Íslendingaþættir Tímans - 18.08.1979, Blaðsíða 5
Sigurður Guðmundsson
bóndi á Brekkum i Holtum
Pæddur 20. desember 1891.
Dáinn 26. aprfl 1979.
I.
Voriö 1918fluttu ung hjón úr Reykja-
vík austur aö Brekkum i Holtum og
tjölduöuþar meiraen til einnar nætur.
Bæöi voruþau ættuö úr Mýrdal og viö-
ar úr Skaftárþingi. Þau voru systkina-
börn, barnabörn Guömundar sægarps
— lengi bónda i Eyjarhólum, Ólafsson-
ar bónda þar Högnasonar.
Siguröur, nýi bóndinn á Brekkum,
var sjötti maöur I beinan karllegg frá
séra Högna prestafööur, slöast á
Breiöabólstaö I Fljótshliö, og tiundi
maöur i sama karllegg frá séra ólafi
Guömundssyni skáldi á Sauöanesi.
Móöir Siguröar hét Margrét Sigurö-
ardóttir bónda á Brekkum, Runólfs-
sonar, sem bjó þar einnig, Nikulásson-
ar, Narfakoti I Njarövikum, Snorra-
sonar. Haustiö 1804 fórst Nikulás viö
fjóröa mann í vöruflutningaferö frá
Reykjavik til Keflavikur. Hann lét
eftir sig ekkju og tiu börn á ungum
aldri. Margrét kona hans Runólfsdótt-
ir bónda aö Kirkjuvogi I Höfnum, var
tiundi maöur I beinan karllegg frá
Torfa rika sýshimanni i Klofa. HUn
Þorgeirlauk prófi fra Miðskóla Stykkis-
hólms og 1953 fra Samvinnuskólanum.
Hann lagði gjörva hönd á margt á sinni
alltof stuttu ævi, enda virtist ailt leika I
höndum hans, jafnt i eldhúsinu sem i bil-
skflrnum. Stuttu eftir aö hann útskrifaöist
úr Samvinnuskólanum réöst hann sem
verslunarstjóri hjá Kaupfélagi Suöur-
nesja { Keflavik og gegndi hann þvi starfi
um nokkurraára skeið. Þaöan réðst hann
á skrifstofu Skipaiítgeröar rikisins hér I
Reykjavik ogstarfaöi þar I fjögur ár. Þá
var Þorgeir forstjóri Sælgætisgeröar I
nokkur ár og nú siöast var hann
verslunarstjóri i Rafbúö SIS í Ármúla 3.
Ariö 1955 kvæntist Þorgeir eftirlifandi
konu sinni, Valgeröi Magnúsdóttur, og
eiga þau fjögur mannvænleg börn: Ellert
Jón, f. 1.12.1956, Rögnu Rún, f. 16.9.1957
Jóhann Berg, f. 8.10.1960 og Idu Guðrúni,
f. 11.2.1967. Égvar svolánsamur aökynn-
ast Vallý og Geira báöum á skólaári
okkar Geira i Samvinnuskólanum og naut
ég hans þá strax i mörgu, eins og svo oft
siðar á lífsleiöinni, enda virtist Geiri vin-
ur minn alltaf vera aflögufær og ekki sfst
af hlýhug og vináttu. Frændrækni var
Islendingaþættir
giftist brátt aftur ungum manni, Þor-
steini syni Jóns hreppstjóra á Brekk-
um, Filippussonar prests I Kálfholti,
Gunnarssonar lögréttum. i' Bolholti,
Filippussonar. Þau bjugguíyrst á Ár-
bæ I Holtum, um þaö bil einn tug ára.
