Íslendingaþættir Tímans - 24.08.1983, Blaðsíða 7
Soffía Sigríður
Jónsdóttir
Sigurjón
Halldórsson
Framhald af bls. 8
að skapa hlýlegt andrúmsloft, enda bar þar oft
gesti að garði.
Við vonuðum því öll, sem næst þeim stóðu.að
þau ættu eftir að eiga mörg ár saman, en þá bar
að skugga.
Fyrir tæplega 2 mánuðum gekkst Soffía undir
hjartaaðgerð á sjúkrahúsi í London, hún kom
heim nokkuð vel hress og allt lofaði góðu, en
skyndilega kom kallið. Ég sagði við 3 ára dóttur-
son okkar, sem oft kom til Soffíu og gat gengið
þar að leikföngum, „Soffía er dáin“ og hann
spurði samstundis „Af hverju?" Við spyrjum öll,
jafnt bömin sem hinir fullorðnu. Hver ræður
skapadægri?
í kristaltæru ljóði Guðmundar Böðvarssonar er
erindið, sem er upphaf þessara fáu kveðjuorða
minna. Par spyr skáldið, hið hrifnæma náttúru-
barn, um dulmögn þau og kraft, sem verja hinn
veikasta gróður. Og skáldið og við öll fáum svar,
þegar jurtin, sem var helfrosin í vetrargaddi,
skýtur frjóöngum móti hækkandi sól að vordegi.
Blómin sem lifðu af helkuldann, minna á lífið eftir
dauðann. Kristin trú gefur okkur fyrirheit um hið
sama.
Soffía kom sem sólargeisli inn í líf bróður míns
og fjölskyldu okkar, hennar er sárt saknað, en hún
skilur eftir fagrar minningar.
Við Selma, og öll okkar fjölskylda, vottum
Karli bróður, systkinum Soffíu og öðrum vanda-
mönnum innilegustu samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Jón Gunnlaugsson.
t
Soffía Jónsdóttir gamall sveitungi minn og
vinkona, fæddist á Bessastöðum í Fljótsdal 8.
nóvember 1917 ein í 19 barna systkinahópi en af
þeim stóra hópi lifa nú aðeins sex. Foreldrar
hennar voru þau Anna Jóhannsdóttir Frímanns
og Jón Jónasson bóndi þar. Á milli heimilanna
Valþjófsstaðar og Bessastaða var góð vinátta frá
fornu fari, og var Soffía Sigríður eins og hún hét
fullu nafni, nefnd eftir prestshjónunum frú Soffíu
og séra Sigurði Gunnarssyni, er voru á Valþjófs-
stað næst á undan foreldrum mínum.
Ég þekkti Soffíu síðan hún var barn eins og
önnur systkini hennar, þau er upp komust. Hélst
þessi kunningsskapur eftir að við vorum báðar
fluttar til Reykjavíkur og reyndist hún mér alltaf
sama góða stúlkan sem ekki mátti vamm sitt vita
> neinu er henni viðkom. Soffía vann ýmis störf
hér í Reykjavík. hvarvetna af hinni sömu prýði
sem henni var lagið. en hún var óvenju prúð í allri
framgöngu. Síðast við kaffigæslu Breíðholtsskóla
Hin síðari ár bjó hún við nokkra vanheilsu, sem
hún, þegar kallið kom, virtist hafa unnið bug á
eftir velheppnaðan uppskurð fBretlandi.
Soffía var gift Karli Gunnlaugssyni klæðskera
sem reyndist henni hinn tryggasti vinur unz yfir
lauk.
Blessun Guðs fylgi þér. Soffía mín, og hafðu
þökk fyrir viðkynninguna.
Þórhalla Þórarinsdóttir
íslendingaþættir
Tungu
Mér voru sögð þau tíðindi að Sigurjón Halldórs-
son bóndi í Tungu í Skutulsfirði hefði orðið
bráðkvaddur að kvöldi 2. júlí, er hann var
nýkominn heim af kjörmannafundi búnaðarfélaga
í N orður-ísafj arðarsýslu. Mig langar til að minnast
hans með fáeinum orðum.
