Íslendingaþættir Tímans - 19.10.1983, Side 1

ÍSLENDINGAÞJETTIR
_mm _
Miðvikudagur 19. október 1983 — 39. tbl. TIMANS
Hjónin frá Rifi á Sléttu
Ingibjörg Vigfríður
Jóhannsdóttir
Fædd 18. nóvember 1889 - Dáin 24. júlí 1983
Og
Eiríkur Stefánsson
Fæddur 11. nóvember 1883 - Dáinn 19. febrúar 1956
Sunnudaginn 24. júlí s.l. andaðist frú Ingibjörg
Jóhannsdóttir, fyrrum húsfrcyja að Rifi á Sléttu,
á Siúkrahúsinuá Húsavík hartnær 94 ára að aldri.
Hún var til moldar borin frá Raufarhafnar-
kirkju, mánudaginn 1. ágúst að viðstöddum
stórum hópi afkomenda, ættingja og vina, sem
vildu á þann hátt votta hinni látnu merkis- og
heiðurskonu virðingu sína og þökk fyrir langa og
ánægjulega samfylgd.
Ég fæ ekki varist þeirri löngun. að rekja í stuttu
ntáli nokkra þætti úr lífsmunstri Ingibjargar
frænku minnar. þó mér sé vel Ijóst. að þar verði
ekki eins vel að unnið og vert væri. og efni standa
til.
Ingibjörg var fædd 18. nóv. 1889. að Þjófs-
stöðum í Núpasveit, elsta barn hjónanna, sem þar
bjuggu þá. en þau voru Jóhann Þorsteinn Bald-
vinsson f. 3. mars 1867. að Arnarstöðum í
Presthólahreppi. og kona hans Margrét Sigurrós
f. 20. febr. 1862. Vigfúsdóttir. Nikulássonar
bónda á Núpi og Þverá í Öxarfirði. og konu hans
Hólmfríðar Guðbrandsdóttur frá Svðri-Brekkum
á Langanesi.
Foreldrar Jóhanns voru Baldvin Olgeirsson
húsmaður á Arnarstöðum og kona hans Ingibjörg
Jónsdóttir.
Margrét og Jóhann gengu í hjónaband 1888. og
hófu búskap á Þjófsstöðum. sem var lítið kotbýli
í landi Daðastaða. og mun hafa verið aðeins fá ár
í byggð eftir að þau Jóhann og Margrét fluttu
þaðan laúst eftir 1890.
Þau fluttu þá að Núpi. föðurleifð Margrétar. og
dvöldu þar til ársins 1898. og þar voru fædd hin
börn þeirra hjóna. Björgvin f. 23.3. 1892 og
Kristbjörg Stefanía f. 23.7. 1897.
Árið 1898 fluttu þau Margrét og Jóhann með
börn sín og búslóð að Rifi á Sléttu og dvöldu þar
alla sína búskapartíð við allmikil umsvif og
sæmilegan efnahag. enda dugmikil og hagsýn um
alla búsýslu.
Ég hefi nú rakið nokkra drætti úr frumbýlissögu
þeirra hjóna. til að leiða í Ijós þá miklu erfiðleika,
sem ungt fólk átti við að glíma á harðinda
tímaskeiðinu frá 1880-1900, sem varþessvaldandi
að fjöldi fólks flýði af landi brott, eða hreinlega
beið ósigur í lífsbaráttunni.
En einnig hefi ég viljað leiða í ljós, að Ingibjörg
frænka mín var eigi af neinum veifiskötum komin
og rætur hennar stóðu djúpt í íslenskri þjóðlífs-
sögu. cnda fór dugnaöur hennar og atgervi eftir
því.
Þegar þau Jóhann og Margrét fluttust í Rif. tók
hann þegar að bæta bæinn og annan húsakost, því