Íslendingaþættir Tímans - 09.02.1983, Blaðsíða 3

Ingimundur Guðjónsson
Fæddur 28. desember 1916
Dáinn 4. desember 1982
• Það er september 1962. fbúar Þorlákshafnar
eru orðnir 250 og nær 40 þeirra á skólaskyldualdri.
Þorpið hefir verið gert að sérstöku skólahverfi og
ég ráðinn til að veita skólanum forstöðu.
„Mjög þarf nú að mörgu að hyggja við að koma
nýjum skóla á laggirnar auk þess umstangs, sem
ávallt fylgir búferlaflutningi.
Eitt af fyrstu kvöldum mínum hér kom í
heimsókn vörpulegur maður á mínum aldri.
Brosið var hlýtt og handtakið fast. Framkoman
öll hæglát og traustvekjandi.
Erindi gestsins var að tjá mér, að hér á
staðnum væri starfandi söngfélag, sem seinni
hluta síðasta vetrar hefði æft í skólanum og nú
langaði hann til að vita hvort enn væri rúm fyrir
slíka starfsemi í skólahúsinu þar sem þar yrði nú
að vera bæði heimili skólastjórans og starfsvett-
vangur.
Það kvöld eignaðist ég minn fyrsta vin hér í
Þorlákshöfn.
Æfingarnar voru tvö kvöld í viku og fóru fram í
annarri kennslustofunni, en ég sat gjarnan við
störf mín í hinni og vonaði að kórinn truflaði mig
ekki um of.
Það var spilað og sungið, en svo datt allt í einu
allt í dúnalogn og gegn um þögnina nam ég
hægláta og hógværa rödd söngstjórans, sem benti
kórfélögum á, að hér væri ekki um neina keppni
að ræða. Kórsöngur væri samstiga fðr hópsins frá
upphafi lagsins til enda hvort sem sporin væru
stigin hægt og hátíðlega eða létt og leikandi. Það
væri sama hvort verið væri að túlka síðustu spor
öldungsins, sem ætti lífið að baki og gröfina eina
framundan eða gáskafullar hreyfingar unglingsins.
sem væri að leggja út í lífið dansandi, léttur og
kátur með fangið fullt af björtum vonum og
framtíðardraumum, allt skyldi þetta túlkað af
einum kór en ekki svo eða svo mörgum
einstaklingum.
En hver var hann þessi vandláti söngstjóri,
Bóndasonur - bóndi - og nú verkstjóri við
saltfiskverkun.
Árin þutu hjá. Fyrsti skólanefndarformaðurinn
safnaðist til feðra sinna og Ingimundur Guðjóns-
son tók við.
íbúatala Þorlákshafnar jókst og nemendum
fjölgaði. Vandamálin hlóðust upp - kennara-
skortur og húsnæðisleysi þjakaði okkur auk
þessara ótal smávandamála, sem alltaf þarf að
leysa í sérhverjum skóla. Þá var ekki ónýtt að
geta leitað til þessa fjalltrausta skólanefndarfor-
manns..
Hjárómarödd skyldi slípuð og fölsk nóta
lagfærð svo að skohnn yrði einsamfelld heild,sem
samstiga keppti að því marki, að koma sérhverjum
nemanda til þess þroska, sem efni framast leyfðu.
Þetta samstarf hélst í 12 ár án þess að
nokkurntíma bæri skugga á og þau eru ófá
vandamál skólans, sem voru leyst á vinnustað
formannsins, þar sem tugir manna störfuðu að því
að gera úr fiskinum eins góðan mat og efni framast
leyfðu.
Það er vertíð og daglegur vinnutími 12-16
stundir. Þá þykir mörgum gott að nota sunnudag-
inn til þess að sofa, en Ingimundur - og kórinn -
láta ekki á sér standa hvort sem messað er á
Hjalla, Strönd eða hér í skólanum.
