Íslendingaþættir Tímans - 21.09.1983, Blaðsíða 4

Haukur Ólason
Fæddur 5. janúar 1958
Dáinn 20. júní 1983
Hve æskan erfögur unaðslíð
og ungu vonirnar glæstar,
við leggjum með gleði út í lífsins stríð
þó leiðirnar þekkjum fæstar,
þá óttumst við hvorki Orrahríð
né öldur er rísa hæstar.
Þú ástkæri sonur, hneigst í val
er háð voru skylduslörfin,
með hetjum á djúpið lialda skal
því hér er nú brýnust þörfin,
þið óttuðust hvorki dauðank dal
né dauðans er lífsins hvörfin.
En svo kom stóra stundin sú
í starfi með hetjum ungu,
þeirfundu ei á sér fremur en þú
þau forlögin heljarþungu,
og sofnuðu rótt í sælli trú
með síðustu bæn á tungu.
Og bænin var heyrð, því engill einn
við ungu sveinunum hrærði,
þeir fundu ei hörmungar né hita neinn
til himins þá andinn færði,
og hann gekk á undan brosandi og beinn
og barns sálir þeirra nœði.
Þú hafðir svo frjólt og heilbrigt mál
i heillandi æskuskrúði,
svo allt sem var kennt við illsku og tál
því itndan þér jafnan flúði,
og Guði sé lof, nú sæl þín sál
þú, sonur hjarlaprúði.
Þú varst okkar yndi, von og traust
með viðmótið stillta, Itlýja,
hjá unnustu og barni blessan hlaust,
sem birti ykkur heima nýja,
og með sannri elju þú áfram braust
þér ei þttrfti Itttgar að frýja.
Við, faðir og móðir og vinir víst
þig vilja með elsku kveðja,
við fundum þig máttum við missa síst,
hvað mun nú vora þrá seðja,
en sonur, þín ntynd gegnum sortann brýst
við sálirnar hryggu gleðja.
Ó, far vel sonur í fegri heim.
hvar fegurstu blómin gróa,
hvar allt er svo ríkt af andlegum seim,
hvar eilífðarblómin gróa,
og þér verður höndum tekið tveim
í tilvist hins góða og frjóa.
Þó okkur sýnist nú dægrin dökk
og dimmviðri, sólin falin,
þá hylla þig vina hjörtun klökk
sem hetju er féll í valinn,
og sendum þér harmsára Itjartans þökk
í himneska gleðidalinn.
Krístín M J.B.
t
Hve sæl, ó, Itve sæl er hver leikandi lund,
en lofaðu engan dag fyrir sólarlags stund.
Um sólskin kvað fuglinn og sá hvergi skúr,
þá sólin rann í haf, var kominn í búr.
Um sttmardag blómið í sakleysi Itló,
en sólin hvarf og élið til foldar það sló.
Og dátl lét sér barnið um dagmálamund,
ert dáið var og stirnað um miðaftans stund.
Þann 28. júní s.l. var til moldar borinn frá
Bústaðakirkju, ungur vinur okkar Haukur Óla-
son, Akurgerði 4. sonur Óla Þorsteinssonar,
pípulagm. og Jónínu Björnsdóttur, Yrsufelli 10,
sem vinnur við iðjuþjálfun á Borgarspítalanum.
Eina systur átti hann Sigrúnu Óladóttur, sem er
við nám í Danmörku og býr þar með sinni
fjölskyldu, en kom heim til að kveðja kæran
bróður.
Við getum vart rúað að hann sé allur, hann sem
var rétt að byrja starfið, nýgenginn út úr skólanum
með vélstjóraprófið sitt. Það er ekki löng lífssaga
tuttugu og fimm ára manns. sem er að byrja
ævistarfið og ekki margt um að segja þó að
mörgum sé æskan besti tími lífsins. Víst var alvara
lífsins tekin við hjá Hauki, þar sem hann átti
heitmey Ingveldi Gísladóttur, fóstru og lítinn níu
mánaða dreng ívar. Það var líka glaður maður,
sem var að fara út í lífsbaráttuna að vinna fyrir
fjölskyldunni sinni og byggja upp fyrir framtíðina.
