Íslendingaþættir Tímans - 19.01.1980, Blaðsíða 7

Pétur Jónsson
Geirshlið
Fæddur: 28. ágúst 1917.
Dáinn: 10. október 1979.
Vegir minninganna eru á margan hátt
undarlegir. Sérstakar aðstæöur geta oft
orðiö til þess að laöa fram á yfirborð
mannshugans myndir af atburðum eða
atvikum frá löngu liðnum tima, sem
blundaö hafa i undirmeövitundinni fjölda
ára. Þessar myndir verða þá svo skýrar
að atvikin gætu eins hafa gerst fyrir viku
eða jafnvel i gær.
Skömmu e ftir 1930, — þvf miöur man ég
ekki hvaöa ár það var — fór ég á sumar-
samkomu niöur i ungmennafélagshús
eins og það var þá kallaö, en nú heitir
Logaland. I raun og veru man ég aöeins
eftir einu skemmtiatriöi á þessari sam-
komu, það er viðavangshlaup drengja
sem þarna varháö. Hverjir það voru, sem
þarna unnu til verölauna, er löngu úr
huga minum horfið.enda skiptir það ekki
máli, en einn þeirra sem kom meö þeim
siðustu að marki var hár, ljóshæröur,
ungur keppandi frá Ungmennafélagi
Reykdæla, Pétur i Geirshliö. Ekki voru
allir ánægöir með árangur hans i þessu
hlaupi og e.t.v. hafa einhverjir látið þaö I
Ijösi, en Pétur brosti góölátlega til félaga
sinna og sagði á þá leiö meöan hann blés
mestu mæöinni. „Einhver veröur aö vera
siöastur ekki geta allir veriö fyrstir”.
Þessu atviki skaut upp i huga mér er ég
stóö, ásamt miklu fjölmenni, yfir moldum
vinar mins og samstarfsmanns Péturs
Jónssonar frá Geirshliö, í Reykholts-
kirkjugaröi laugardaginn 20. október s.l.,
enhann andaöisthinn 10. sama mánaöar,
langt um aldur fram.
En hvers vegna rifjaöist þetta upp fyrir
mér einmitt á þessari stundu. Til þess
Lggja sjálfsagt margar ástæöur, en þó
hygg ég aö þaö sé fyrst og fremst tvennt
sem þvi olli. Þetta voru min fyrstu kynni
af þessum mikla og góöa félagsmála-
manni og ekki siöur hitt, aö ég held aö
þessi orö lýsi viöhorfi Péturs til félags-
mála á eins fullkominn hátt og unnt er.
Ekki vegna þess aö hann hafi veriö sáttur
viö þaö aö vera einatt siöastur allra, til
þess var hann of mikill framfara- og
framkvæmdamaöur eins og jörö hans og
heimili bera glöggan vott um, heldur
vegna þess, aö þótt Pétri væru, sakir
mannkosta hans, falin forystu og fram-
kvæmdastörf i mörgum félögum, sóttist
hann ekki eftir sliku. Hann vann engu aö
siður heill og óskiptur i hverju þvi félagi
sem hann starfaöi i þótt öörum væri þar
forysta falin. Einatt tilbúinn aö leggja
hverju góöu máli liö einkum þó þeim
málum sem til heilla horföu fyrir sveit
hans og héraö.
Islendingaþættir
Pétur gelck ekki hinn svokallaöa
menntavegfrekar en titt var um æskufólk
á þeim tima. Hann stundaöi nám I
Iþróttaskólanum I Haukadal I einn vetur.
En hann gekk I annan skóla, hinn eina og
sanna félagsmálaskóla íslensku þjóöar-
innarum árabil. Hann gekk i Ungmenna-
félagshreyfinguna ogskipaöisérþar fljótt
i fremstu röö i sinni heimabygö.
1 tæpan áratug var hann formaöur
U.M.F. Reykdæla. A þvi timabili átti ég
þvi láni aö fagna aö fá aö starfa meö
honum I stjórn þess i nokkur ár. Strax á
þeim árum kom i ljós sá eiginleiki Péturs
aö telja ekki eftir þær stundir sem hann
fórnaöi til félagsmála. Pétur taldi slikt
aldrei neina fórn. Hann geröi sér fulla
grein fyrir þvi aö
„Maöurinn einn er ei nema hálfur
meö öörum er hann meira en hann
sjálfur”
Hann fann aö meö samstarfi viö aöra
var hægara aö þoka málum fram, og
siöast en ekki slst var hann sannfærður
um aö öflugt og þróttmikið starf frjálsra
félagasamtaka er grundvöllur þess aö
blómleg byggö haldist i hinum strjálbýlu
sveitum landsins, en sveit sinni unni
Pétur af alhug.
Pé tur var i eðli sinu alvörumaöur, þó aö
hann á samkomum og mannamótum væri
einatt hrókur alls fagnaöar, maöur sem
myndaöi sér ákveönar skoöanir á þeim
málum, sem hann varö aö taka á, en hann
var einnig þeim kostum búinn aö viröa
skoöanir annarrá þó aö þær féllu ekki aö
hans. Slikt er aöalsmerki hins sanna
félagsmálamanns og góös drengs.
Eftir sveitarstjórnarkosningar 1978
F. 15. jan. 1925 —D. 5. júli 1978.
I hörpustrengjum harmur er,
þá horfum viö á eftir þér.
Þú gladdir æ — og græddir mein
og gekkst þinn veg, svo ljúf og hrein.
1 hjarta þér þú geymdir gull,
af gróöri voru spor þin full,
þvi þá, sem heimur haröast sló,
þinn hugur jafnan til sin dró.
Þú barst þeim ljós sem blæddi und,
og brást þeim ei á hinstu stund.
hótst nýr þáttur i samstarfi okkar Péturs,
er hann var kosinn aftur i hreppsnefnd
Reykholtsdalshrepps, en hann gaf ekki
kost á sér i þaö starf viö sveitarstjórnar-
kosningar 1974 en haföi áöur áttþar sæti i
8 ár samfellt.
Þvi miöur varö þetta samstarf alltof
stutt, hér sannaöist þaö einu sinni enn aö
enginn ræöur sinum næturstaö. Hér er
skarö fyrir skildi. Aö sjálfsögöu er þaö
skarö stærst og söknuðurinn mestur á
heimiliPétursoghjáhansnánustu, en hér
eru einnig margir fleiri sem sakna vinar I
staö. Og nú þegar Pétur er horfinn yfir
móöuna miklu er mér þakklætiö efst I
huga. Þakklæti fyrir aö hafa átt þess kost
aö fá aö starfa meö góöum dreng aö
sameiginlegum áhugamálum og ég er
sannfæröur um aö ég mæli fyrir munn
allra ibúa Reykholtsdalshrepps þegar ég
nú flyt honum innilegustu þakkir fyrir
störf hans i þágu sveitarfélags okkar.
Eiginkonu Péturs, Rósu Guömunds-
dóttur, börnum þeirra, háaldraöri móöur
og systkinum Péturs vottum viö hjónin
okkar dýpstu samúö. Jón Þórisson
Þú þerraöir tár meö heitri hönd,
— sú hönd batt margan rósavönd.
Nú mætir okkur tregi og tóm
og titrar önd viö klukknahljóm.
Við krjúpum þinni hvilu hjá,
i klökkvaþunga hjörtum slá.
En okkar gjöf þú eftir lést,
sem ást og lotning viö er fest.
Þin minning er sem rós á rein,
svo rik af angan — björt og hrein.
Jórunn ólafsdóttir,
frá Sörlastööum.
Jakobína Jónsdóttir
7