Íslendingaþættir Tímans - 22.06.1983, Blaðsíða 5

wzsiznEn
Björn Björnsson,
málari
loknu lagði hann stund á búfræðinám á Hvanneyri
og lauk þaðan prófi 1914. Á árinu 1917 hóf hann
búskap í Neðri-Hjarðardal í Dýrafirði í félagi við
Kristján bróður sinn. í>ar bjuggu þeir bræður hinu
mesta myndarbúi þar til Kristján andaðist, en þá
tók sonur Kristjáns við rekstri búsins. í um það
bil 10 ár, eða liðlega það, hafði Jóhannes ekki
stundað búrekstur. Það munu nú vera um 2 ár
síðan Jóhannes flutti frá Hjarðardal til Valgerðar
Krist jánsdóttur. bróðurdóttur sinnar, sem á heima
á Blönduósi. Par hafði hann góða alúð síðustu
árin. Jóhannes kvæntist ekki og átti ekki börn.
Jóhannes Davíðsson var ágætlega vel gefinn og
minnugur. Hann var óvenjulega mikill félagsmála-
maður og lagði fram gífurlega mikla vinnu í þeim
efnum í áratugi. Hann var einn af stofnendum
Kaupfélags Dýrfirðinga, lengi í stjórn þess og
formaður um skeið. Hann var lengi sýslunefnd-
armaður í V-ísafjarðarsýslu og um árabil í
skólanefnd Núpsskólans. í stjórn Búnaðarsam-
bands Vestfjarða var hann í áratugi svo og fulltrúi
á Búnaðarþingi. Hann varlengi í stjórn Ræktunar-
félags sýslunnar. í stjórn Sparisjóðs Mýrahrepps
átti hann sæti árum saman og hann var einn af
stofnendum sjóðsins og lengi annar starfsmanna
hans. Fulltrúi á fundum Stéttasambands bænda
var hann árum saman. Formaður fasteignamats-
nefndar Vestur-ísafjarðarsýslu var hann um skeið.
Hann var heiðursfélagi Ungmennafél. Mýra-
hrepps og Héraðssambands V-ísfirðinga. Ýmsum
öðrum trúnaðarstörfum gegndi hann fyrir sveit
stna og sýslu um lengri eða skemmri tíma;
Að málefnum Framsóknarflokksins starfaði
Jóhannes vel og lengi. Hann var lengi formaður
Framsóknarfélags sýslunnar og í miðstjórn Fram-
sóknarflokksins. Eftir að blaðið ísfirðingur var
stofnað varð Jóhannes einn af áhugasömustu og
bestu stuðningsmönnum þess. Hann var mjög
áhugasamur um málefni Kjördæmissambands
Framsóknarmanna í Vestfjarðarkjördæmi ogsótti
flest þing þess.
Það gefur auga leið að framantalin og fleiri
félagsmálastörf Jóhannesar hafa verið tímafrek.
En hugsjón hans var að verða sem flestum góðum
málum að liði.
Jóhannes var hafsjór af fróðleik um mannlíf og
atvinnuhætti á Vestfjörðum. Hann ritaði fjölda
greina í blöð og flutti oft fróðleg erindi m.a. í
útvarpið um þau efni. Hann bjó yfir ágætum
frásagnarhæfileika.
Með Jóhannesi er genginn heilsteyptur og
velviljaður maður.
Undirritaður vottar aðstandendum hans ein-
læga samúð.
Jón Á. Jóhannsson
Fæddur 10. júlí 1894
Dáinn 9. maí 1983
Björn Björnsson málari lést á Landakotsspítal-
anum sunnudaginn 9. maí s.l.
Iðnaðarmaður sem lítur 50-60 ár til baka og
ekki síst til þeirra minninga, er hann vann með sér
eldri og reyndari mönnum, hlýtur oft að staldra
við þau atvikin, er slíkir reyndust honum best,
voru honum sem eldri bróðir og sumir jafnvel
föðurlegir.
Því var það er ég lyfti blæju frá andliti eins slíks
góðvinar, Björns Björnssonar málara í síðasta
hvílurúmi sínu í Fossvogskapellunni nýju, að
gamlar minningamyndir runnu upp í huganum.
