Íslendingaþættir Tímans - 05.01.1983, Blaðsíða 8

Þráinn Valdimarsson
Nú er Þráinn Valdimarsson orðinn sextugur og
jafnframt á hann þrjátíu og sex ára afmæli sem
starfsmaður Framsóknarflokksins. A þessum
tímamótum ákvað hann að láta af störfum sem
framkvæmdastjóri flokksins. Allir, sem best til
þekkja munu sakna hans úr þessu þýðingarmikla
og vandasama starfi, en skilja jafnframt að honum
er nokkurrar hvíldar þörf eftir langan vinnudag
og strangan.
Pólitískt starf er að sjálfsögðu nauðsynlegt og
oft skemmtilegt, en óneitanlega reynir það mjög
á þrck manna.
Þó að menn séu í sama stjórnmálaflokki þá er
þess engin von að þeir séu sammála um alla hluti
og á það jafnt við um mannaval til trúnaðarstarfa
og margvísleg málefni.
í sambandi við slíkan skoðanamun flokks-
manna er framkvæmdastjóra flokksins oft mikill
vandi á höndum og að sjálfsögðu er ómögulegt
að gera alltaf svo öllum líki vel. þrátt fyrir besta
vilja til að jafna ágreining.
Auðvitað hefur Práinn ekki sloppið við gagn-
rýni fremur en aðrir, en hitt vil ég fullyrða að
hann nýtur almennari vinsælda heldur en algengt
er um þá, sem sigla á hinu stormasama haft
stjórnmálanna.
Hvort sem menn eru honum sammála eða
ósammála þá vita allir sem þekkja hann að hann
er drengur góður og óeigingjarn, hjálpfús og
raungóður. Þeir eru orðnir býsna margir, sem
hann hefur rétt hjálparhönd á einn eða annan hátt.
Með Þráni er gott að vinna. Hann hefur mikið
jafnvægi í skapi, glaðlyndur, gamansamur og
bjartsýnn jafnt í bli'ðu og stríðu. Hann hefur rækt
sín umfangsmiklu störf af mikilli elju, reglusenu
og dugnaði og stjórnað skrifstofu flokksins með
festu, en aldrei með hörku eða yfirlæti. Hann
hefur þann dýrmæta eiginleika að geta ftamkallað
það besta sem býr í samverkamönnum Itans. Mér
finnst það gleggsta einkennið á öllu hans starfi.
Eg þakka fyrir langt og gott samstarf og óska
Þráni og fjölskyldu hans allra heilla.
Guðm. Tryggvason

Jón Ólafsson
Efri-Brúnavöllum
Fxddur 24. febrúar 1920
Dáinn 6. október 1982
„5vo örstutt er bil milli blíðu og éls og brugðist
getur lán frá morgni til kvelds“
Mér komu þessar Ijóðlínur úr hinum alkunna
sálmi í þýðingu Matth. Jochumssonar, þegar ég að
morgni 6. okt. s.l. frétti að Jón á Brúnavöllum
hafi orðið bráðkvaddur þá um nóttina. Að vísu
þurftu þessi tíðindi ekki að koma á óvart, því að
hann gekk með hjartasjúkdóm, en slíkt er eins og
falinn eldur. En kvöldið áður hafði hann komið
til mín, glaður og reifur að vanda, og stundað
heyskap og önnur bústörf af kappi undanfarið,
svo að maður hafði vonast til að eiga samfylgd
hans lengur.
Jón var fæddur 24. febrúar 1920 og því 62ja ára
þegar hann lést. Hann var sonur hjónanna Ólafs
Gestssonar og Sigríðar Jónsdóttur, sem lengi
bjuggu á Efri-Brúnavöllum við rausn og myndar-
skap, og er þeirra frændgarður mikill á Skeiðum.
Jón ólst upp í stórum systkinahópi við leik og
störf, en fór snemma að vinna utan hcimilis og
lagði sérstaklega fyrir sig múrverk. Hann var
góður verkmaður i og vandvirkur og sýna margar
byggingar á Skeiðum handverk hans. Þá var erfitt
8
að fá iðnaðarmenn til starfa í sveitum og eiga því
margir bændur Jóni skuld að gjalda, þ.á.m ég.
Vorið 1950 giftist Jón, Guðfinnu Halldórsdóttur
frá Króki í Gaulverjarbæjarhreppi. Ungu hjónin
fengu 1/3 hluta jarðarinnar stolnuöu jtai nýbýli,
Efri-Brúnavelli 2, og hófu búskap. Þau voru
samhent og ræktuðu og byggðu frá grunni
íbúðarhús og pcningahús, svo að þar er nú
myndarlegt býli. Jón var búinn bestu eðliskostum
bóndans, hann var hneigður fyrir búskap, góður
ræktunarmaður og fór vel með allar skepnur. Bú
hans var því arðsamt.
Jón hafði yndi af hestum og gaf sér tíma til
útreiða. Hann var laginn tamningarmaður og átti
góða hesta sem vöktu athygli á hestaþingum.
Voru honum falin störf í þágu hrossaræktarfélags
sveitarinnar og hafði síðustu árin með höndum að
sjá um girðingu og annað fyrir félagið. Þessi störf
rækti hann af hinni mestu trúmennsku. Jón var
líka félagslyndur og hjálpsamur að eðlisfari og
fljótur að bregða við, ef einhver sveitungi hans
þurfti á hjálp að halda. Jarðir okkar liggja saman
og því samgangur búfjár, sérstaklega áður en
skurður var grafinn á mörkum. Samskipti hafa
alla tíð verið mikil og góð milli heimilanna á
Brúnavöllum og í Vorsabæ. Ég minnist mikillar
hjálpsemi og vináttu foreldra Jóns í garð foreldra
minna og það breyttist ekki í tíð Jóns. eftir að við
systkinin hófum búskap. Við söknum því vinar i
stað.
Þau hjónin, Jón og Guðfinna voru barnlaus en
ólu upp og tóku sér í dóttur stað Ólínu Maríu-
Varð það Jóni til mikillar gleði að eignast þessa
dóttur og síðat barnabörnin. en Ólína er gift
Guðjóni Egilssyni, og eiga þau þrjú börn.
Við í Vorsabæ sendunt fjölskyldunni á Brúna-
völlurn og ættingjum samúðarkveðjur.
Jón Eiríksson
Islendingaþættir