Hann var fæddur í Tungu 24. febrúar 1912.
Foreldrar hans voru hjónin sem þar bjuggu lengi
síðan, Halldór Jónsson og Kristín Hagalínsdóttir.
Halldór var alinn upp í Tungu, en Kristín var
Önfirðingur, en í Tungu bjó Vilhjálmur Pálsson,
móðurbróðir hennar frá Hóli í Önundarfirði, og
. var hann raunar mágur Halldórs.
Tveir voru synir þeirra hjóna, Halldórs og
Kristínar, Sigurjón og Bjarni, einu ári yngri. Þeir
ólust upp í Tungu, unnu við bú foreldra sinna og
tóku við af þeim. Halldór bjó af forsjálni og
myndarskap og þeir bræður héldu starfi hans
áfram. Þeir voru í fremstu röð sem bændur.
Sauðfé þeirra var afurðagott og kúabú þeirra
ekki síður, enda var stundum ekki vitað um
afurðameiri mjólkurkú á íslandi annars staðar, en
í þeirra fjósi. Þeir voru dýravinir og höfðu yndi af
skepnum. Fannst mér jafnan friðsæll unaður móta
daglega umgengni þeirra við búfé sitt. Þess varð
ég var að sumum þótti með ólíkindum hve rólega
slíkir hirðumenn tóku því að kindur frá þeim
gengju í túninu en þeir gátu vel unnt fé sínu að
njóta góðra grasa. Það þótti annálsvert um þá
bræður, Sigurjón og Bjarna, hve lengi fram eftir
aldri þeir tóku þátt í kappgöngum skíðamanna.
Þegar Mjólkursamlag Isfirðinga var stofnað,
var Sigurjón kosinn í stjórn þess og var þar
varaformaður alla tíð meðan ég fylgdist með
málum þess., Persónulega stendur mér næst að
minnast starfa hans þar. Hann var hinn ákjósan-
legasti samstarfsmaður á því sviði; félagslyndur,
hófsamur, glöggur og ákveðinn í skoðunum.
Okkur fannst stundum heldur þungt undir fæti
með fjáröflun til að byggja upp mjólkurstöð, sem
samboðin væri metnaði framleiðenda og nauðsyn
neytenda. Kunnum við ekki önnur ráð en ganga
fyrir allar peningastofnanir héraðsins og leita
lánsfjár. Aldrei stóð á Sigurjóni í Tungu að taka
á sig ábyrgð á þeim víxlum okkar. Og mikill
styrkur var að hafa svo tillögugóðan mann,
raunsæjan og öruggan, þegar ákvarðanir þurfti að
taka.
Sigurjón gerði það af þegnskap fremur en
metnaði að taka sæti í félagsstjórnum. Hins vegar
var hann það tillögugóður og velviljaður, að menn
sóttust eftir honum til slíkra trúnaðarstarfa. Hann
hafði öll einkenni hins trausta félagsmanns, sem
gerir samvinnu og félagsstörf að unaði. Því
minnast félagarnir hans með þakklæti og trega.
Það veit ég, að á nú við um þá, sem unnið hafa að
félagsmálum bænda í Norður-ísafjarðarsýslu eða
Mjólkursamlagi lsfirðinga. Og sama veit ég er um
jafnaldra hans, sem ólust upp í firðinum áður en
Eyrarhreppur sameinaðist Isafjarðarkaupstað.
Sigurjón var ógiftur alla ævi og barnlaus. Þeir
bræður höfðu samið um að afhenda granna sínum
einum kýr sínar í haust og hugsuðu sér að sinna
léttari og umsvifaminni búskap í ellinni, enda
búnir að.skila góðu dagsverki með miklum sóma.
Sigurjón kvaddi því félaga sína á mjólkursamlags-
fundi í vor. En nú hefur hann verið kallaður frá
þessum félagsskap og búsýslu án frekari fyrirvara.
Vonirnar um rólega elli á búi sínu fá ekki að
rætast. En ferill hans var bjartur og skuggalaus.
Þess er gott að minnast.
Halldór Kristjánsson.
7