Íslendingaþættir Tímans - 11.08.1982, Qupperneq 3

Guðlaug Guðj ónsdóttir
Skógum
fædd 25. mars 1909
dáin 1. júní 1982
12. júní var til moldar borin vinkona min
Guðlaug Guðjónsdóttir.
Mig langar að minnast hennar örfáum orðum.
Guðlaug var fædd í Hlið undir A-Eyjafjöllum
25. mars 1909.
Foreldrar hennar voru hjónin Vilborg Tómas-
dóttir og Guðjón Sigurðsson bóndi i Hlíð. Vilborg
°g Guðjón eignuðust auk Guðlaugar tvo syni,
Kjartan og Sigurð, og lifa þeir báðir systur sina.
Þvi hefur verið haldið fram að fagurt umhverfi
hafi áhrif og móti skapgerð mannsins. Ekki þarf
að draga i efa fegurð Eyjafjallabyggða, þar sem
jöklar teygja sig til himins, fjöllin grasi gróin,
lækir renna sem silfurþræðir niður hlíðar fjallanna
°g fossar dynja i gljúfrum og giljum.
í þessarri fögru sveit ólst Guðlaug upp og
dvaldist mestan hluta ævi sinnar.
1929 giftist Guðlaug Sigurjóni Þorvaldssyni frá
Þorvaldseyri. Þau settu saman bú í Núpakoti og
bjuggu þar allan sinn búskap þar til Sigurjón lést
26. júní 1959. Eftir lát hans bjó Guðlaug í
Núpakoti ásamt börnum sínum. Þegar Guðlaug
brá búi fluttist hún að Skógum. Tók þá Þorvaldur
sonur hennar við búinu i Núpakoti.
Guðlaug og Sigurjón eignuðust 6 börn, 5 syni
og 1 dóttur. Þau eru: Þorvaldur bóndi i Núpakoti,
Vilborg húsfreyja á Hvassafelli, Guðjón húsa-
smiður í Kópavogi, Björn bifvélavirki d. 9. júlí
1976, Karl bóndi á Grund V-Eyjafjöllum og
Sigurður bústjóri að Ytri-Skógum. Systkinin eru
öll traust og dugmikið fólk.
Mér er efst í huga þakklæti til Guðlaugar fyrir
þá vináttu sem mótaðist okkar í milli er við vorum
báðar búsettar að Héraðsskólanum að Skógum.
Sú vinátta hélst ætið. Siðar tengdust fjölskyldur
okkar einnig vináttuböndum.
Guðlaug gerðist starfsmaður í mötuneyti
Skógaskóla. Þau störf sem hún tók að sér þar innti
hún af hendi af samviskusemi og dugnaði, enda
voru störf hennar mikils metin. Henni var einkar
vel lagið að umgangast fólk, unga sem aldna. Hún
átti svo gott með að setja sig i spor hinna ungu,
skildi gleði þeirra og ærsl og jafnframt gat hún
miðlað þeim af reynslu sinni ogþekkingu. Einnig
var henni lagið að taka þátt i hamingju hinna
fullorðnu og létta lund þeirra ef eitthvað bj átaði á.
Guðlaug var höfðingi í lund, hafði beinlínis
nautn af að gefa og veita. Þvi var hún oftar
veitandi en þiggjandi. Af öllum kostum Guð-
laugar bar fórnfýsina hæst. Hún var henni í blóð
borin. Það var alveg sama hvort gesti bar að garði
að nóttu til eða degi, hún var ætið reiðubúin að
veita aðstoð þeim sem hún gat lagt lið. Svo fundvis
var fórnfýsi hennar.
Síðastliðin sumur var það hlutskipti Guðlaugar
að sjá um húshald i barnaskólanum að Skógum
fyrir hóp af ungu fólki sem starfaði við
fornleifauppgröft á Stóru-Borg. Meðal þessa fólks
eignaðist Guðlaug einnig góða vini. Hún gerði allt
sem í hennar valdi stóð til þess að fólkinu liði sem
best. Það var það sem henni var ætíð efst i huga.
Ég átti þvi láni að fagna að heimsækja vinkonu
mina á hverju sumri eftir að ég fór frá Skógum.
Hún tók mér ætíð tveim höndum. Við fórum í
gönguferðir, upp að fossi, út að á, heimsóttum
vini og kunningja að Skógum, löbbuðum að
Eystri-Skógum, komum við hjá Sigga og Kiddu
og enduðum gjarna ferðina hjá Boggu og Palla á
Hvassafelli. Þetta voru dýrlegir dagar.
Ég er þakklát forsjóninni fyrir að hafa kynnst
Guðlaugu og fyrir þann velvilja sem hún sýndi
mér og mínum.
Ég bið þann, sem öllu stýrir, að blessa alla niðja
hennar, vini og kunningja.
Morguninn eftir komu konumar
til þess að gráta við gröFma.
Og sjá: Þær fundu gul blóm
sem höfðu spmngið út um nóttina.
Vorið var komið
þrátt fyrir allt.
Vilborg Dagbjartsdóttir
Far þú i friði góða kona.
Valborg Sigurðardóttir.
Magnús Signrdsson
Garði,
Mosfellssveit
F. 6. okt 1894
D. 10. maí 1982
Hér vit skiljumsk
hittast munum
á feginsdegi fira.
(Sólarljóð)
Laugardaginnn 15. maí var til moldar borinn
aö Lágafellskirkju í Mosfellssveit Magnús
Sigurðsson, en í mínum huga er það Maggi frændi
a Garði, sem ég kveð hinstu kveðju, þó hann hafi
átt heimili litla stund á nokkrum öðrum stöðum
Þá er hann og Garður ein órjúfandi heild. Þar
•slendingaþættir
byggði Maggi allt frá grunni ekki stórt hús í
byrjun, en það stækkaði smátt og smátt og þangað
bauð hann lítilli bróðurdóttur sinni langt austan
úr sveit og það sem meira var í stóru rútunni sinni.
Það var ekki svo lítið ævintýri. Maggi frændi átti
stóran rútubíl og hafði áætlunarferðir úr Reykja-
vík upp í Mosfellssveit í mörg ár, en það muna
kannski ekki svo margir í dag, heldur vörubílinn
hans, því fram á síðasta dag á hans löng ævi keyrði
Maggi vörubílinn sinn. Það er skrítið til þess að
hugsa nú, þegar þeir voru ekki fleiri en 20-30 í
öllu landinu og svo stórkostlegt var að ferðast í
bíl (þá daga að bróðir hans, tólf árum yngri, Fagði
á sig klukkutíma göngu til baka fyrir að fá að sitja
í bílnum hans út Hlíðina, þegar hann kom austur
í sveitina, sem hann fæddist og ólst upp í. Magnús
var fæddur að Grjótá í Fljótshlíð, en ólst upp að
Neðri-Þverá í sömu sveit, sonur Sigurðar
Bjarnasonar og Halldóru Sveinsdóttur. Systkini
Framhald á bls. 4
3