Íslendingaþættir Tímans - 13.04.1983, Síða 5

Sveinn Guðmundsson
Fæddur 11. apríl 1921
Dáinn 9. mars 1983
Hinn 19. mars s.l., var til moldar borinn, Sveinn
Guðmundsson frá Sandvík, sem bjó að Ásgarði 3
í Neskaupstað.
Útför hans var gerð frá Norðfjarðarkirkju, að
viðstöddu miklu fjölmenni, en jarðsett í Skorra-
staðarkirkjugarði. Hann lést í fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaupstað hinn 9. mars s.l. eftir stutta
sjúkdómslegu.
Sigríður
J óhannsdót tir
sem besta amma, enda kölluðu þau hana aldrei
annað. Guðión lést árið 1981.
Sigríður var lögð til hinstu hvílu í sinni ástkæru
sveit, þarsem hugur hennar dvaldi löngum. Ég og
fjölskylda mín sendum aðstandendum Sigríðar
einlægar samúðarkveðjur. Blessuð sé minning
hennar.
Sigríður Guðbrandsdóttir
Löngum starfsdegi er lokið. Langan starfsdag
elga þeir að baki sem starfað hafa frá aldamótum
og allt fram á þennan dag. Peir hafa skilað
þjóðinni verðmætum sem aldrei verða metin til
fjár og aldrei hafa hlotið þau laun að kveldi sem
þeir áttu skilin.
Ein þeirra er Sigga á Arnarhóli, eins og hún var
kölluð, hennar hlutverk varð, eins og flestra
kvenna, þjónustuhlutverk. Þannig kynntist ég
henni, þar sem ég 10 ára gömul kom á heimili
Magnþóru fósturdóttur hennar og Guðjóns, eigin-
nianns Magnþóru. Þar var Sigga heimilisföst.
Fékk ég,að dvelja á þessu heimili þegar skólatím-
inn var ekki samfelldur, á milli tíma. í þrjú ár.
Borðaði ég þar og drakk eins og eitt af sytkinun-
um. R^ndar kynntist ég umhyggju Siggu fyrst er
hún var fengin til að sitja yfir okkur systrunum á
kvöldin þegar foreldrar okkar fóru út. Umhyggju
sem lýsti sér í því að aldrei yrði of varlega farið,
sú umhyggja átti ekki alltaf skilning æskunnar,
sem lítt sést oft fyrir. Þeirrar umhyggju hafa notið
fimm börn þeirra Magnþóru og Guðjóns, en
Magnþóru ól hún upp frá barnæsku. Varð það
hennar lífsstarf að vera á heimili þeirra. ætíð til
þjónustu reiðubúin. Veit ég að systkinin hugsa
margt er þau kveðja Siggu í huganum, nú þegar
allt og allir eru á fleygiferð, með börn í dagvistun
°g slíkt. Fáir fastir punktar eru í tilverunni í
líkingu við það. að alltaf var Sigga til staðar að
hlýja kaldar hendur. þerra tár og sjá um að
eitthvað gott væri til í munninn, t.d. kleinur o.fl.
En það er svo margt sem við metum ekki fyrr en
um seinan. Þrátt fyrir það er ekki hægt annað en
að gleðjast yfir að fengin er kærkomin hvíld. Hvíli
Sigríður í friði.
Matthildur Björnsdóttir
Sveinn var fæddurá Barðsnesi 11. apríl 1921 og
varð því tæpra 62 ára. Foreldrar hans voru
Guðmundur Grímsson, f. í Ásakoti í Biskups-
tungum Á4.7• 1886, og Sesselja Sveinsdóttir frá
Barðsnesi f. 23.8.1891.
Þau bjuggu á Barðsnesi í nábýli Sveins Stefáns-
sonar og Sólveigar Hermannsdóttur enda var
Sesselja þar upp alin.
Um vorið 1923 fluttu Guðmundur og Sesselja
til Sandvíkur og byggðu grunn fyrir húsið sem var
á Barðsnesi, í Miðsandvík. Var húsið þeirra á
Barðsnesi, síðan rifið og flutt á nýja grunninn í
Sandvík. Sveinn og Sólveig fluttu þetta sama
sumar norður að Nesi, en forcldrar mínir sem
þetta ritar, settust að á Barðsnesi.
