Íslendingaþættir Tímans - 11.08.1979, Blaðsíða 5

Tryggvi ívarsson
Fæddur 13. janúar 1949.
Dáinn 24. júni 1979.
Misjöfn eru mannsins örlög, stundum
toskilin og oft óræö. En áfýjað veröur ekki
þeirra dómi, þótt sárt um þyki, einkum
þegar vegiö er aö baömi f blóma lffs.
Tryggvi Ivarsson markaöi meö lífs-
skeiöi sfnu ævi einnar kynslóöar, þótt
aöeins næöi hann þritugsaldri, þeirrar
kynslóöar er aöeins þekkti Island sem
land nýrra framfara og velferöar, þótt
hersetið væri. Hann var fulltrúi lýöveldis-
kynslóöar. Og svo sem lýöveldiö dafnaöi
óx Tryggvi úr grasi, gekk menntaveginn,
eins og gert höföu foreldrar hans, naut aö-
hlynningar ástrfkra foreldra Þorbjargar
Tryggvadóttur og lvars Danfelssonar, og
lauk lyfjafræöiprófi I Kaupmannahöfn viö
ofurmannlega öröug skilyröi.
Sem fyrsta barnabarn Tryggva
Þórhallssonar forsætisráöherra, er hlaut
nafn hans, voru miklar vonir tengdar
þessum unga háskólamanni. Möguleikar
til frama voru ákjósanlegir, námsgáfur
ágætar, ástundun og samviskusemi rfk og
vinnugleöi einlæg.
Stór frændbálkur var honum styrk stoö I
bllöu sem strlöu, studdi hann til dáöa,
gladdi hann I meölæti og hughreyti I mót-
læti, þar á meöal háöldruö móöuramma
hans.
Þannig var Tryggvi þeim hæfileikum
búinn og aðnjótandi þeirra aöstæöna, aö
framtlö hans virtist liggja fyrir honum
sem bein braut og glæsileg. En líkams-
heilsa breytti öllum áformum og fyrir-
þykkjuþungurnébrygðiskapi, þótt taktur
riölaöist eöa óhreinn tónn óprýddi lag.
Sllkt var langlundargeö hans og sálrænt
innsæi. Barn varö aö meöhöndla af
varfærni og laða þaö meö ljúfmennsku
aö ströngu lögmáli tóna I staö þess aö
slæva áhuga meö lamandi ávltum.
Hann sá Ibarni sérstæöan persónuleika,
sem umgangastskyldi meövinsemd þess
er vill því vel á tónanna torveldu braut-
um. Hvert grip, hvert bogastrok skyldi
miöast viö námsferil og þroskastig, en
ekki viö óraunhæfa óskmynd. Og þótt
fyrstu nótur mlnar, sem hann kenndi mér
aö rita, liktust fremur vansköpuöum
rúsínubollum er sæmilegum tóntáknum,
þá voru uppeldisfræöileg viöbrögö hans
jákvæö, um leiö og hann brosandi sagöi:
islendingaþættir
heitum. Langvinnur sjúkdómur rifti
áætlun og lamaði loks svo llkamsþrek
Tryggva, aö vinna varö honum ofraun. En
sálarþrek hans var þó óbrostið til hins
slöasta.
Ekki veröur hér rakin sú saga nýrna-
sjúkdóms, sem ungum manni varö aö
aldurtila. Segja má þó, aö einskis var
,,Já, vinur minn, þaö er augljóst, aö þér
þykir vænt um hesta: svona teiknum viö
hrosshóf og eftir þessu hneggjar hestur
inn: en nú skulum viö skrifa þannig, aö
knapinn sjálfur syngi á hestbaki!” Upp
frá þessu þótti mér alltaf vænt um Þórar-
in Guðmundsson sem mann og bar virö-
ingu fyrir honum sem kennara.
Með Þórarni Guömundssyni er á braut
genginn einn af frumherjum okkar tón-
mennta, sem innleiddi fiöluna I islenskt
samfélag. Hann sjálfur bærir ekki lengur
strengi slna dauðlegum eyrum. En minn-
ing hans mun áfram hræra og hrlfa
hjartastrengi allra þeirra þakklátu Is-
lendinga, sem skilja og meta óforgengi-
legthlutverk þessa fyrsta forgöngumanns
I fiölutónanna rlki.
Dr. Hallgrimur Helgason
látiö ófreistaö til aö sigrast á þessum
vágesti. Til voru kvaddir bestu sérfræö-
ingará Islandi, Englandi og I Danmörku,
og leitaö ráöa I Bandaríkjunum og
Kanada. öll heimsins vlsindi megnuöu þó
ekki aö leysa llkamann úr nauöum. Jafn-
vel fórnfýsi móöurástar auönaöist heldur
ekki að bjarga þvl lifi, sem heitast var
unnaö. Stærri fórn færir enginn en aö
leggja sinn eiginn likama aö veöi fyrir
annarra llfi. Slfkur hetjuskapur ritast
gullnu letri I annála móöurkærleikans.
Umvafinn ást og umhyggju, sýndi
Tryggvi sjálfur einstætt æöruleysi I
miskunnarlausri baráttu viö likamsbrest.
Að kvarta eða kveina var honum vlös
fjarri. Sú var hans hetjulund. Margir
ættingjar milduöu honum erfiöa göngu.
Þar stendur fremst, næst móöur hans.
Valgerður, móöursystir hans, sem unni
honum sem eigin syni og stundaöi hann
langdvölum I sjúkralegu á erlendri grund.
Þá sýndi eiginkona Tryggja, Hildur
Sveinsdóttir, fádæma ástúö sina I
skammvinnu hjónabandi. Sé til óeigin-
gjörn ást, samfara ómótstæöilegri þrá til
aö létta annarra byröar I sameiginlegu
átaki, þá skapaöi hún hér, meö einbeittri
ákvöröun sinni, fagurt fordæmi. Rikulega
liösemd I langvarandi veikindum veittu
og báöar systur Tryggva og mágur, Krist-
inn Valdimarsson.
Fórn var fyrrum færö, til þess aö
komast I snerting viö guöleg máttarvöld.
Og enn I dag ber fórn fyrir mannkær-
leika laun I sjálfri sér sem göfgandi
kraftur æöstu dyggöa. Um leiö og fórnin
hjálpar öörum eykur hún llfsinnihald
þess, sem fórnina færir, gerir sjálfan
hann aö betra manni. Svo dásamlegt er
llfsins lögmál.
Nú, þegar Tryggvi, þessi vaski
drengur, glaösinna félagi og trausti föru-
nautur, er frá okkur vikinn, minnumst viö
hans sem ungrar hetju, sem aldrei bogn-
aöi né brast I strlöi slnu. Hann efldist viö
hverja raun og lét aldrei bilbug á sér
finna. Kærleikurinn veitti honum þann
styrk, sem sigrar allt andstreymi.
Þannig mun hann ávallt lifa I okkar
hugsýn sem ótrauöur, llfsglaöur og hug-
hrautur drengur, borinn til mannsæmdar,
lifandi I bjartsýni og látinn 1 sigursælli ró.
— Megi forsjónin veita honum þann fögn-
uö sálar og þá heiörlkju hugans, sem hann
ávallt þráöi á stuttu en ströngu æviskeiöi,
og eillflega blessa minningu hans.
Dr. Hallgrimur Helgason.
5