Íslendingaþættir Tímans - 26.10.1983, Blaðsíða 8

Kristjana Sigþórsdóttir
Ólafsvík
Fædd 2. nóv. 1906
Dáin 16. okt. 1983
Þann 16. október síðastl. andaðist að Landspít-
alanum Kristjana Sigþórsdóttir, Ennisbraut 33 í
Ólafsvík. Útför hennar var gerð frá Ólafsvíkur-
kirkju þann 22. október að viðstöddu miklu
fjölmenni.
Kristjana fæddist í Ólafsvík 2. nóvember 1906,
foreldrar hennar voru hjónin Kristbjörg Gísla-
dóttir og Sigþór Pétursson, skipstjóri og síðar
bóndi að Klettakoti í Fróðárhreppi og við þá jörð
var Sigþór jafnan kenndur. Kristjana ólst upp
með foreldrum sínum og systkinum þar til hún
stofnaði sitt eigið heimili. Hún var alla tíð, meðan
foreldrar hennar lifðu, þcim sérstaklega um-
hyggjusöm og hjálparhella við heimilið, og þá
ekki síst búskapinn.
Ástæðan fyrir sérstakri aðstoð hennar við
heimili foreldranna á uppvasxtarárunum, var sú,
að Sigþór var skipstjóri á skipum frá Vestfjörðum
á handfæraveiðum frá því síðla vetrar og til
hausts. Pétur, elsti sonur þeirra Kristbjargar og
Sigþórs, fór ungur að árum að sækja sjóinn með
föður sínum. Kristjana var öðrum systkinum
sínum áhugasamari um búskap, sérstaklega um
sauðfjárbúskap. Þessum áhuga sínurn hélt hún
langt fram eftir ævi, ennfremur sá hún um
viðskipti heimilísins út á við.
Kristjana hafði sem barn og unglingur áhuga á
fleiru en heimili foreldra sinna og búskap, hún
hafði mikla löngun til að læra að spila á hljóðfæri
og orgel varð fyrir valinu, enda var það eina
hljóðfærið sem kennt var á í heimabyggð hennar.
Tólf ára gömul fór hún til orgelnáms hjá Guð-
mundi Guðjónssyni kirkjuorganleikara í Ólafs-
vík. Þetta nám lét hún sér ekki nægja, því til
framhaldsnáms fór hún um tvítugt og þá til
Sigfúsar Einarssonar tónskálds. Kristjana hafði
ekki eingöngu áhuga á náminu - heldur einnig
starfinu, sem kom í kjölfar þess. Hún varorganisti
við guðsþjónustur á Brimilsvöllum sem barn að
aldri og frá því Vallnakirkja var byggð á þriðja
áratugnum til 1978.
Organisti í Ólafsvíkurkirkju var hún frá 1924 til
1957. Þessi störf sín s'em önnur leysti hún af hendi
af miklum áhuga og samviskusemi.
Árið 1930 verða þáttaskil í lífi Kristjönu. Þann
18. september það ár giftist hún eftirlifandi
manni sínum, Guðbrandi Guðbjartssyni frá
Hjarðarfelli, er þá var starfandi íþróttakennari. í
október það haust hófu þau búskap að Klettakoti
og bjuggu þar til vors 1933, en fluttu þá til
Ólafsvíkur, og hefur heimili þeirra alla tíð síðan
verið að Ennisbraut 33 í Ólafsvík. Heimili þeirra
var ávallt snyrtilegt og fallegt. Gestrisni var þeim
í blóð borin, enda gestkvæmt þar mjög.
Heimilislíf þcirra Kristjönu og Guðbrandar var
afar farsælt. Þau voru samhent í störfum og
lífsskoðunum. t.d. ráku þau búskap að takmörk-
uðu leyti lengi vel, fyrst og fremst sér til ánægju
til að hafa samband við sitt gamla býli og
skepnurnar. Bæði höfðu þau ánægju af söng.
Guðbrandur starfaði í Kirkjukór Ólafsvíkur og
tók einnig þátt í söng í Brimilsvallnakirkju meðan
Kristjana var þar organisti. Áhugasöm voru þau
um bindindismál. Traust voru þau í fylgi sínu við
Framsóknarflokkinn, það fylgi þakka ég þeim nú
við fráfall Kristjönu, svo og þá miklu gestrisni er
ég naut á heimili þeirra í mínum stjórnmálaferða-
lögum þar vestra.
Guðbrandur var hreppstjóri í Ólafsvík frá 1936.
Kristjana lagði sitt af mörkum til að létta honum
starfið í sambandi við gestakomu þá er því fylgdi.
Ekki síst meðan skattanefndir störfuðu.
Fimm börn áttu þau Kristjana og Guðbrandur,
af þeim dóu tvö í bernsku. Það var þeim mikið
áfall. Þá kom hið létta skap Kristjönu þeim að
miklu liði. Þau þrjú börn þeirra er náðu fullorðins-
aldri eru öll á lífi. Þau eru Kristjana, búsett á
Sauðárkróki, gift Magnúsi Sigurjónssyni, forseta
bæjarstjórnar þar. Guðbrandur Þorkell, einnig
búsettur á Sauðárkróki, fulltrúi kaupfélagsstjór-
ans á Sauðárkróki, kvæntur Droplaugu Þorsteins-
dóttur, Sigþór búsettur í Ólafsvík, kvæntur Sigur-
björgu Kristjánsdóttur. Hann er einn af þremur
eigendum bifreiðaverkstæðis, er þeir reka í
Ólafsvík, og starfar við það. Öll eru börn þeirra
Kristjönu og Guðbrandar farsælt manndómsfólk.
Af sex börnum þeirra Sigþórs og Kristbjargar,
er Þórheiður nú ein á lífi. Allir synir þeirra dóu
ungir.
Sigþór, faðir Kristjönu og Ingibjörg, móðir
mín, voru alsystkini. Góð vinátta var með þeim.
Svo var einnig með okkur börnum þeirra, sem ég
minnist nú með þakklæti. Sérstaklega minnist
Guðríður, systir mín, vináttu Kristjönu, en þær
bjuggu í nágrenni fram til síðari ára og vinátta
þeirra alla tíð jafn trygg,
Ég enda þessar línur með því að færa Guð-
brandi, börnum þeirra Kristjönu og öðrum nán-
ustu ættingjum, innilegar samúðarkveðjur okkar
Margrétar.
Halldór E. Sigurðsson
Þeir sem skrifa minrdngar-
eða afmæiisgreniar í íslendinga-
þætti, eru vinsamlegast beðnir
að skila vélrituðum
handritum
íslendingaþaSttir