Börn þeirra Guðmundar og Sesselju, urðu 10
og var Sveinn þeirra 5. barn. Árið 1926 hinn 1.
okt., lést Sesselja af barnsförum. Var heimilið þá
leyst upp og börnin fóru í fóstur til vina og
vandamanna. Sveinn fór þá í Sandvíkur-Part, til
Jóhannesar Árnasonar og barna hans, sem þar
bjuggu. Margrét Jóhannesdóttir var þar húsfreyja
á búi föður síns. Sveinn naut þarna góðs atlætis,
sem hann hefur sjáanlega metið mikils, enda sýnt
því fólki mikla ræktarsemi alla tíð. Guðmundur
var þcnnan vetur á Hundruðunum hjá Jósep
Halldórssyni og gat þaðan séð um sínar skepnur,
en fór síðan til róðra og stundaði síðan sjó á
togurum á vetrum, nokkuð eftir þetta.
Um 1930, losnáði Sandvíkursel úr ábúð og
keypti Guðmundur þá jörðina og hóf búskap þar.
Fór Sveinn þá til föður síns að nýju, en Þuríður
Sæmundsdóttir varð ráðskona hjá honunt þessi
búskaparár, nema yfir vetrartímann. Voru þeir
feðgar þá stundum tveir og stundum með ein-
hvcrja heimilishjálp. Guðmundur andaðist 10.
febrúar 1941 og uppúr því fluttist Sveinn til
Neskaupstaðar, en var áður dálítinn tíma á
Reyðarfirði og hefur átt heima hér í Neskaupstað
síðan.
Sveiml kynntist eftirlifandi konu sinni Guðveigu
Ragnarsdóttur, um eða rétt eftir að hann flutti til
Neskaupstaðar. Þau bjuggu fyrst í Gilhaga, en
það var gamalt timburhús sem þau gerðu haglega
upp, en síðar byggðu þau sér vandað hús að
Ásgarði 3. Þau eiga þrjú börn, en þau eru:
Guðmundur vörubílsstjóri, Magni Björn rafvirki
og Ragna skrifstofumaður, hún býr á Egilsstöðum
en bræðurnir í Neskaupstað. Sveinn Guðmunds-
son var mikill oggóður starfsmaður og ósérhlífinn,
hann hefur starfað lengst hjá Kaupfélaginu Fram
hér í Neskaupstað en 10 ára tímabil hjá Sam-
vinnufélagi útgerðarmanna í Neskaupstað.
Það urðu fyrstu kynni okkar Sveins að hann
dvaldist nokkurn tíma á heimili foreldra minna á
Barðsnesi, þegar hann var í barnaskóla, en
barnaskóli var þá haldinn á bæjunum 2-3 mánuði
á ári og var Sandvíkur börnunum þá skipt niður á
bæina.
Mér fannst Sveinn vera þá mjög skemmtilegur
strákur og alltaf hefur mér fundist hann hafa
haldið þeim eiginleika að vera uppörvandi og
skemmtilegi maðurinn í hverjum hópi, sem hann
hefur verið í - já hverjum leiðangri eða skemmti-
ferð eða svaðilför til að bjarga mönnum eða
skepnum eða til að hlúa að einhverju til öryggis,
svo sem eins og björgungrskýlinu í Sandvík.
Fórnfýsi Sveins, í garð þeirra sem bágstaddir
voru, jafnt manna sem máileysingja, var alveg
með fádæmum. Flest haust frá því Sandvík lagðist
í eyði ásamt Suðurbæjum, hefur Sveinn farið með
þeim leiðöngrum, sem gerðir hafa verið út, til að
smala fé úr Sandvík og Gerpi og þá áreiðanlega
alltaf farið í Gerpinn, en þar var hann allra
manna kunnastur og færastur klettamaður, en
Gerpirinn er líklega torsóttasta smalamennska
hér Austanlands og ekki á færi annarra en
hraustustu manna að smala hann.
Ég varð þess oft var að Sveinn vildi ekki vita af
skepnum í torfærum eða svelti og varð hann
oftast hvatamaður að því að þær væru sóttar eða
gerðir út leiðangrar til þess og þá sjálfur fremstur
í flokki.
Hann var einn af stofnendum Björgunarsveitar
Slysavarnarfélagsins hér á staðnum og ekki hefur
hann látið sig vanta þegar hefur þurft að leita að
mönnum, sem týnst hafa eða hefur þurft að
bjarga.
Sveinn var mikill gæfumaður í einkalífi sínu,
átti sér og sinni fjölskyldu einkar hlýlegt og
huggulegt heimili, fjölskyldan sérlega samrýmd
og gestrisni mikil og alúðleg. Ég er einn þeirra sem
hef notið sérstakrar hjálpsemi Sveins og fjölskyldu
hans og er þar mikið að þakka. Um leið og ég
þakka vináttu Sveins við mig og mitt fólk, færi ég
konu hans og börnum mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Þórður Sveinsson
frá Barðsnesi.
5