Íslendingaþættir Tímans - 11.05.1983, Blaðsíða 5

Guðlaug Sigurðardóttir
frá Skógum í Vestmannaeyjum
Fædd 24. mars 1888
Dáin 22. mars 1983
Föstudaginn 8. aprl. s.l. var til moldar borin í
Vestnrannaeyjum, Guðlaug Sigurðardóttir móð-
ursystir mín. Langar mig að biðja íslendingaþætti
að geyma örfá orð til minningar um hana.
Guðlaug Sigurðardóttir var fædd á Rauðafelli
undir Austur-Eyjafjöllum, 24. mars 1888 og varð
bráðkvödd á heimili sínu, Síðumúla 21 í Reykja-
vík, 22. mars s.l. Hún var því að verða 95 ára,
þegar kallið kom. 1
Sá er þessar línur ritar, varð einstæðingur á
unglingsaldri og fékk þá að reyna, hve mikils virði
það er, að eiga traust ættmenni. Guðlaug frænka
mín aðstoðaði mig og studdi á alla lund, á erfiðum
tíma. Henni var hjájpsemi og fórnarlund í blóð
borin. Ég á henni mikið að þakka.
Foreldrar Guðlaugar voru hjónin í Vesturbæn-
um á Rauðafelli, Jakobína Steinvör Skæringsdótt-
>r og Sigurður Sveinsson. Jakobína var fædd 8. ág.
1858 og lést 8. febr. 1917. Sigurður fæddist 10. ág.
1861 og lést 24. júní 1920. Bjuggu þau allan sinn
búskap á Rauðafelli. Var þar fjölbýli, í þá tíð, og
fjölskyldur mannmargar. Eignuðust þau 11 börn
og eru nú aðeins tvö þeirra eftir á lífi. Eru það
Ragnhildur, fyrrunr húsfreyja á Rauðafelli, nú
sjúklingur í Reykjavík og Árni Sveinbjörn
Kjartan.verkam. í Vestmannaeyjum. En tvö elstu
'börnin sín misstu þau Jakobína og Sigurður í
sjóslysi vorið 1901. Var það 19 ára sonur og 17 ára
dóttir. Voru þau í hópi 27 manns, sem drukknaði
> kaupstaðarferð til Eyja, er bát þeirra fyllti og
honum hvolfdi. Var Guðlaug innan viðfermingar-
aldur er þessi voveiflegi atburður gerðist og sat
hann einna fastast í huga hennar, alla tíð, af
minningum frá bernskuárunum, með óhugnaði
sínum og.nístandi sorg foreldra, ættmenna og
vina. i
Afi Guðlaugar, Skæringur Árnason hreppstjóri
í Skarðshlíð. hafði tekið hana til sín sem kornbarn
°g hugðist ala hana upp. En þegar Guðlaug var 5
ára, fórst áfi hennar í sjóslysi, þegar róðrarbáti
hlekktist á í lendingu við Sandinn. Tóku foreldrar
hennar hana þá til sín og hjá þeim ólst hún upp.
En ekki var hún eldri en 17 ára gömul, er leið
hennar lá til Vestmannaeyja. þar sem örlögin
bjuggu henni stað, mestan hluta ævinnar.
Upp úr aldamótunum síðustu. urðu virkileg
aldahvörf í Eyjum. Þær urðu vettvangur athafna
og atvinnutækifæra í vaxandi mæli og fólk sótti
þangað. um lengri og skemmri veg, til vinnu á
vertíðum og til að setjast þar að. Byggðin óx frá
fámennu þorpi, til þess að verða bæjarfélag með
yfir 5000 íbúa. Guðlaug varð vitni að þessari
þróun frá byrjun og tók þátt í henni. Ung vann
hún þar ýmis störf og var þá lengst af hjá þeim
hjónum á Hrauni, Sólveigu Jónsdóttur, frá
Háamúla í Fljótshlíð, og Jóni Einarssyni. frá
Seljalandi undir Eyjafjölium. Þar átti hún gott
atlæti og vinum að fagna, enda minntist hún þeirra
hjóna alla tíð, með virðingu og sérstöku þakklæti.
Guðlaug var handlagin vel, eins og margt
ættfólk hennar, og í Eyjum lærði hún fatasaum og
var alla tíð mikil hannyrðakona.
í Vestmannaeyjum kynntist Guðlaug sveitunga
sínum, Kristmundi Jónssyni, frá Ytri-Skógum, en
hann var þar sjómaður á vertíðum. Þau rugluðu
saman reytum sínum og byggðu sér íbúðarhús, í
samvinnu við aðra fjölskyldu. Er það húsið
Skógar við Bessastíg. En í því húsi átti Guðlaug
heima allar götur til 23. janúar 1973, þegar
eldgosið í Heimaey flæmdi hana í burtu, eins og
annað Eyjafólk. Hún átti ekki afturkvæmt.
Kristmundur átti lengi við vanheilsu að stríða,
en var duglegur og harður af sér. Hann ók lengi
vörubifreið fyrir Vestmannaeyjabæ og hin síðari
ár var hann gæslumaður barnaleikvalla. Hann lést
10. ágúst 1968.
Þau Guðlaug og Kristmundur eignuðust eina
dóttur, Jakobínu. Fór hún ung til náms til
Reykjavíkur og myndaði sitt heimili þar. En við
lát föður síns, flutti hún til móður sinnar og
aðstoðaði hana, fyrst í Eyjum, þá í Breiðholtinu
í Reykjavík og síðast í Síðumúla 21.
Til síðustu stundar dreymdi Guðlaugu að
komast aftur til Eyja. Hún átti þar djúpar rætur
og unni því byggðarlagi mjög, eins og svo margir,
sem þaðan eru. Aðstandendur hennar bjuggu
henni hinstu hvílu við hlið ástvinar hennar í
kirkjugarðinum heima í Eyjum. Þökk sé þeim. Og
þökk sé Jakobínu fyrir hennar þátt. Það eru ekki
öli gamalmenni í nútíðinni, sem fá notið
umönnunar barna sinna svo langan dag.
Blessuð sé minning Guðlaugar Sigurðardóttur
frá Skógum í Vestmannaeyjum.
Trausti Eyjólfsson
Hvanneyri, Borg.
Þeir sem að skrifa
minningar- eða afmælisgreinar
í íslendingaþætti
eru vinsamlegast beðnir um
að skila vélrituðum
handritum
5