Íslendingaþættir Tímans - 09.02.1980, Page 5

stúlkuna slna meö sér, ótrilleg seigla og
sldrei aö gefast upp. Varla til sá þræl-
dómur aö ekki vildi hún á sig leggja. Ekki
aö Þiggja styrk frá neinum fram yfir þaö,
ar frændur og vinir hjálpuöu meö töku
úarna i fóstur. Glaölyndi og gott skap
Prátt fyrir nokkuö haröa tilveru var enn
einn þáttur hennar, segja grinsögur,koma
Júeö smellnar visur og vekja hlátur I
*ring um sig.
Félagsmál má einnig nefna. Helga var
félagslynd og átti létt meö aö umgangast
félk. Einnig baráttuglöö um allt er snerti
starfsfélag hennar. Htln gekk I Verka-
kvennafélagiö ölduna fljótlega eftir aö
þaö var stofnaö og tók mikinn þátt i
félagsstörfum þar. Hún var i stjórn öld-
únnar i nokkur ár og meöal annars for-
maöur, hún var gerö aö heiöursfélaga
öidunnar áriö 1976.
Aö leiöarlokum og á kveöjustund berst
kugurinn einnig aö börnum hennar, sem
síóöu henni svo nærri og hún þeim, og þá
ekki sist aö systrunum Rannveigu og
Heiöu , sem jafnan hafa búiö á Sauöár-
króki og Heiöa alltaf meö móöur sinni.
^®r hafa annast móöur sina I veikindum
hennar af mikilli umhyggju og kærleika.
Helga hefur veriö „Drangey” fyrir sina
fjölskyldu, fastur, sterkur klettur. Hún
kefur sjálf og hennar fjölskylda ekki fariö
varhluta af áföllum og sorgum, en hafiö
s>g upp yfir þaö og samt haft tlma og
krafta handa öörum. Þaö er sllkt sjónar-
miö mannkosta og framlags aö hafa
sjálfan sig jafnan I annari röö, sem er aö
veröa óvenjulegt á þessum timum kröfu-
geröar og eiginhagsmunastreitu. Oröur
®tti aö veita hetjum dagsins, starfsins,
hinum óbreytta hljóöláta borgara. Þaö er
efalaust einnig gert. Helga fær slika
viöurkenningu frá okkur systkinum,
hörnum Geirlaugar og Jóns kennara, I
oröunum: Þaö hefur veriö gott og
i®rdómsrlkt aö vera samferöa henni I
þessari ferö um llfsins ólgusjó. Viö
heföum ekki viljaö vera án þeirrar
samfylgdar.
Stefán Jónsson, arkitekt,
og systkini.
p*dd 26. júli 1898
Dáin 13. nóv. 1979.
Elskuleg móöursystir mfn er horfin á
hraut yfir móöuna miklu. Hvers er aö
úiinnastog hvaö er þaö þá, sem helst skal
1 minningu geyma.
Frá þvi ég var smá stelpa man ég alltaf
eftir Helgu frænku sem elskulegri og
8óöri konu. A sumrin kom hún alltaf til
Siglufjaröar I slld, en þaö var heimabær
minn. Hún haföi ætlö Ragnheiöi dóttur
sina meö sér, þær bjuggu fyrst heima hjá
drér, þá var svo skemmtilegt þvl móöir
min var lik systur sinni, góö og létt I lund.
fór oft til Sauöárkróks I heimsókn til
Helgu meö mömmu, og þá var ætlö tekiö
•slendingaþættir
höföinglega á móti okkur, veislumatur og
allt gert fyrir okkur, jafnvel sleppt úr
vinnu, ef svo bar viö. Helga var ekkja meö
sjö ung börn, þaö var mjög erfitt á þeim
tlma. Hún vann alla tlö mikla og erfiöa
vinnu, hún var ráöskona hjá vegavinnu-
mönnum, svo vann hún viö flökun I
IshúsinuáSauöárkrókiÞóhún heföi alltaf
mikiö aö gera, var hún alla tlö tilbúin aö
hjálpa öörum. Börnin mln þrjú af fjórum
voru eitt sumar I sveit hjá syni hennar,
Ottó. Þau muna alltaf eftir þvl þegar
Helga bauö öllu fólkinu á bænum I afmæli
sitt þvl enginn mátti veröa útundan. Mér
er einnig minnisstætt einn vetur þegar ég
var I Reykjavik og þurfti aö fara noröur á
Siglufjörö og varö veöurteppt á Sauöár-
króki um hánótt og bankaöi upp hjá
Helgu, þá tók hún mér opnum örmum eins
og hún geröi alla tiö. Ég á margar góöar
minningar um góöa og elskulega frænku.