Ró og friður ríkti þar í svip sem ávallt á hans
ævibraut.
Slík var minning mín frá fyrstu kynnum okkar.
Auk samvinnu okkar í vinnuflokki, vildi svo til, á
vetrartíma; oft var á þeim tímurn lítið að
gera, að ég var að mála húsgögn og meira barst
að, frá húsgagnaversluninni, cn ég gat annað og
þóttist heppinn að fá Björn með mér í starfið.
Víst vissi ég hann vel vinnandi í algengri
húsamálun. en að hann heföi lært ntálun húgsagna-
numið starfið úti í Kaupmannahöfn, vissi ég ekki
fyrr en síðar, sá þó fljótt, að af honum gæti ég lært
og dáðist því meir að háttvísi hans, hversu hann
gætti þess vel að meiða í engu mig fákunnandi.
Þannig kom Björn mér ávallt fyrir sjónir í allri
rcynd og svo mun hafa verið um fleiri, því a.m.k.
minnist ég þess ekki að hafa heyrt honum hallmælt
af samvinnumönnum hans.
Björn var fæddur á Eskifirði 10. júlí 1894, sonur
Björns Eiríkssonar trésmiðs og konu hans Susane
Soffía (f. Weywadt).
Á unga aldri missti Björn foreldra sína og
fluttist með mági sínum til Reyðarfjarðar. Hlotið
hafði hann almenna barnafræðslu er hann fluttist
til Danmerkur 1910 og nam þar málaraiðn og
stundaði heimkominn til Austfjarða ogverslunar-
störf, þar til að hann fluttist til Reykjavíkur 1924.
Einn son hafði Björn eignast, Björn, sem er
skipasmiður hér í borginni.
Björn hefur að ég held alla tíð verið í
Málarasveinafélaginu sem nú er skráð Málarafé-
lag Reykjavíkur, en meistarabréf í iðninni tók
hann fyrst 1938.
Hinn 5. júní 1937 héldu þau Elínborg Stefáns-
dóttir frá Stykkishólmi brúðkaup sitt og eignuðust
eitt barn, er þau misstu kornungt. Til þeirra á
Kleppsveg 120 var vinalega hlýtt að koma og
virðist mér þar oftast hafa verið sól, hvernig sem
viðraði.
Er Björn hætti málarastörfum réðist hann til
næturvörslu hj á versluninni Geysi og virtist reynd-
in sanna heppni beggja, Gcysis að fá svo
öruggan vaktmann og Birni, að fá húsbændur sem
vel virtu trúmennsku hans og launuðu. Misjafn-
lega taka menn því mótlæti, er tækni nútímans
nær ekki að greina sjúkdóm þeirra eða lækna þá,
en Björn mun hafa tekið því með ró sem öðru, en
viljað þess í stað leggja sitt til, að Borgarspítalinn
fengi nýtt tæki sem öðrum gæti orðið til hjálpar
og gaf því 16.3. 1981 40 þúsund g.kr. til kaupa á;
Tölvusneiðmyndatæki er talið var nauðsynlegt
fyrir Þróunarstofnunina. Þannig er vonandi að
bræðralagshugsunarháttur þcirra hjóna gæti orðið
öðrum sjúklingum til hjálpar.
Ég efast ekki um að allir sem til þekkja vita að
mikið hefur Elínborg misst en gleðst líka við
góðar minningar, dáir minningar síns góða ástvin-
ar. kærleika hans og umhyggju. Mcgi þau Ijós
góðhugs allra sem Björn sálugi þekkti og það ljós
scm hann var henni öll þeirra samveruár, lýsa
henni og verma alla hennar ógengna ævibraut.
Jarðarförin fór fram frá Nýju kapellunni í
Fossvogi 17. maí.
Þeir sem skrifa minningar- eða
afmælisgreinar í íslendingaþætti,
eru vinsamlegast beðnir um að
skila vélrituðum handritum
•slendingaþættir
Ingþór Sigurbjs
5