Íslendingaþættir Tímans - 14.09.1983, Blaðsíða 7

Einar S. Albertsson
Björgum Hörgárdal
Fæddur 12. nóvember 1896
Dáinn 4. september 1983
Ef vér sjáum sólskinsbleu í heiði
þá setjumst allir þar og gleðjum oss.
Við vorum fjórir - en öllu heldur samanstóð
hópurinn af þeim þrem er sungu með stönsum og
útskýringum á textanum og hinum fjórða er af
æskudögum lét duga að hlýða á og fór að grubla
út í þennan blett í heiði sem sólin vermir með
geislum sínúm.
Þetta hlaut að vera Hörgárdalsheiðin, rekstrar-
menn komnir fram í Sveig og búnir að lembga féð
en hrossin með beizlin um háls svo þau ættu betra ■
með að bíta.
Á þessum árum var veður með mikilli sól en '
stundum gerði norðan áhlaup er skildi eftir sig
stóra skafla. Þá var auðvelt að gera sér hvítar
hallir og lýsa þær upp með kertaljósi. Fjósskóflan
gat verið stórvirkt vinnutæki. Það voru langir
dagar og ekki hugsað til kvöldsins að morgni.
Einar Albertsson var á heimili foreldra minna
þegar ég fyrst man og hann var þar enn er ég flutti
á annað landshorn. Tíu árum síðar hlutu pabbi og
mamma að víkja af staðnum, þá gekk Einar
bæjarleiðina að Björgum og varð heimilismaður
hjá þeim sæmdarhjónum Sigríði Magnúsdótturog
kynni okkar urðu þó þegar ég kenndi honum einn
vetur í Brúarásskóla. Þá var hann í elsta aldurs-
hópnum þar, stór og kraftmikill strákur, glað-
lyndur og vinsæll. Varð hann því strax sjálfkjörinn
foringi hópsins og leiddi hann þann vetur til leiks
og starfs og fórst það vel úr hendi. Aldrei voru
nein vandræði þar sem Pálmar var, þau voru
honum ekki að skapi. Þetta félagslyndi hans,
starfsvilji og hæfni í að umgangast félagana lofaði
sannanlega góðu. Enda vann hann fljótt traust
okkar og væntumst við mikils af honum í
framtíðinni.
Síðan þennan vetur hafa leiðir okkar minna
legið saman en ekki trúi ég að hann hafi breyst
mikið umfram aukinn þroska með ári.hverju.
Það er því sárara að sjá á bak vini, því meir sem
maður væntir af honum. Nú er einn slíkur allur og
guð styrki foreldra hans og systkini í harmi þeirra
og söknuði.
Mín hinnstu orð til þín Pálmar, nú er þú hverfur
alfarinn frá okkur eru. Hafðu þökk fyrir samfylgd-
ina vinur. megi sá guð er þig elskar fylgja þér um
veg eilífðarinnar.
Stefán Bragason
íslendingaþættir
Birni Gestssyni. Þessi dvöl á Björgum stóð í rúm
16 ár. Fyrst á liðnum vetri fór Einar á Elliheimilið
í Skjaldarvík og lést þar. Var þá rúmur mánuður
frá því hann fékk heilsufarslegt áfall.
Bróðir minn rekur ætt Einars og ævi í afmælis-
grein um hann áttræðan, íslendingaþættirTimans
2.tbl. nr. 278.
Drengurinn, sern fæddist á Heiðarhúsum gerði
ekki víðreist um dagana í atvinnuleit eða til
búsetu. Hann ólst upp og vann á bæjum í tveimur
hreppum, eftirsóttur vinnumaður enda góður
hirðir og áhlaupamaður til allra verka.
Saga hans er byggðasagan, en sá hluti hennar, sem
stundum gléymist. Einar eignaðist aldrei eignar-
hald á landi, þeirri mold og því grasi er hann erjaði
en átti lengst af nokkrar ær og hest. Af reiðlaginu
sást að þar fór hestamaður. Voru gæðingar hans
þekktir og nefndir hér tveir: Grána frá Fornhaga
og Einars - Brúnn. Einar vann öðrum eins og
kallað var en svo breytist tíminn að þetta svarar
til launþega - samtaka okkar daga.
