Íslendingaþættir Tímans - 09.02.1980, Blaðsíða 2

Íslendingaþættir Tímans - 09.02.1980, Blaðsíða 2
grein og fiskaöi oft þegar aörir fengu litiö. Seinast réöi hann sig á togara áriö 1947, á nýsköpunartogarann Helgafell, en þar varhann 12ármeöÞóröiHjörleifssyni, en þá var Helgafelliö selt noröur. Siguröur vann öll algeng störf togara- sjómanns, en lengst af var hemn bræöslumaöur, sem var vandasamt verk, I þvi í þá daga áttu hásetar og öll skips- höfnin mikiö undir lifrinni og lýsinu, aö þar væri samviskusamlega staöiö aö verki. Þegar biiiö var aö selja Helgafelliö, var lægöi togaradtgerö.ogpláss ekki á lausu 1 svipinn. Bar Siguröur sig þá i land fyrir fullt og fast, og réöihann sig til starfa hjá Aburöarverksmiöju rikisins, sem þá var aö taka til starfa, og þar vann hann viö skýrslugeröogálestrai 17 ár, uns hann lét af störfum fyrir aldurs sakir, þá 74 ára aö aldri. Nokkur mannlýsing viröist manni fölg- in i starfsævi Siguröar E. Ingimundarson- ar. Hann er lengi á hverjum staö, lyndir viö samferöamennina og yfirboöara sina. Hann fór ekki aftur á sjó, þótt beöinn væri og til hans leitaö meö þaö. Um þaö leyti sem Siguröur stundaöi verslunamámiö, kynntist hann llfsföru- nauti sinum, Lovisu Arnadóttur Blöndal. Þau giftu sig 17. nóvember áriö 1917. Lovisa var fædd á Vestdalseyri viö Seyö- isfjörö 21. desember áriö 1897, og voru foreldrar hennar þau hjónin Árni Pálsson, sjómaöur og Kristin Hallgrimsdóttir. Lovisa missti fööur sinn barnung.en hann drukknaöi og heimiliö leystist upp. Var henni komiö i fóstur er hún var aöeins fimm ára gömul til Halldóru og Magnúsar Blöndals (1862-1927). Magnús var sonur Gunnlaugs Blöndals, sýslumanns og konu hans Sigriöar, sem var dóttir Sveinbjörns Egilssonar, rektors. Halldóra Blöndai, kona Magnúsar, var dóttir Lárusar Thorarensen I Hofi I Hörgárdal. Magnús haföi umsvif á Akureyri, en fluttist til Reykjavikur áriö 1908 og geröist ritstjóri. Lovisa var falleg og elskuleg kona, mik- il húsmóöir og myndarleg I alla staöi, og eignuöust þau Siguröurátta börn, sem öll eru á lifi, nema eitt. Þau eru: Halldóra, giftStefáni Jónssyni veggfóörara Reykja- vik, Sigriöur Kristin, gift Magnúsi Jóns- syni eftirlitsmanni hjá SVR., Ragnheiöur Lára, gift Trausta Friöbertssyni, fv. kaupfélagsstjóra, Jón Magnús kaupfé- lagsstjóri i Mosfellssveit, kvæntur Lilju Sigurjónsdóttur, Þnlöur, gift Guömundi Bergssyni, bónda I ölvesi, Sigur.öur Einar (dó 8 mánaöa), Siguröur Arni prentari Reykjavik, kvæntur Guörúnu Þórhalls- dóttur, Haraldur yfirverkfræöingur hjá Landsimanum, kvæntur Alexlu Gisladótt- ur. Lovisa lést áriö 1973, 75 ára gömul. Frá þeim hjónum eru nú komnar mikl- ar ættir og munu afkomendur þeirra vera milli 70 og 80. Þau Siguröur og Lovisa bjuggu fyrstu 2 búskaparár si'n I Hausthúsum, en fluttu siöan i Verkamannabústaöina aö Hring- braut 80, en þeir voru tilbúnir áriö 1932 og þóttu þá meö þvi besta er geröist 1 ibúöar- húsnæöi alþýöumanna. Var jafnvel um þaö skrifaö I blööin aö þar væru baöher- bergi og rafmagnseldavélar i ibúöum verkamanna, en slik þægindi þóttu I öfug-1 um takti viötimanr^en þá var kreppa á Is- landi. Þarna bjó einnig fjölskylda min, dyr stóöu andspænis i 25 ár, eöa svo. Ekki fann fólk þá til þrengsla eins og núna, og þröngt hefur bekkurinn veriö setinn þar sem 11 manns voru I heimili I þrem her- bergjum og eldhúsi. Aldrei varö ég þrengsla samt var, yfir heimili Lovisu og Siguröar var einhver sjaldgæfur þokki alla tiö, og sú allsherjar- regla er lyftir i siöum og umgengnishátt- um. Þetta voru miklir tlmar. Ég minnist nú æskudaganna. Þá voru mikil sólskin á sumrum og fiskbreiöa um alla mela. Sjómenn komu og fóru. Striöiö skall á. Ég get minnst oröa séra Bjarna Jónssonar, dómkirkjuprests, sem hann sagöi einu sinni viö mig, en hann ólst upp á næsta bæ viö Sigurö, i Mýrarholti: — Nei, ég hefi ekki veriö á sjó, en ég hefi séö þá, séö rauöbörkuö seglin bera viö himin og hvitar jómfrúr I reiöanum. Séö þá hverfa i djúpiö. I Verkamannabústööunum bjó fjöldi togarasjómanna. Viöbörnin sáum þá fara stórstiga til skips meö sjópokann á öxl- inni, og viö höföum miklar áhyggjur. Skipin voru sprengd I striöinu, okkar menn fórust sumir, aörir liföu af striöiö og þegar menn komu heim heilir á húfi, fyllt- ust hjörtu okkar fögnuöi. Lika höföum viö áhyggjur þegar storm- urinn geysaöiogsixig I staurum oglinum. Þá sáum viöfyrir okkur drekkhlaöin skip, ljóslaus I striöi viö allt i' senn, vitfirrt haf og veröld, sem ekki var lengur meö réttu ráöi. En svo kom aftur betri tiö og miklir timar, og llfiö gekk sinn vanagang. Börn- in ihúsinuflúttustburt til aö fara eitthvaö annaö til aö vera til, og seinast uröu þau ein eftir. Hún fór 1973oghann núna sex árum sfö- ar. Siguröur var meö glæsilegri mönnum á æskudögum, og hann entist vel. Aö lýsa gömlum sjómönnum, seinustu árum þeirra, er oft öröugt. Sverrir Har- aldsson, listmálari, segir I bók, aö gamlir sjómenn f Vestmannaeyjum hafi minnt sig á guöspjallamenn. Þetta er aö sumu leyti rétt, aöminnsta kosti á þaö viö þá er hverfa sáttir viö lifiö, veröa i þeim skiln- ingi börn aftur, aö viö þeim blasir fram- tiö. Þá menn kveöur maöur glaöur og þakkar þeim langa samfylgd, árnar þeim heilla I seinustu feröina, þegar maöur sér segl þeirra hverfa viö hafsins brún. Viö fjölskylda mln, móöir og systkini söknum vina, og tima er koma aldrei aft- ur. Jónas Guömundsson. Ekki eru birtar greinar sem eru fyrir önnur blöð en Tímann Látið myndir af þeim sem skrifað er um fylgja greinunum Islendingaþættir

x

Íslendingaþættir Tímans

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.