Heiöa min, þú sem alla tlö hefur búiö
meö móöur þinni, ég biö góöan guö aö
blessa þig I sorg þinni. Ég votta þér og
systkinum þinum og öllum öörum ættingj-
um innilega samúö mina.
Guö blessi minninguna um góöa og
hjartahlýja konu, sem viö munum ætlö
geyma.
Geirlaug Egllsdóttlr.
Ingibjörg Ólafsdóttir
frá Seyðisfirði
Þann 2. nóvember sl. lest á
Landspitalanum eftir stutta sjúkdóms-
legu Ingibjörg ólafsdóttir, Kleppsvegi 50.
Hún var fædd að Landamótum viö Seyðis-
fjörð 18. mal 1891. Foreldrar hennar voru
Rebekka Eirlksdóttir og Clafur Péturs-
son. Þau voru bæöi Austfiröingar. Ingi-
björg giftist áriö 1913 Guömundi Bjarna-
syni, sjómanni. Hann var sunnlendingur,
fæddur aö Tjarnarhúsum á Seltjarnar-
nesi. Guömundur lést fyrir fullum 20 ár-
um. Eftir lát hans fluttist Ingibjörg til
Rebekku dóttur sinnar, og Jóhanns Þor-
steinssonar aö Kleppsvegi 50 og var þar
til heimilis til dauöadags.
Guömundur og Ingibjörg áttu fjögur
börn, Rebekku, Soffíu, Hildi og Hauk, en
hann lést I blóma lifsins. Góður drengur
og mannkostamaöur eins og systkinin öll.
A sumrin fór Ingibjörg oftast á æsku-
stöövarnar til dóttur sinnar og fjölákyldu
hennar á Seyöisfiröi, og naut hún þeirra
stunda í rikum mæli.
Ingibjörg var á margan hátt sérstæö
persóna. Hún var heilsteypt I orði og
verki. Hún haföi ekki mörg orö um hlut-
ina, en þau voru hnitmiöuð og ákveðin.
Hún kom alloft hingaö aö Heiöi til dóttur-
dóttur sinnar og var hjá okkur lengri eða
skemmri tlma og aö sjálfsögöu ætíö
velkomin. Siöastliöiö sumar var hún hjá
okkur aö miklu leyti og var ætiö glöö og
hress. Aldrei gekk hún svo til hvllu þetta
sumar án þess aö tjá okkur hjónunum
hamingju slna yfir friösældinni hér I
sveitinni og þakkaöi okkur alltaf fyrir liö-
inn dag. Þaö var lærdómsrlkt aö taka á
móti þvi þakklæti á hverju kvöldi.
Oftar en einu sinni sagöi hún þessi orö:
,,Hér ætla ég aö deyja”. Henni varö raun-
verulega aö ósksinni. Hún var flutt burtu
I sjúkrabfl, helsjúk, þó hress væri kvöldið
áöur. Ég er þess þá fullviss, aö ég sæi
hana ekki framar I þessu llfi, og sú varö
llka raunin.
Viðerum öll f jölskyldan á Heiöi þakklát
fyrir aö hafa fengiö aö hafa hana hjá okk-
ur I sumar. Hún var tilbúin I ferðina, þaö
sagöi hún oft. Hún var þess fullviss aö
dauöinnværidyr.sem gengiö væri inn um
til annars llfs.
Ævisól hennar er til viöar gengin.
Haustiö er liöiö og veturinn kominn, og fer
hann kaldrihendi um blóm og grös. Dauöi
þeirra er ganga inn tillífsins á n)> I vorsins
rlki. Li"kt er líf okkar mannanna.
Haföu þökk fyrir samveruna. Friöur sér
meö þér.
Siguröur Þorsteinsson.
5