Íslendingaþættir Tímans - 18.08.1979, Blaðsíða 7

móöir Halldórs var systir Sigbjörns á
Ekkjufelli, Einar bóndi i Ekkjufellsseli,
kvæntur Jónu Jónsdóttur Hnefils bónda á
Fossvöllum, Þórunn, giftist Guðna
Jóhannssyni bilstjóra, bjuggu á Reyöar-
firöi, Sigurbjörg, giftist Hákoni Sigurös-
syni, bjuggu á Seyöisfiröi, Baldur, efnis-
maöur mikill, drukknaöi ungur aö aldri i
Lagarfljóti 1936.Afkomendur þessara
systkina eru nú margir orönir og kann ég
ekki tölu á þeim.
Þessi systkini voru öil myndarleg og
glæsileg svo aö af bar. Það var oft glatt á
hjalla á Ekkjufelli i þeirra hópi. Þar er
húsrými allgott eftir þvi sem gerist i
sveitum. Voru þar þvi oft haldin þorra-
blót hinar árlegu samkomur sveitarinnar
áöur en félagsheimili reis. Fleiri sam-
komur voru þar haldnar, þar sem fólkiö i
sveitinni kom saman og skemmti sér viö
leik og dans. Voru þau Ekkjufellssystkini
potturinn og pannan i þessum gleöskap og
hrókar alls fagnaðar. Fyrir kom þaö, að
þau æföu og léku stutta leikþætti s.s.
Happiö eftir Pál Ardal. Allt var gert til aö
skemmta fólkinu og láta þvi liöa sem bezt.
Þá var aldrei vin haft um hönd en gleöin
skein samt á vonarhýrri brá.
Mjög gestkvæmt hefir alla tiö veriö á
Ekkjufelli, enda bærinn I þjóöbraut. Þar
hefir mörgum veriö veittur góöur beini,
matur og gisting og margs konar önnur
fyrirgreiðsla. Alltaf var nægur timi til aö
sinna gestum, ræöa viö þá og skemmta
þeim. Var þá oft gripiö i spil og setiö
stundum æöilengi viö þau. Margir minn-
ast hinnar ágætu fyrirgreiöslu og höfð-
ingsskapar þeirra Ekkjufellsmanna og
hugsa til þeirra meö þakklátum huga.
Ekkjufellsheimiliö var eitt þeirra heimila
þar sem engum var synjað um greiöa eöa
hjálp.
1 uppvexti slnum vandist Brynjólfur öll-
um algengum störfum i sveit. Agætur
verkmaöur og sýndi jafnan mikla hyggni
og lagni viö hvaöeina sem viö var aö fást.
1914 um haustiö settist hann I Búnaðar-
skólann á Eiöum og stundaöi nám þar i
tvo vetur. Næstu árin starfaöi hann sum-
part heima aö búinu meö foreldrum sin-
um, eöa aö heiman viö verzlunarstörf á
Seyöisfirði, á vertiö á Djúpavogi o.fl.
Hann sigldi til Danmerkur og dvaldi þar
árlangt og kynntist búskaparháttum og
siðum annarra þjóöa.
Ariö 1927 kvæntist Brynjólfur Sólveigu
Jónsdóttur bónda á Fossvöllum. Móöir
hennar var systir Sigbjörns á Ekkjufelli.
Þau hófu þá búskap á Ekkjufelli móti Sig
birni meöan hann liföi og á allri jörðinni
eftir hans dag og keyptu þá jörðina.
Brynjólfur haföi aldrei mjög stórt bú, en
arösamt var þaö. Umgengni öll utanhúss
og innan var til mikillar fyrirmyndar,
enda Brynjólfur snyrtimenni hiö mesta og
ekki siöur kona hans. Eftir veru Brynjólfs
á Eiöum og sérstaklega eftir aö hann hóf
islendingaþættir
búskap vann hann ötullega aö ræktun,
byggingu gripahúsa og öörum umbótum á
jörðinni. Hin siöari ár eftir aö börnin
komust á legg stundaöi Brynjólfur nokkuö
vegagerö á sumrum. Var verkstjóri um
árabil og fórst þaö vel úr hendi eins og
allt sem hann lagöi á gjörva hönd.
Hugur Brynjólfs stóö ekki til þess aö
hafa mikil afskipti af opinberum málum,
þó komst hann ekki hjá þvi meö öllu.
Hann átti sæti i hreppsnefnd um árabil, I
skólanefnd og fleiri nefndum vann hann
fyrir sveit sina. Sæti hans var vel skipað á
þeim vettvangi eins og hvarvetna annars
staöar.
Þau Sólveig og Brynjólfur eignuöust 4
börn. Þau eru Sigbjörn kaupmaður á
Hlööum, fæddur 10. nóvember 1928,
kvæntur Kristinu Jónsdóttur frá Gjögri I
Strandasýslu, þau eiga 6 börn Grétar
bóndi á Skipalæk i Fellum, fæddur 26.
marz 1930, kvæntur Þórunni Siguröar-
dóttur frá Sólbakka I Borgarfiröi eystri,
alþýöukonan eilitiö hlédræg, hógvær, um-
hyggjusöm oghlý, valkvendið, sem lagöi
ávallt gott til allra mála, rak aldrei sitt
áfram meöarnsúg valkyrjunnar en hugs-
aöi samt sitt.
