Íslendingaþættir Tímans - 18.08.1979, Blaðsíða 4

Margrét Hjörleifsdóttir
fædd 29. ágdst 1891
Dáinn 28. júli 1979.
NU þegar ég stend á þeim timamótum,
að amma er farin yfir móðuna miklu, þá
koma upp i hug minn þær stundir, er við
barnabörn og barnabarnabörnin áttum i
hlýjum faðmi hennar, en skilningur
ömmu á þörfum barnssálarinnar fyrir
hlýhug og ástrikju var i svo rikum mæli
hjá henni, þvi stutt var upp á loftið. Það er
þvi djúpt skarð komið i okkar hóp, við
brottför hennar héðan.
Margrét var Skaftfellingur i báðar ættir.
Hún fæddist aö Sandaseli 29. ágúst 1891.
Faðir hennar var Hjörleifur bóndi i
Sandaseli i Meðallandi, þekktur fylgdar-
maður yfir Kúðafljót á þeim tima, sonur
Jóns bónda Hjörleifssonar I Langholti og
Efri Ey, Hjörleifssonar bónda I Efri
Ey. Móðir Hjörleifs var Margrét Jóns-
dóttir, Ólafssonar bónda á Syðri-
Steinsmýri og konu hans Margrét-
ar. Móðir Margrétar var Ragnhildur
Guðmundsdóttir Isleifssonar, Jónssonar
bónda I Ytri Skógum og konu hans Þór-
unnar Sveinsdóttur. Móðir Ragnhildar
var Hallfriður Siguröardóttir, Oddssonar
bónda á Geitlandi og konu hans Ragn-
hildar Jónsdóttur.
Margrét amma var glæsileg, stór og
heilsteypt kona, hún var trú sjálfri sér og
átti svo margar ljúfar og skýrar minn-
ingar um æsku sina úr Meðallandinu, með
hina fögru fjalla og jöklasýn, þar sem er
öræfajökull hæstur Islenskra jökla.
Minningar hennar um Kúöafljót hinn
ógnvekjandi farartálma, sem þá var
óbrúaður, átti drjúgan þátt i uppeldi
hennar, þvl ótaldir eru þeir feröamenn,
sem lögðu leið sina á heimili foreldra
hennar og óskuðu leiðsagnar yfir fljótið,
Hjörleifurfaöirhennarvar orölagður fyr-
ir dugnaö og öryggi og talinn mikill
vatnamaður.
Amma ólst þvi upp við fegurð á aðra
höndina og ógnvekju á hina. Þaö gæti ver-
ið þetta sem geröi hana svo örugga og
réttsýna, sem hún var.
Ung að árum fluttist hún suður á Alfta-
nes með foreldrum sinum, sem hófu bú-
skap á Selskarði. Ari siðar kom reiöar-
slagiö, faðir hennar varð útí i Gálga-
hrauni. Heimilið var leyst upp og
fjölskyldunni tvistrað að þeirra tima siö.
Amma hóf störf hjá prófasthjónunum
að Göröum, en þaðan lá leiö hennar til
Reykjavikur, þar sem hún varð vinnu-
kona á heimili Arent Claesen.
Amma var þar til er hún giftist Bjarna
Guðnasyni, húsasmiðameistara, frá
Holtakoti, Biskupstungum, en þau giftust
19. október 1917. Þau ristusér stórt hús að
Hallveigarstig 9, þar sem þau bjuggu
lengst af.
Þeim hjónum varð f jögurrabarna auöiö
þau eru Guöni Þór, sem kvæntist Þórdisi
Magnúsdóttur, en hann lést sviplega 4.
april 1972. Ragna Hjördis, sem giftist
Herði H. Karlssyni, bókbandsmeistara,
Haukur, sem kvæntist Þórunni Lárusdótt-
ur, framkvæmdastj. og Erla Bryndis,
sem giftist Ingimari E. ólafssyni. Barna-
börnin urðu 7.
Amma missti mann sinn sviplega þann
18.11.1940. Það áfall varð henni þungbært,
en harm sinn bar hún I hljóði.
Enn var höggvið skarð i ástvinahópinn,
Fæddur25. mars 1932.
Dáinn 13. mái 1979
Kalliö er komið.
komin er nú stundin
viðskilnaöar viðkvæm stund.
Vinirnir kveöja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn siðasta blund.
Þessar ljóðlinur komu i huga minn er ég
fregnaöi hið ótimabæra lát Geira vinar
mins 13. þ.m., vinar mins sem sýnt hafði
svo mikið þrek I veikindum undanfarinna
mánaöa.
Þorgeir Stefán Jóhannsson var fæddur
25. mars 1932 að Tungu i Bakkagerði I
Borgarfirði eystra og var þvi nýorðinn 47
ára gamall er hann lést. Foreldrar hans
voru Jóhann Helgason bóndi aö Ósi I
Borgarfiröi eystraog Bergrún Arnadóttir
kona hans, sem látin eru fyrir nokkrum
árum.
Þorgeir var einn af 12 börnum þeirra
hjóna sem á legg komust, en tvö systkina
hansdóu mjögung.Þaö má þvi geta nærri
að stundum hefur verið þröngt i húsinu að
Ósí og systkinunum þar þvi lærst ungum
að taka til hendi.
Þorgeir varaðeins 10 ára gamall þegar
hann var sendur i sveit að Dratthalastöð-
um i Hjaltastaöaþinghá og var hann þar á
er eldri sonur hennar Guðni Þór féll frá
aðeins 51 árs.
Þrátt fyrir áföll þessi bugaðist amma
ekki og ávallt var hún jafn bein i baki.
Amma var trúuð kona og mjög heil-
steypt I trú sinni. Hún trúði á annað lif eft-
ir þetta lif og óttaöist dauðann ekki, þvi
hún taldi sig vera búna að skila sinu verki
hér á jöröu og vissi að þeir er á undan
henni voru farnir myndu taka á móti
henni.
Ég veit ég mæli fyrir munn allra barna-
barna hennar, þegar ég færi henni okkar
þakkir fyrir allt, sem.hún gerði fyrir okk-
ur, þvi öll vorum við alin upp undir sama
þakinu á Hallveigarstignum. Hvildu i
friöi.
Margrét Birna.
sumrum um margra ára skeið, við hey-
vinnu og önnur störf. Þegar aldur leyfði
fór hann I brúarvinnu og gekk um tima aö
allþi algengri vinnu sem fáanleg var á
þeim árum, enda var Geiri ekki gamall
þegar ljóst var að hann var ekki eftirbát-
ur annarra systkina sinna i dignaöi og
þreki enda munum við, sem vorum svo
lánsöm að fá aö veröa honum samferða
lengur eöa skemur á lifsleið hans, ætið
minnast hans fyrir hjálpsemi hans, ósér-
hllfni og drengskap.
Porgeir Stefán
Jóhannsson
4
Islendingaþættir