Íslendingaþættir Tímans - 11.08.1982, Blaðsíða 7

Helgi Larsson
bóndi Útstekk Eskifirði
”Það er gott að vera barn á Útstekk", sagði
'''nkona mín við mig sem hún sýndi mér
°°ndabæinn sem mér þótti eiga eitthvert fegursta
D®jarstæði sem ég hef nokkru sinni séð. Hann var
rett niður við flæðarmálið umkringdur gróðursæl-
Um brekkum með útsýni yfir sjóinn, þar sem
j'gnarleg austfjarðafjöliin blöstu við. „Útstekks-
°lkið hefur alltaf verið annálað fyrir að vera
Serlega barngott.“ Mér þóttu þetta stór orð hjá
v>nkonu minni þá, ekki síst þar sem ég hafði reynt
mar8a á Eskifirði, og á bæjunum þar út með
firði
bö;
roinum, að því að vera sérlega hlýlegir gagnvart
lfnum.
bað
^n fyrir tólf árum síðan fékk ég sjálf að reyna
‘ö að vinkona mín fór ekki með neitt fleipur,
pv' þetta fólk tók að sér þriggja ára gamlan son
minn til sumardvalar, og undi hann sér þar sumar
tlr sumar í 10 ár. Það var gaman að taka á móti
p 11 á haustin, útiteknum og hraustlegum
uPPfullum af nýjum áhugamálum, og skemmtileg-
Uru sögum. Hann varð alltaf svo fullorðinslegur í
. 1 þegar hann kom heim úr sveitinni og þegar
g hafði orð á þessu svaraði peyji „Það er af því
0 þau á Útstekk tala ekki við mann eins og
^krakka, maður fær bara að vera eins oe þau
^felgi Larsson var annar bóndinn á þessum bæ
ni reyndist barninu mínu slíkt skjól í þau 10 ár
sem
eru viðkvæmust í uppvexti unglings. Helgi
v<jr sérkennilegur fálátur maður sem talaði lítið
n hafði einhverja þá hlýju í augnaráðinu sem
rö' mann rólegan í návist hans, þó ekki væri
mikið sagt.
Fáa menn hef ég séð jafn mikla hamhleypur til
burtH °fi Ég minnist hans á heitum
. kdegi að taka inn hey. Það var bókstaflega
°g við hinir í kringum hann værum allt í einu
ems
öll á
vúlausum hraða. En það var ekki nokkur
leið að halda í við hann, augu hans loguðu af
Iífsorku og kappi og allt lék í höndum hans. Við
vinnuna upplifði maður Helga eins og honum leið
best. Samt sagði hann einu sinni við mig - „Það
er allt of mikið kapp í mér.það er eins og allt þurfi
undan að láta þegar ég þarf að Ijúka einhverju
verki. Þessvegna var eins og gripi mig svolítill
beygur þegar sonur minn byrjaði að basla við að
byggja sér nýtt hús, ég var hræddur um að þetta
sama kapp væri í hans skapgerð, því mér hættir
til að gleyma að hlú að því sem dýrmætast er í
lífi mínu, bara vegna eirðarleysis sem grípur mig
eigi ég miklu verki ólokið.“
^eiðrétting
g minningargrein um Sumarliða Sigmundsson,
s I r|arnes‘íem birtist í íslendingaþáttum 5. ágúst
lejgr.jenglaðist málsgrein, sem birtist hér með
Sipf3-11 ^,u®r,ður og Sumarliði eignuðust tvo syni:
nnd S’ ^trua í Sparisjóði Mýrasýslu, kvæntur
1 -ta5ri, og Gísla, deildarstjóra hjá Kaupfé-
^ , 0rgfirðinga, sem kvæntur er Elsu Fríðu
^ðai er?S£*ettur. Áður átti Guðríður dreng,
l(v ‘ stein Björnsson, bifreiðastjóra, hann er
Sumntur Margréti Kristínu Helgadóttur. Reyndist
var ‘lr 1(11 honum alla tíð sem sínum eigin syni og
eru .- ær eihur þeirra gagnkvæmur. Barnabörnin
atta og barnabarnabörnin tólf.
