Íslendingaþættir Tímans - 09.02.1983, Blaðsíða 15

Sakarías Daníelsson
frá Bjargshóli
Fæddur 12. júlí 1915
Dáinn 30. desember 1982
Föstudaginn 7. janúar sl. var Sakarías Daníels-
son verkamaður, jarðsettur í Reykjavík. Hann
varð bráðkvaddur að heimili sínu Hagamel 43,
þann 30. des. s.l. Sakarías var Húnvetningur.
Hann fæddist að Kollufossi í Miðfirði þann 12.
júlí 1915.. Foreldrar hans voru þau Daníel
Jónatansson bóndi, og kona hans Agústa Jónat-
ansdóttir. Vorið 1919 flytja þau hjón að Bjargshóli
í sömu sveit, með öll börnin sín, en Daníel hafði
þá keypt þá jörð. Á Bjargshóli bjuggu þau hjón
síðan til dauðadags. Eignuðust þau 11 börn, og
var Sakarías 6. í röðinni. Af barnahópnum eru
nú 8 á lífi. Árið 1923, flytur Sakarías að Búrfelli
í Miðfirði, þá 8 ára gamall, og þar átti hann heimili
þar til hann flytur til Reykjavíkur vorið 1941. Á
Búrfelli bjuggu þá Jón Jónsson bóndi, og kona
hans Júlíana Jónsdóttir. Reyndust þau hjónin
Sakaríasi sem bestu foreldrar í uppvexti hans þar.
Sakarías fór í Bændaskólann á Hvanneyri og lauk
þaðan búfræðiprófi vorið 1938. Næsta ár var hann
gerast „landnemi" við allt aðrar aðstæður en hún
var upp alin við.
Það er svo margt sem kemur í hugann þegar
tninnistæðir vinir eru kvaddir og öll þakklætisorð
verða smá og fátækleg í því sambandi.
• En vegna þeirra mörgu sem hafa verið
aðnjótandi þeirrar frábæru gestrisni sem hefur
einkennt Fagrahvammsheimilið í áratugi þá leyfi
6g mér að segja - það var styrkur og ómetanleg
npplifun að njóta þess að vera gestur þar. Það er
enginn smáhópur bæði hérlendra og erlendra
gesta sem þar hefur borið að garði. Reisn og
smekkvísi hefur setið þar í fyrirrúmi utí sem inni.
Þar hafa árstíðaskiptin ekki einu sinni haft áhrif
á umhverfið utanhúss eins og eðlilegt má teljast í
þessum atvinnuvegi. Nei, stúlkan frá Súðavík
með gott uppeldi og kvennaskólanám frá Blöndu-
ösi, hefur svo sannarlega leyst sitt hlutskipti með
glaesibrag við hlið eiginmannsins sem landnemi í
Hveragerði og frumherji nýrrar atvinnugreinar.
Störfin tala sínu máli, Hveragerðis-kaupstaður
tnun í nútíð og framtíð njóta þess menningarauka
sem þar hefur þróast í nær hálfa öld.
Þeim hjónum Emilíu og Ingimar hefur hlotnast
su gæfa að eignst 4 mannvænleg börn og
ennfremur alið upp dótturson, Daða Tómasson,
sem nú stundar framhaldsnám í garðyrkju. .
Börn þeirra hjóna eru í þessari aldursröð: Elst
er Þóra, gift Sigurði Haraldssyni bónda að
Grófargili í Skagafirði; Sigrún, gift Magnúsi
Sjgurjónssyni, húsgagnabólstrara, Reykjavík;
'J'gurður garðyrkjubóndi í Fagrahvammi, giftur
Guðrúnu Jóhannesdóttur. Yngst er Gerður, gift
“ergþóri Friðþjófssyni, bifreiðastjóra, Sandgerði.
'slendingaþættir
heima á Búrfelli, en fór síðan haustið 1939 í
Reykholtsskóla, og settist þá í efri bekk skólans,
og lauk þaðan prófi vorið 1940, eftir eins vetrar
nám. Sakarías hlaut því góða almenna skóla-
menntun, eftir því sem þá var títt. Hann mun hafa
haft áhuga á frekara námi, enda var hann mjög
góður námsmaður, en af því varð þó ekki.
