Íslendingaþættir Tímans - 24.08.1983, Blaðsíða 6

Slíkar innileikakveðjur eru sjaldgæfar nú orðið.
Amma strauk mér um kollinn og sagði: „Bless og
takk fyrir allt, elsku besta stúlkan mín.“
Þannig var amma, en nú er hún ekki lengur. Ég
kveð ömmu mína og þakka fyrir allt.
Berglind Einarsdóttir.
t
Eitt sinn skal hver deyja. Þetta eru bæði forn
og ný sannindi. Mér koma í hug þessi orð er
kveðja skal aldna heiðurskonu, góða móður,
ömmu og langömmu, frú Þorbjörgu Blandon, en
hún lést á dvalarheimili aldraðra, Sunnuhlíð, í
Kópavogi, aðfaranótt föstudagsins 22. júlí sl. Með
Þorbjörgu er gengin mikil kona sem hafði lokið
löngu ævistarfi enda var hún á nítugasta og öðru
aldursári er hún kvaddi þennan heim.
Það var fyrir hartnær 15 árum að ég kom fyrst
á heimili hennarogÁrna E. Blandon sem lést fyrir
2 árum síðan. Kom ég þangað ásamt unnustu
minni, Valgcrði Selmu, en sú var venja að
væntanlegir makar kæmu þangað með barnabörn-
unum. Þar hitti ég fyrir þau heiðurshjón og bar
fundum okkar saman oft eftir það. Jafnræði var
með þeim hjónum og enda þótt þau væru ólík að
lunderni voru þau samhent og höfðingjar heim að
sækja. Árni heitinn skrafhrcifinn en Þorbjörg
einstaklega hlý í viðmóti. Hún hafði fá orð um
hlutina en tilsvör hennar voru hnitmiðuð og má
segja að henni hafi fundist þögnin betri en
þarflaus ræða, með brosi sínu og viðmóti sagði
hún svo ótalmargt. Mjög gestkvæmt var hjá þeim
Þorbjörgu og Árna og eru mér minnistæð öll jólin
er fjölskyldan kom saman á heimili þeirra, þangað
til fyrir tveimur árum er heilsa þeirra megnaði
ekki meir. Voru þar samankomnar dæturnar
fjórar, tengdasynirnir. barnabörnin ásamt mökum
og barnabarnabörnin, alls um 40 manns. Ein jól
lá Þorbjörg heitin fótbrotin á sjúkrahúsi. en hún
mátti ekki heyra minnst á annað en að fjölskyldan
kæmi saman að venju á fæðingarhátíð Frelsarans.
Það sýnir best hve afi og amma í Kópavogi voru
ríkur þáttur í lífi fjölskyldunnar. að enda þótt
fjölskyldan stækkaði mikið þá stóð heimili þeirra
öllum jafnopið. Mér og fjölskyldunni voru þcssar
samverustundir einstakar og einnig heimsóknir til
þeirra á öðrum tímum, alltaf var þar sama
hjartahlýjan.
Þorbjörg amma fylgir nú manni sínum yfir
móðuna miklu og ég kveð hana með söknuði en
fullvissu um endurfundi þessara mjög svo sam-
rýndu heiðurshjóna sem ólu sinn aldur saman á
sjöunda tug ára.
Blessuð sé minning Þorbjargar Blandon.
Guðbjörn Björgólfsson
t
Mér er nær að halda að amma mín hafi lifað
eftir því sem stendur í Biblíunni: „Allt hjá yður
sé í kærleika gjört.“ Frá því ég fyrst man eftir og
alla tíð síðan, sýndi hún mér kærleika, ástúð og
umhyggju. Við, ömmu- og afabörnin, sem komum
oft á heimili þeirra vorum aldrei látin finna annað
en að við værum sérstakir aufúsugestir. Ég
minnist þess ekki að hún hafi nokkru sinni atyrt
mig, þótt ég hafi efalaust einhvern tfma sem barn
eða unglingur hegðað mér þannig, að ástæða væri
til. Heimili afa og ömmu, fyrst á Háteigsveginum
og síðar á Þinghólsbraut í Kópavogi, var mér
alltaf sælureitur. Afi og amma voru miklir vinir og
andrúmsloftið á heimilinu mótaðist af því.
