Íslendingaþættir Tímans - 14.01.1983, Blaðsíða 11

Fáll Stefánsson
Fæddur 6. september 1912.
Dáinn 16. nóvember 1982.
Þann 16. nóvember eftir mikla óveðursnótt
kom kallið. Páll slasaðist og lést við vinnu sína
við vörubílinn. Ekki var liðinn nema rúmur
mánuður frá því hann var hjá okkur til að vera
við jarðarför bróður síns, Jóns Stefánssonar.
Þetta minnir óþyrmilega á hversu stutt er oft milli
lífs og dauða.
Páll fæddist að Smyrlabergi á Ásum í Austur-
Húnavatnssýslu. Foreldrar hans voru Stefán Jóns-
son bóndi frá Sauðanesi og Guðrún Kristmunds-
dóttir frá Melrakkadal. Páll var einn af tíu
systkinum og eru nú sjö þeirra á lífi. Ungur missti
hann föður sinn og kom það þá í hlut eldri
systkinanna að hjálpa móður sinni við að sjá
heimilinu farborða. Má geta nærri hve erfitt það
hefur verið að standa ein uppi með tíu börn á
þessum árum.
Á Smyrlabergi var þá lítill torfbær eins og títt
var í sveitum á þessum árum og efnin voru ekki
mikil. Laxárvatn gaf þá oft björg í bú og allt
blessaðist þetta með dugnaði móður og barna.
Upp í hugann koma orðin:
„Það búa hetjur bak við lágar dyr“.
Árið 1946 giftist Páll eftirlifandi konu sinni
Huldu Bjarnadóttur frá Blönduósi. Þau eignuðust
þrjú börn. Bjarna .gröfueiganda á Blönduósi, sem
giftur er Huldu Leifsdóttur, Ingibjörgu Ásdísi
gifta undirrituðum og Stefán Guðmund 14 ára.
Mestalla starfsævi sína var Páll vörubílstjóri á
Blönduósi.
Ég hef þekkt Pál síðastliðin 15 ár sem
tengdasonur hans. Hann kom mér fyrir sjónir sem
sérlega góður drengur og umhyggjusamur heimil-
isfaðir. Barnabörnin hændust rnjög að afa sínum
og þær voru ófáar ferðirnar sem nafni hans fékk
að fara með honum í vörubílnum. Ég á margar
góðar minningarfrá liðnum árum þegar við hjónin
heimsóttum Pál og Huldu til Blönduóss svo og
þegar við vorum á flakki með þeim um landið.
Síðast í sumar áttum við ánægjulega daga saman
í Biskupstungunutn.
Ég vil að lokum færa Huldu og Stefáni syni
hennar innilegar samúðarkveðjur um leið og ég
læt í Ijós þá von að við eigum eftir að eiga saman
góðar stundir hér eftir sem hingað til.
Guðmundur Árnason.
Jón Ólafsson
Efri-Brúnavöllum
Fæddur 20. febrúar 1920.
Dáinn 6. október 1982.
Þegar manni berst lát nágranna og vinar setur
manni hljóðan. Maður trúir ekki í fyrstu að svo
geti verið, en um staðreyndir verður ekki efast.
Svo var mér farið er mér barst lát Jóns á
Brúnavöllum á síðast liðnu hausti, daginn áður
hafði ég hitt Jón hressan og kátan en svo var hann
jafnan við samfundi. Jón hafði um árabil gengið
með hjartasjúkdóm sem loks lagði hann að velli.
Jón var fæddur að Efri-Brúnavöllum á Skeiðum
20. febrúar 1920 og var því aðeins 62 ára er hann
lést. Foreldrar hans voru Ólafur Gestsson frá
Húsatóftum ogSigríðurJónsdóttirfrá Eystri-Geld-
ingaholti mikil sæmdarhjón. Þau byrjuðu sinn
búskap að Efri-Brúnavöllum fluttu síðan að
Dalbæ í Gaulverjabæjarhreppi og bjuggu þar
nokkur ár, fluttu síðan aftur að Efri-Brítnavöllum
keyptu jörðina, byggðu hana upp og bjuggu þar
rausnarbúi uns synir þeirra tóku við jörðinni,
fluttu þau þá til Reykjavíkur og stundaði Ólafur
þar ýmsa vinnu, þau eru nú bæði látin fyrir
nokkrum árum.
Jón ólst upp við venjuleg sveitastörf, vann á bæ
foreldra sinna öll sín bernsku ár, um skólagöngu
var ekki að ræða utan venjulegs barnaskólanáms.
Rúmlega tvítugur fór Jón að stunda ýmsa vinnu
utan heimilis vann lengi við múrverk, var ágætur
Islendingaþættir
múrari þó ekki hefði hann próf í þeirri grein.
Vann m.a. við múrverk við félagsheimilið í
Gaulverjabæjarhreppi. Þar kynntist hann efitrlif-
andi konu sinni Guðfinnu Halldórsdóttir frá
Króki. Þau giftu sig 1950 og reistu nýbýli að
Efri-Brúnavöllum, fengu hluta af jörðinni byggðu
myndarlega upp sitt býli og bjuggu þar æ síðan.
Þeim hjónum varð ekki barna auðið en ciga eina
kjördóttur Ólínu. Hún er gift Guðjóni Egilssyni
frá Selfossi og búa þau þar.
Jón var félagslyndur maður og átti gott með að
blanda geði við fólk, hann tók mikinn þátt í
félagslífi sveitarinnar og voru honum þar falin
ýmis trúnaðarstörf. Allt sem Jón tók að sér stóð
eins og stafur á bók enda maðurinn strangheiðar-
legur og með eindæmum orðvar. Aldrei heyrði
maður hann rnæla styggðaryrði til nokkurs manns.
Þetta er í stuttu máli iífshlaup Jóns á
Brúnavöllum, kannske ekkert óvenjuiegt, en ég
held að hann hafi verið hamingjusamur maður.
Hann giftist góðri konu og hann fékk að starfa að
því sem honum stóð næst að vera bóndi á sínu
bernskuheimili. Jón var i cðli sínu fyrst og fremst
bóndi, var mikið fyrir allar skepnur. Hestamaður
var Jón góður og átti ætíð góðhesta, fjármaður
var hann með afltrigðunt, haföi gott vit á kindurn
og mikinn áhuga fyrir fjárrækt og náði langt á því
sviði.
Það fer ekki hjá því að þeaar svona náinn
kunningi fellur frá, þ,i fljú .rugar
minningar, minning :,r b:u m linu
í Ungmcnnafélaginu, " ustín og
margt margt fleira. Allar m. . .-uvngar um Jón
eru mér Ijúfarog inérfimis! veitin míu fátækarf
þegar Jön er horfinn af sviðinu. Eftirlifandi
eiginkonu og öllunt ættmennum votta ég dýpstu
samúð. Hafðu þökk fyrir samfylgdina vinur.
Ingvar Þórðarson.
11