Ég kynntist Sakaríasi mjög fljótlega eftir að ég
kom til Reykjavíkur. Ég held það hafi verið
haustið 1941. Við unnuin þá báðirhjá Loftvarnar-
nefnd Reykjavíkur, við að reisa loftvarnabyrgi
víðsvegar um borgina. Þá var mikið húsnæðisleysi
í Reykjavík, og bjó ég hjá ættfólki mínu til
bráðabirgða, eins og margir gerðu þá. Ég man
eftir því, að þá hafði hann ásamt Hreggvið bróður
sínum, all gott og rúmgott húsnæði á leigu hjá
Eyjólfi Kolbeins á Kolbeinsstöðum. Er ekki að
orðlengja það, að hann bauð mér að flytja til
þeirra bræðra, og þar var ég síðan um tíma þann
vetur. Síðar unnum við saman við ýmiss konar
verkamannastörf, en síðast vorum við vinnufélag-
ar sumarið 1943, hjá björgunardeild Breska
sjóhersins, við að bjarga stóru herfiutningaskipi,
Ég og fjölskylda mín sendum Ingimar , börnum
hans og öðrum nánustu okkar innilegustu samúð-
arkveðjur við hið sviplega fráfall mikilhæfrar
húsmóður og ástúðlegrar ömmu, sem dáð var af
barnabörnunum, en þau eru orðin 17, sem og
öðrum er henni kynntust.
Blessuð sé minning hennar.
E.B.Malrnquist
Aðeins fá orð að lokum til að þakka Emilíu
ömmu minni fyrir allt.
Ef hún vissi hve allt er óraunverulegt núna.
Dauði hennar kom eins og reiðarslag yfir okkur
öll. Og það alversta er að við áttum eftir að upplifa
svo margt saman, ekki bara við tvær, heldur Daði,
Helga og bara við ölt.
Ég vil alls ekki fara að skrifa einhver meiriháttar
lofsyrði um ömmu, en hún veit best sjálf hve
mikils virði hún var okkur. Mér lærist sífellt betur
og betur að meta sérstæðan persónuleika hennar.
Hún var sérstæður persónuleiki, svo áberandi
skemmtileg, það var svo gott að tala við hana um
allt, því hún lifði sig algjörlega inn í vandamál
okkar. Kannski hafði hún stundum of miklar
áhyggjur af okkur, en við þökkum fyrir það. Og
hún var þrjósk, stundum beinlínis stíf, en það er
ég líka og viðurkenni það núna.
Friðþjófi líður vel. Það veit hún auðvitað. En
ég vildi óska að ég vissi nákvæmlega hvar amma
er og vona innilega að henni líði vel, alltaf.
F.h. barnabarna,
Emilía Sigurðardóttir.
sem lá inn á Kleppsvík. Síðan hefur Sakarias
unnið mest við byggingavinnu og síðustu árin
vann hann hjá Eimskip, allskonar hafnarvinnu.
Kynni okkar Sakaríasar hafa því verið nokkuð
löng, eða liðlega 40 ár. Þó að leiðir okkar hafi
skilið um tíma, þá höfum við þó alltaf haldið
sambandinu við og hittst af og til. Hann var mjög
vel greindur og afburða minnisgóður. Hann var
bókhneigður og las mikið og kunni ógrynni af
íslenskum ljóðum. Fáum mönnum hefi ég kynnst,
með jafn mikla kímnigáfu, og honum. Mátti
segja, að hann kæmi ætíð auga á broslegu hliðina
á hverju máli, og vekti athygli á öllu sem komið
gat skapinu í betra lag hjá viðmælendum hans.
Félagslyndur var hann með afbrigðum, enda ætíð
gestkvæmt hjá honum, og gestrisni eins og best
varð á kosið. Spilamaður var hann mjög góður,
og svo fjölhæfur var hann á því sviði, að ég held
hann hafi kunnað flest spil, sem ég hefi heyrt
nefnd. Við spiluðum mikið saman um tíma, bæði
lomber og bridge og mér er kunnugt um, að hann
átti að spilafélögum marga af bestu spilamönnum
í Reykjavík.
Síðustu árin hefur hann verið heilsuveill og ekki
getað stundað vinnu. Hann var skorinn upp vegna
brjóskeyðingar í mjöðm, og heppnaðist það vel,
og stóðu vonir til að hann fengi það góðan bata,
að hann gæti farið að vinna á ný. Svo fór þó ekki,
því hann varð bráðkvaddur á heimili sínu 30. des.
s.l.
Ég þakka Sakarías; f ir samferðina í lífinu,
afburða viðkynningu og vináttu.
Systkinum hans votta ég samúð mína.
Jón Snæbjörnsson
15