Allir horfðu glaðir fram á við.
- Inga og Haukur hafa verið saman síðan á
unglingsárum og stutt hvort annað í námi og
starfi, einnig átti hann sitt annað heimili hjá
foreldrum hennar. Sem drengur var Haukur mörg
sumur í Oddgeirshólum í Hraungerðishrepp og
oft var rennt austur ef tækifæri gafst. - Svo oft sem
við höfum verið gestir á heimili Jónínu og manns
hennar Þórðar Rafns Guðjónssonar glaðnaði í
ranhi er Haukur og Inga litu inn og litli ívar. Nú
er Haukur horfinn, við þökkum af hjarta að hafa
fengið að kynnast honum. Öllum ástvinum hans
vottum við dýpstu samúð og biðjum þeim styrks
á erfiðum stundum. Við minnumst einnig skipsfé-
laga hans, sem fórust með honum í brunanum í
Gunnjóni G.K.
Flýt þér, vinttr, í fegra heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans,
fljúgðu á vœngjum morgunroðans
meira að starfa Guðs um geim.
Jóna Sigurðardóttir
Jón Einarsson.
t
Ekki mun deilt um sannleiksgildi hins kunna
spakmælis: Vinnan göfgar manninn. Piltur, sem
elst upp á góðu alþýðuheimili með foreldrum
sínum, sívinnandi innan og utan heimilis, Ijómar
á fermingardegi sínum sem sterkur stofn, er
samfélagiðvæntirsérgóðs af í lífi og starfi, óskir,
vonir og bænir fylgja honum. Reglusemi og
prúðmennska fylgdu Hauki Ólasyni úr hlaði:
Akurgerði 4. Foreldrar hans eru Jónína Björns-
dóttirsjúkraliðiogÓIi Þorsteinsson pípulagninga-
maður, bæði vinnuforkar. Haukur átti eldri
systur, Sigrúnu, arkitekt í Danmörku. Haukurvar
snemma verkfús bæði við sveitastörf og í
borginni og hafði sérstakan áhuga á vélum og
reyndi þar nokkuð á, er hann varð eina vertíð
aðstoðarmaður við vélgæslu, er mun bæði hafa ýtt
undir námsvilja í þeirri grein og bent til góðra
hæfileika þar til og hlaut að mér skilst vel tiltrú
þeirra, er á öruggum og dugandi manni þurftu að
halda. Eftir góð námslok í Vélskólanum, sannar
það gott álit á 25 ára gömlum pilti, að vera strax
ráðinn yfirvélstjóri á góðu skipi. Maður á blóma-
skeiði ævinnar. sem er að hefja sjálft ævistarfið,
að stofna heimili með unnustu sinni og barni,
leggur glaður upp í sína fyrstu sjóferð sem fyrsti
vélstjóri í fyrstu ferð þessa skips, Gunnjóns GK
506. Ailt er þetta brosandi eins og æskan,
djarfhuga framtaksstarf sem okkar litla þjóð
byggir tilveru sína á. Þótt allt muni þar hafa verið
gert sem best úr garði, svo sem hugir og hendur
máttu best veita, rynum við daglega, að eitt vald
í heiminunt er æðra öllu mannlegu, þrek og
kjarkur megnar þar ekki viðnám að veita:
Oft þó sigri ofsa rok
œvidags á hausti og vori,
enginn veit hvorl œvilok
eigi hann í næsta spori.
Svo ægisterk var þessi ógnarbára, eldsvoðinn.
sem braut á skipinu Gunnjóni að þola máttu
skipverjar þá hörðu raun að geta ekki bjargað úr
eldsvoðanum þeim félögum sínum Hauki Ólasyni,
Eiríki Ingimundarsyni og Ragnari Júlíusi Hall-
mannssyni, og þótt hjálp bærist, reyndist baráttan
löng og hörð og mátti í öðru tilfelli ekki tæpara
standa.
4
íslendingaþættir