöur og hlýjar þakkir
héraBsbúa fyrir frábær störf og henni árn-
aö heilla. Kvenfélögin höföu gengist fyrir
aö henni voru færöar nokkrar gjafir, ein
frá hverju félagi, sem áþreifanlegan vott
þakklætis. Siöar kom hún þó aftur til
starfa viö sjúkrahúsiö, sem svara mun
einu ári, á árunum 1955-1956, aö tilhlutan
Haröar Þorleifssonarsem þá var læknir á
Hvammstang.
Eitt ár vann hún einnig viö sjúkrahúsiö
á Vffilsstööum. Starfstimi hennar var þá
oröinn langur oghaföi reynt mjög á krafta
hennar. Hún dvaldistsiöan á heimUi sinu i
Reykjavík. Heilsunni fór hnignandi.
Systursonur hennar, Halldór Þóröarson,
ogkonahansá Litla-Fljóti i Biskupstung-
um tóku hana þá til sin og önnuöust hana
af alúö og kostgæfni. Aö þvi kom þó, aö
hún þarfnaöistsjúkrahússvistar, sem stóö
henniopin þarsem hún haföi fórnaökröft-
um sinum lengst af, á sjúkrahúsinu á
Hvammstanga. Þar hlaut hún svo ljúfa og
góöa umönnun og hjúkrun af hálfu lækna
og alls starfsfólks.
Andláthennarbar aöþann 27 janúar s.l.
er hana vantaöi aöeins fáa daga til aö ná
nfutiu ogeins árs aldri. Þörf er þreyttum
aö hvílast.
Guömundur skáld á Sandi segir i ljóöi:
2
húsfi-eyjan á Búrfelli, kom til dyranna
þegaréggeröi vart viö mig. Sjálfsagt hefi
égboriöupp erindiö.en aöþviloknu segir
Ingibjörg við mig. Veistu aö þaö fæddist
hérna litil stúlka i nótt? Nei, ég vissi þaö
ekki. Langar þig ekki aö sjá hana? bætti
hún viö. Jú, auövitaö vildi ég sjá litla
barniö.
Svona vildi það til, aö ég sá Ingibjörgu á
hennar fyrsta ævidegi og alltaf síöan hefi
ég þekkt hana, fyrst sem barn og ungling,
ogsiöarfulltiöa konu, móöur og húsfreyju
á Búrfelli.
Ingibjörg var dóttir Daniels Þorleifs-
Engin getur þinnar þreytu
þunga lagt á vogarskál,
engin getur andvökurnar
álnaö- þaö er vonlaust mál.
Getur nokkur fært til fiska
fórnarllfsins gildi og mátt
konu, er vann á öllum eyktum
aldarfjóröungs dag og nátt.
En Margrét vann á öllum eyktum —
ekki einasta aldarfjóröung, raunar meri
en aldarþriöjung, og þaö er rétt, aö engi
getur lagt þreytu andvökunátta á vogar-
skálar, né reiknaö manngildi i krónum
eöa landaurum.
Að tilhlutan stjórnar sjúkrahússins fór
fram minningarathöfn um Margréti
hjúkrunarkonuaö Hvammstanga þann 6.
febrúar s.l. Fór athöfnin fram i félags-
heimilinu, þar eö viögerö stóö yfir á
sóknarkirkjunni. Sóknarpresturinn, sr.
Pálmi Matthlasson, flutti minnningar-
ræðu. Stjórnarformaöur sjúkrahússins,
sr. Róbert Jack, presturað Tjörn á Vatns-
nesi flutti kveöjuorö og þakkir af hálfu
héraösbúa. Kirkjukórinn söng undir
stjórn Helga Ölafssonar organleikara.
Var athöfii þessi látlaus og fögur. Sóttu
hana margiribúar héraösins, þó voru þeir
einnig margir er ekki gætu mætt þar, af
ýmsum ástæöum.
Margrét haföi óvenju heilsteypta og
trausta skapgerö, vináttan staöföst. Þótt
árin liöu hvert af ööru utan ættarsveitar,
áttihún sterk Itökihug oghjarta þessarar
dóttur. Þar, 1 faömi móöur jaröar, vildi
Margrét hvila aðslöustu. Jaröarför henn-
ar fór fram aö Torfastööum I Biskups-
tungum laugardaginn 10. febrúar s.l.
Dagurer er liöinn. Fagur dagur starfs
og liknar. Stjörnur minninganna skína I
hugum samferöafólksins. Aö sjálfsögöu
einstaklingsbundnar, en þó i mörgu sam-
eiginlegar. Og aö slöustu er þaö okkar
allra mál: Blessuö sé minning Margrétar
hjúkrunarkonu.
Guöjón Jósefsson, Asbjarnarstööum.
sonar, bónda á Stóra-Búrfelli og Jónu
Rannveigar Eyþórsdóttur, var hún ættuö
sunnan úr Mýrasýslu, og er mér sú ætt
ókunn, en myndarbragur fylgir þvi ætt
fólki hennar sem ég hefi séð. Daniel er
aftur Húnvetningur sonarsonur Erlends
Pálmasonar ITungunesi, sem var héraös-
kunnur maöur á sinni tiö fyrir fram-
kvæmdir I búskaparháttum. Móöir hans
Ingibjörg, var lika húnvetnsk, greind
kona og vel hagmælt.
Ingibjörg ólst upp á Búrfelli, hjá for-
eldrum sínum og systur sinni Þóreyju,
sem var yngri. Hún var glaöleg i viömóti,
orðvör og vönduö og sérstaklega hjálpfús
og greiövikin viö alla sem meö þurftu.
Einn var sá þáttur i fari hennar, sem ekki
má eftir liggja, hún var sérstaklega mikill
dýravinur og nærfærin við allar skepnur,
og umgekkst þær mikiö alla tlö.
Einn vetur var Ingibjörg i Hverageröi i
skólanum hjá Arnýju Filippusdóttur, og
hélst þeirra vinátta meöan báöar liföu.
Voriö 1943 giftist hún eftirlifandi
eiginmanni sinum Gisla H. Jónssyni,
bónda á Asum. Haföi hann búið þar meö
móöur sinn önnu Jónsdóttur frá
Sauðanesi. Þau Ingibjörg og Gisli byrjuðu
búskap á Litla-Búrfelli, en fluttu svo að
Stóra-Búrfelli eftir tveggja ára búskap
þar, og bjuggu þar alla tíð siðan. Þau
eignuöust þrjú börn, Asgeröi, húsfreyju á
Hrisbrú I Mosfellssveit og önnu og Jón,
sem bæöi eru nú heima á Búrfelli.
Þau hjón höföu mikiö barnalán, þvi
börnin eruöll vel gefin ogmyndafólk, eins
eru barnabörnin fimm aö tölu fallegur
islendingaþættir