Halldóra gekk i' Verzlunarskólann i
Reykjavik, er hún var ung. Tók einnig
námskeiö I matreiöslu til viöbótar þeirri
góðu kennslu, sem hún hlaut heima hjá
móður sinni i þeirri grein. Þótti þetta til
samans allgóö skólaganga hjá ungri
stúlku í þá daga. Og ásamt þeim dýrmæta
menningararfi, sem hún haföi aö heiman,
hafði hún áreiðanlega hlotiö góöa mennt-
un, — hagnýta og þó fyrst og fremst
manneskjulega og heilbrigða.
Halldóra var bókhneigö kona og haföi
þann smekk aö lesa nær eingöngu góöar
bækur, þ.e. á einhvernhátt fræöandi eða
mannbætandi. Kirkju sótti hún I hófi en
hugsaði og las mikiö um andleg mál. Fé-
lagslynd var hún, um áratugi ein af virk-
ustu Hrings-konum i Reykjavik. Styrkti
þau merku samtök á margan hátt.ekki
sizt meðsinni miklu og góöu handavinnu.
En Halldóra var mjög hög i höndum,
smekkvis oglistræn, og handavinna henn-
ar kærasta viöfangsefni á efri árum.
Halldóra var einnig traustur og tryggur
guöspekifélagi, sótti fundi er hún gat og
heilsan leyföi og vann þeim félagsskap af
sama heillyndi og ööru, sem hún lagöi
hönd eða hug aö og horföi til llknar eöa
menningarbóta. Hún var I fám oröum
sagt þannig gerö, aö hún kastaöi hvorki
málefni eöa manneskju, sem hún haföi
bundið tryggöir viö, af sér eins og hvunn-
dagsflik, sem skipt er um á viku hverri.
Segja má aö ófáir vina hennar væru henn-
ar ævivinir svo sem vinkonurnar frá
skóladögunum i æsku, og óþarft er aö
þau eiga 3 börn, Þórunn hjúkrunarkona,
fædd 22. júni 1938, gift Magnúsi Guð-
mundssyni verkfræöingi i Njarövíkum,
eiga eitt barn og Sigrún, fædd 16.
desember 1939, gift Sigurjóni Gislasyni
smiö frá Reyðarfiröi, þau eiga 2 börn,
eiga heima á Lagarfelli I Fellum.
Brynjólfur eignaöist son áöur en hann
kvæntist, heitir Vignir. Fæddur 22. april
1926, kvæntur Asdisi Þóröardóttur frá
Hvammi á Völlum. Þau búa á Brúarlandi
i Fellum. Vignir rekur viögeröaverkstæöi
bifreiöa. Börn þeirra eru 5.
Allra siöustu árin hnignaöi heilsu
Brynjólfs og kraftarnir þrutu. Hann vissi,
aö þá var stutt i lokin og beiö þeirra með
æöruleysi. Hann hvilir i heimagrafreit á
Ekkjufelli. Viökveöjum Brynjólf og þökk-
um ógleymanlega fylgd.
Sendum Sólveigu konu Brynjólfs og
fjölskyldum hennar samúöarkveöjur. og
biöjum þeim blessunar Guös.
nefna aö milli hennar og systurinnar,
Margrétar, var alla tiö sérlega kært. Ég
tel þaö eitt af minu láni aö hafa fyrirhitt
HaUdóru á lifsleiðinni. Henni var gott aö
kynnast, og mannbætandi aö heimsækja
hana á hennar fagra og kyrrláta heimili,
njóta gestrisni hennar og vinsemdar og
sitja tdlborös meö hennioghennar trygga
og góöa húsfélaga, Hólmfriði, sem leigöi á
loftinuhjá hennitvo seinustu áratugina og
betur þó og var hennar trausta stoö og
styrkur, þegar heilsa og kraftar fóru aö
þverra.
Já, margra góöra og friösæUa stunda
má ég minnast, san aldrei veröa þakkað-
ar sem skyldi.
Eitt sinn setti ég saman litla stöku um
húsiöáSjafnargötu 3, semekki var þó siö-
ur tileinkuö húsfreyjunni sjálfri, en stak-
an er þannig:
Oft hef ég flúið i þitt skjól
undan hriö og skuggum.
Þaö er eins og sífellt sól
sé á þinum gluggum.
Nú mun hennar mörgu ástvinum og vin-
um þó sannarlega finnast þar ,,sól af
gluggum”. En einhvern tima og annars
staöar — þar sem sól hverfur aldrei af
gluggum —mun aftur veröa dyra kvatt og
feginsdyrum upplokiö. 1 þvi trausti sendi
ég Halldóru frænku minni hjartans kveöju
og þökk.
IngibjörgÞorgeirsdóttir.
7
Helgi Gislason.
Halldóra O