Það er vertíð - páskahrota - og landburður af
fiski upp á hvern dag. Á föstudaginn langa er
ekkert unnið og því er staðið í aðgerð frá kl. 8 á
skírdagsmorgni til jafnlengdar daginn eftir.
Fólkið fer heim og auðvitað beint í rúmið, en
verkstjórinn þarf að ganga frá ýmsu áður en hann
getur yfirgefið aðgerðarhúsin.
Á slíkum dögum hefi ég séð Ingimund setjast
við orgelið með rennblautt hárið af því að heima
var ekki tími til annars en að fara í bað og hafa
fataskipti áður en farið var til messu.
Það er hátíð í Þorlákshöfn - áfanga náð.
Kórinn kemur fram og túlkar gleði okkar og
vonir. Ingimundur er tákn okkar í gleðinni.
Sorgin sækir okkur heim. Vinir kveðja og slys
lama gleði okkar. Kórinn kemur og syngur í okkur
kjark til þess að mæta sorginni. Ingimundur er
traust okkar - hægur - fastur fyrir - öruggur.
Hér var hvorki kirkja né kirkjugarður. Ingi-
mundur skipar sér í sveit þeirra manna, sem vilja
byggja hvort tveggja og brátt varð hann stjórnand-
inn. Sóknarnefndarformaður, sem nú stjórnar
„kór“ ogleiðiraðsettu marki. Enn ersöngstjórinn
að verki. Enn eru raddir samhæfðar og verki
stjórna - öruggur - skapfastur - einþykkur - já
stundum jafnvel einráður.
En tóneyrað bregst aldrei. Nú eru tónarnir
framleiddir með hamri, sög og hrærivél. Nú er
það sinfónía starfsins, sem verið er að flytja. Enn
er hópur einstaklinga gerður að einni heild, sem
samstiga stefnir að settu marki.
Þegar grafreiturinn er fullgerður er hafist handa
við kirkjubygginguna. Hinn 28.4. ’79 er grunnur-
inn helgaður og kirkjan steypt upp það ár. í árslok
’81 er hún fokheld og nú í byrjun aðventu er
múrverki og einangrun lokið.
Nú geta hljóðfæralcikarar hamars og sagar hvílt
sig um stund. Nú skal halda hátíð og messa í hinni
nýju Þorlákskirkju. Glaðst yfir unnum sigri og
næsti áfangi undirbúinn með bæn og beiðni ásamt
þakkargjörð.
Það er laugardagur 4. desember. Á morgun á
að messa. Kirkjan er orðin eins vistleg og hægt
er miðað við aðstæður.
Klukkan er að verða sex. Kórinn er mættur til
lokaæfingar fyrir morgundaginn og jafnframt til
sinnar fyrstu æfingar í hinni nýju kirkju.
En á hvcrju á að byrja? Hvert skal vera fyrsta
ávarp kórsins til nýs helgidóms?
Söngstjórinn hefir svar við þeirri spurningu.
„Við skulum syngja Hér ríkir himneskur friður,
en munið þið að kór er fjórar samstilltar raddir
og takið þið vei ettir textanum, það er ekki síður
hann, sem þið eigið að flytja."
Og kórinn syngur:
Hér ríkir himneskur friður.
Hljótt er á bænastund.
Krýp ég að krossinum niður
kominn á Drottins fund.
P. Sigurg.
Þetta er síðasta lagið, sem Ingimundur
Guðjónsson stjórnar. Þarna í kirkjunni hnígur
hann niður „kominn á Drottins fund.“
Ingimundur Guðjónsson er allur. Við hjón
höfum misst einn af okkar bestu vinum. Þorláks-
höfn hefir misst þann sona sinna, sem hún má
kannski hvað síst án vera. Hvað fjölskylda hans
hefir misst ætla ég ekki að gera neina tilraun til
að tíunda, en láta nægja að færa henni innilegustu
samúðarkveðjur okkar hjóna þó mér sé fullljóst,
islendingaþættir
3