Sólin gengur til viðar og það var orðið kvöldsett
hjá Einari þegar hann gekk suður Möðruvallatún-
ið til þess að eiga ævikvöldið hjá þeim Bjarga -
hjónum. Ungur að árum hafði hann verið hjá
foreldrum Sigríðar þeim Magnúsi og Láru en var
kominn aftur aldraður maður með vinnuslitið í
líkamanum.
- „Þið njótið góðs af verkum sem hann vann.“
- Á löngum vinnumannsferli vann Einar búi
foreldra minna lengst. Hinn góði hirðir er dæmi-
sagan um trúleika í verkum og hver sem nær því
marki er í raun farinn að vinna sjálfum sér. Sveit
er afmörkuð byggð. Blandaður kór er syngur:
„Blessuð sértu sveitin mín“ á einn texta og einn
tón en hver og einn hugsar til sinnar sveitar með
gróðri jarðar, sól og vetrarverðum.
Einar varð aldrei fjölskyldumaður eins og
kallað er. Hann eignaðist son sem dó á barnsaldri.
Heimilin sem hann vann og fólkið á bæjunum var
staðfesta hans í lífinu. Hlutskipti hans varð betra
en margra er í miklu vasast um dagana og mikið
hafa umleikis. Ævikvöldið var rólegt og éteilsan
góð miðað við háan aldur og þann lífsstíl að skila
dagsverki þrátt fyrir hýrgun sálarinnar stöku
sinnum. Mánudagsveikindi og lurða urðu ekki
lögmæt forföll fyrr en starfsdegi Einars lauk.
„Hörðum höndum vinnur holda kind“. Þetta var
viðhorfið og eftir því lifði dugandi fólk. Það erum
við, næsta kynslóðin sem erum verðbólgufólk.
Einar Sigursteinn Albertsson fæddist á Heiðar-
húsum í Glæsibæjarhreppi. í áðurnefndri afmælis-
grein er uppruni hans rakinn. Sá sem nær því að
komast hátt á níræðisaldur verður óhjákvæmilega
fyrir því að sjá á bak vinum og samferðamönnum.
Hin síðari ár vildi Einar helzt ekki af bæ fara en
var glaður við gestakomur og andlega hress.
Lokið er langri ævi og kyrrlátum störfum. Hinn
góði hirðir sniðgekk deilur og bar gott á milli
manna. Þó kunni hann vel að meta fréttir en
gætnin var þess valdandi að erfitt var að fá hann
til þess að segja frá liðnum atburðum og mönnum
sem hann þekkti og mundi. Þeim mun meira sýnir
þetta mannkosti að maðurinn var upplitsdjarfur
og kunni'. hið bezta að tala við ókunnuga.
Minning liðinna daga er eign hvers manns og
oft hæpið að slíkt eigi erindi við aðra. - Mitt er
einungis að þakka Einari samveruna frá bernsku-
dögunum og til þess er hann bað mig að ganga
með sérút ígeymslu. Þarvarhnakkurhans.beizli
og svipa. Við móttöku slíkra gripa styrktust
böndin við hestamennsku hinna eldri manna, sem
hefir orðið að ónæmi fyrir puntreiðum og
kúnstum.
- Kynslóðir koma, kynslóðir fara. Svo samgró-
inn var Einar Möðruvöllum og sveit sinni að mér
varð við andlátsfregn hans sem hróflað hefði verið
við mosavöxnum steini. í tæp þrjátíu ár vann hann
búi foreldra minna og ekki sagt til verka. Hann sá
sjálfur um að aflétta skyldum er langurstarfsdag-
ur hafði áunnið honum. Þsmnig Iétti hann áhyggj-
um af foreldrum mínum oggerði þeim auðveldara
að yfirgefa staðinn. Haustið sem þau fluttu, kom
hann til okkar og átti sjötugsafmælið en fleiri urðu
suðurferðir hans ekki.
Þeim hjónum og fólki þeirra Birni Gestssyni og
Sigríði Magnúsdóttur sendi ég þakkir fyrir löng
kynni og læt það duga.
Sólskinsblctturinn, sem Einar söng um með
vinum sínum er víðar en á Hörgárdalsheiðinni,
hann er í okkur sjálfum ef rétt er á haldið.
Björn Sig»rftsson.
7