Amma hét fullu nafni Þorbjörg Jóney og var
dóttir hjónanna Sigríðar Guðmundsdóttur og
Gríms Benediktssonar á Kirkjubóli í Stranda-
sýslu. Hún var fædd 5. desember 1891 á Kirkjubóli
og ólst þar upp í fölmennum systkinahópi. Hún
giftist afa mínum Árna Blandon árið 1916 og þau
hófu þá búskap í Neðri-Lækjardal í Austur-Húna
vatnssýslu. Þar bjuggu þau í 30 ár eða til ársins
1946, og í Neðri-Lækjardal fæddust dæturnar
fimm: Sigríður. Ingibjörg, Valgerður, Þorgerður
mamma mín og Erla. Þær lifa allar foreldra sína
nema Sigríður, sem andaðist í Englandi 1968.
Þegar þau hættu búskap fluttu þau til Suðurlands.
Afi vann á Skattstofunni í Reykjavík lengst af eða
til 77 ára aldurs. Hann andaðist í maí 1981, en hafði
þá verið rúmfastur í nokkur ár. Þann tíma
annaðist amma mín afa af einstökum kærleika.
Þeim kærleika mun ég aldrei gleyma. Hún sat við
rúmið hans með handavinnuna sína, las fyrir hann
af blöðum og bókum og reyndi að gera honum
lífið eins gott og hún gat. Eftir að afi dó dvaldist
amma til skiptis hjá dætrum sínum, en síðasta árið
í hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi, þar
sem henni var hjúkrað og annast einstaklega vel
um hana. Ég er þakklát starfsfólkinu þar fyrir
hvað það var gott við ömmu. Hún andaðist í
Sunnuhlíð 22. júlí sl.
Ég þekki ekki margt frændfólk mitt, sem ættað
er frá Kirkjubóli, en það sem ég þekki finnst mér
líkjast ömmu. Og ég veit að amma mín átti góða
og vel gerða foreldra. Hún var í 2 ár í Kvennaskól-
anum í Reykjavík og hún átti auðvelt með að
leiðbeina ömmubörnunum sínum við nám ef þau
þurftu þess með. Hún var vel gefin kona og ég
vona að litlu börnin mín erfi góða eðliskosti. sem
amma mín átti svo mikið af. Vegna þess hve ung
þau cru muna þau ekki þessa langömmu sína. en
ég mun segja þeim frá ömmunum og öfunum
mínum, sem nú eru öll dáin. Þau voru góð og ég
er þakklát fyrir að hafa átt þau öll.
„Allt hjá yður sé í kærleika gjört.“ Mér er
amma minnisstæð fyrir kærleika hennar, rósemi
og góðvild. Fyrir hlýjuorðin, sem hún sagði við
mig allt til hins síðasta. Fyrir það hvað hún lét sér
annt um mig og mína, eftir að ég eignaðist
eiginmann og börn. Fyrir æðruleysi hennar þegar
líkamskraftarnir biluðu smátt og smátt. Fyrir
hvað trú hennar var staðföst.
Hún kvaddi mig oftast á þessa leið: Þakka þér
fyrir allt, sem þú hefur gert fyrir mig og Guð blessi
þig. Mig langar að kveðja ömmu á sama hátt:
Þakka henni fyrir allt og Guð blessi hana ömmu
mína.
Arnhciður E. Sigðurðardóttir
t
Hinsta kveðja til Þorbjargar Blandon
frá Neðri Lækjardal.
Drotlinn hvíld og frið þér fœri,
frá er vegferð þín á jörð.
Æðri heimur endurnœri
anda þinn í laufsins hjörð.
Lengi geymast fyrri fttndir,
flest er nú með öðrum brag.
Fyrir margar fagrar stundir
fœrum við þér þökk í dag.
Allt sem lifað er á jörðu
er I minni drottins geymt,
jafnt við sól og Itretin hörðtt
hefur tímans elfur streymt.
Minningarnar yl í œðum
endurvekja og skýra sig,
geymi þig nú guð í hæðum
gamlir vinir kveðja þig.
Systkinin á Neðri Mýrum
Þeir sem skrifa
minningar- eða afmælisgreinar
/
í Islendingaþætti
eru vinsamlegast beðnir
að skila vélrituðum
handritum
6
íslendingaþ*ttir