Vorið 1816 fluttu þau bú sitt út aö
Brekkum. Þar meö kom Brekknaætt
sú til sögu, sem heftir oftast nær búiö
Þorgeiri mjög i blóö borin svo sem
þeimsystkinum öllum, langtumfram þaö
sem algengt má telja, enda er gestrisni
þeirra hjóna þekkt langt út fyrir þeirra
nánasta vina- og frændahóp.
yiö hjónin erum svo lánsöm aö hafa
veriö heimilisvinir Vallýar og Geira um
margra ára skeið. Þau bjuggu sér fallegt
oggott heimili og voru þau hjónin alla tíö
einstaklega samhent um aö láta hinum
mörgu gestum sinum, hvort sem voru af
yngri eöa eldri kynslóðinni, líöa vel. Viö
hjónin vorum einnig svo lánsöm aö eyöa
meö þeim sumarfrisdögum okkar nokkr-
um sinnum og fyrir þetta allt erum viö
þakklát. Minningarnar eru huggun okkar
i sorginni enda af mörgu góöu aö taka, en
þess eins að sakna aö hafa ekki borið gæfu
tilaðeiga meöGeira fleiri samverustund-
ir.
Vallý min, viö hjónin sendum þér og
börnunum ykkar innilegustu samúöar-
kveöjur. Megi Guö styrkja ykkur og
frændfólkiö allt I sorg ykkar og hjálpa
ykkur til aö horfa fram á veginn.
Reimar Charlesson
þar siðan — og situr enn sem fastast,
niöjar Margrétar gömlu Runólfsdóttir.
Kona Siguröar Guömundssonar var
Marta (f. 1890) Jónsdóttir bónda á
Norður-Hvoli, Þorsteinssonar bónda
þar, Magnússonar á Herjólfsstööum i
Álftaveri, ölafssonar þar, Sigurösson-
ar i Hörgsdal á Siöu, Bjarnasonar þar,
Magnússonar kraftaskóls og prests i
Hörgsdal, Péturssonar bónda á Viöi-
völlum i Skagafiröi. Þann karllegg
hafa fræðimenn rakiö til Sæmundar
fróöa og annarra Oddaverja.
Móöir Mörtu var gæöakon-an Stein-
unn dóttir Guömundar sæ-
garps bónda i Eyjarhólum og ágætrar
konu hans, Guðrúnar Þorsteinsdóttur.
Þau hjón voru systrabörn. Ljúflyndi
og hjartagæska hafa prýtt konur þess-
arar ættar fram á þennan dag.
Þaö má sjá á framansögöu, aö Sig-
uröur og Marta voru af góöu bergi
brotin.
Góö ætt er auði betri!
II.
Siguröur og Marta á Brekkum hófu
búskap i höröu ári eftir grimman
gaddavetur — i byrjun mesta gras-
leysissumars slöan áriö 1882. En þau
létu þaö eigi á sig fá. Þau voru von-
glöö heilsugóð og unnu höröum hönd-
um. Siguröur reyndist hygginn og for-
sjáll bóndi. Var hvern vetur birgur af
heyjum, matog eldiviöi og fóöraöi fén-
aö sinn til góöra nytja. Enda virtist
honum búnast vel. Kreppan mikla
milli striöa var honum eins og öörum
bændum þungurfjötur um fót. Eigi aö
slöurkomsthann Ídakklaust frá henni.
Hélt búi si'nu I góöu horfi, án þess aö
safna umtalsveröum skuldum.
Siguröur keypti ábýli sitt og bætti
mjög meö túnasléttun, nýradd og girö-
ingum. Hann tilheyröi þeirri kynslóö
bænda, sem hamingjan gaf þá heill og
gleöi, aö geta látiö jörö sina frikka og
batna ár frá ári, og afreka á einni bú-
mannsævi meiri og betri jaröbótum en
allir forverar þeirra i þúsund ár.
Brekknahjónum varö fimm barna
auöið:
1. Sigriöur elsta dóttir þeirra fædd ár-
iö 1916, lést I blóma lifs.
2. Margrét fædd 1917, húsfrúá Rauöa-
læk, I Ketlu og siöast i Reykjavik. Hún
á Helga Hannesson og fimm börn:
Heiöi blaöamann, Huga iönverka-
mann I Reykjavik. Fríöi húsfrú i
3