S*endingaþættir
Júliana og Ragnar
Framhald af bls. 8
Þó lífsstarf Ragnars Jónssonar og Júlíönu hafi
orðið gestgjafaþjónusta þá engu að síður var innra
með Ragnari mikill áhugi á búskap. Það kom oft
fram í umræðum við hann og um tíma rak hann
garðyrkjustöð að Stóra-Fljóti í Biskupstungum og
kúabúskap að Öndverðarnesi í Grímsnesi en
báðar eignirnar átti hann í nokkur ár.
Ekki er hægt að láta svo staðar numið um
minningu Sóllandshjónanna að gestrisni þeirra sé
ekki getið. En þar var svo sannarlega opið hús
fyrir gesti og gangandi, ekki minnst fyrir þá er
minna máttu sín í lífshlaupi okkar jarðneska lífs.
Það þökkum við nú að leiðarlokum þegar gamla
góða Sóllandsheimilið er kvatt.
Helgi var fæddur á Útstekk 2. janúar 1922.
Foreldrar hans voru hjónin Lars Jónsson og Ólöf
Bergþóra Stefánsdóttir. Var hann næst yngstur af
8 börnum þeirra hjóna. Árið 1948 kvæntist hann
Guðlaugu Ingibjörgu Sveinsdóttur og eignuðust
þau fjögur börn. Bergþóru sem er hjúkrunarkona
í Reykjavík. Gunnlaugur sem er tæknifræðingur
og býr á Egilsstöðum. Sveinn sem er húsasmiður
og býr á Egilstöðum og yngst þeirra er Björg sem
er kennari og starfar í Reykjavík. Og eru
barnabörn Helga og Guðlaugar orðin 3, og eitt
þeirra ber reyndar nafn hans.
Helgi og Guðlaug slitu samvistum árið 1952..
Það eru ekki nema þrjár vikur siðan ég sat á
tali við son minn og vorum við einmitt að ræða
þessa breytingu sem hefur orðið á lífi hans við að
hætta að vera barn og dvelja sumarlangt á
Útstekk. „Auðvitað sakna ég þeirra mikið" sagði
hann, „en veistu ■ það er svo skrítið, mér finnst
svo gott að vita að þau eru þarna,maður verður
eitthvað svo öruggur, stundum get ég allt í einu
orðið svo hræddur um að eitthvert þeirra mundi
deyja. Mér finnst ómögulegt að hugsa mér lífið
án þess að vita af Útstekk svona nákvæmlega eins
og hann er og fólkið mitt þar. Nú hefur þessi ótti
ungs manns orðið að veruleika, eitt af þessum
þremur systkinum sem eru lífi hans svo mikil
kjölfesta er farinn, en kannski er það honum
svolítil huggun að vita að hann Helgi vinur hans,
sem hann hélt blákalt fram að væri duglegasti'
maður í heimi, fékk að deyja í fullu starfi og hafði
nýlokið því verki að reka úr túninu.
Og kannski var það þetta eldheita kapp sem
alltaf einkenndi Helga sem gerði það að verkum
að hann gat lokað hliðinu á eftir kindunum í
síðasta sinn. Það hefði ekki átt við þann mann að
sofna frá óloknu verki.
Guðrún Ásmundsdóttir
Börn þeirra Júlfönu og Ragnars eru fjögur og
þrjú búsett hér í borg.
Elst er Rakel gift Björgvini Árnasyni,
veitingamanni.
Jón Óðinn, forstjóri og veitingamaður, giftur
Hrafnhildi Valdimarsdóttur. Þá er Þór veitinga-
maður og yngst er Ruth veitingamaður, gift
Ómari Hallssyni, gestgjafa í Garðabæ.
Áður átti Júlíana einn son Hilmir Hinriksson,
verkstjóra við Garðyrkjuskóla ríkisins í Hvera-
gerði. Kona hans er Hulda Sveinsdóttir og eiga
þau hjón 6 börn, og 10 barnabörn. Bamaböm og
barnabarnabörn Júlíönu eru því orðin 24.
Við þökkum þessum mætu hjónum minnis-
stæða samfylgd og margar góðar samvemstundir
á Sóllandi við Reykjanesbraut og vfðar. Börnum
og öðru venslafólki sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Eðvald B. Malmquist.
7