Íslendingaþættir Tímans - 09.11.1983, Qupperneq 1

ISLENDINGAÞJETTIR
Miövikudagur 9. nóvember 1983 — 42. tbl. TÍMANS
Leifur Grímsson
Fæddur 14. ágúst 1896
Dáinn 25. október 1983
Síðasta sunnudag á sl. vetri var ég við fermingu
í Reykjavík . Ég veitti því athygli, að fyrir framan
mig í kirkjunni sat stór og gerfilegur gamall
maður. Ég þekkti fljótlega, að þetta var gamall
sveitungi minn og vinur úr Dölum vestur. Þegar
hann stóð upp undraðist ég ég hversu beinn hann
var í baki, þótt hann væri 87 ára og hefði unnið
hörðum höndum alla sína löngu starfsævi. Petta
var Leifur Grímsson, sem andaðist hér í Reykja-
vík 25. okt. sl.
Hann hét fullu nafni Sigurvin Leifur. Fæddur
var hann 14. ágúst 1896 í Teigi í Hvammssveit,
Dalasýslu. Foreldrar hans voru Grímur Sigmunds-
son, bóndi í Teigi, og kona hans, Ingigerður
Sigurðardóttir.
Þegar Leifur var 2ja ára fór hann í fóstur að
Kýrunnarstöðum í Hvammssveit til fósturforeldra
móður sinnar, Ásgeirs Jónssonar og Þuríðar
Einarsdóttur konu hans. Hjá þeim dvaldist hann
til fermingar. - Leifur minntist ætíð fósturforeldra
sinna með mikilli hlýju og þakklæti. - Ég minnist
þess, að Leifur sagði eitt sinn við mig á þessa leið:
Hjá þeim hlaut ég það veganesti, er reyndist mér
best á lífsleiðinni. Það var mér mikil gæfa að alast
upp á þeirra góða heimili. - Þegar Leifur var
kominn á níræðisaldur rakti hann minningar sínar
'um fósturforeldrana og Kýrunnarstaðaheimilið í
grein, sem birtist á sl. ári í „Breiðfirðingi". ársriti
Breiðfirðingafélagsins. - Ekki mun hafa verið mikið
um það á þessu tímaskeiði, að fermingarbömin
fengju gjafir. Ég man þó, að Leifur sagði mér frá
einni fermingargjöf, er hann fékk. Það var spánnýr
hnakkur, sem vafalaust hefur komið sér vel fyrir
hann að eiga.
En alvara lífsins tók fljótt við. Þegar Leifur
fermdist, voru fósturforeldrar hans orðnir háaldr-
aðir og urðu að bregða búh Hann varð því að fara
að vinna fyrir se’r og fór strax daginn eftir
ferminguna á bóndabýli í næstu veit, þar sem hann
var ráðinn vinnumaður. þótt ungur væri. Næstu
árin stundaði Leifur margvíslega sveitavinnu og
sjósókn. Um möguleika til framhaldsnáms var
ekki að ræða.
Þann 22. ágúst 1920 kvæntist Leifur Hólmfríði
Sigurðardóttur Gíslasonar, heimasætu úr
Hvammssveitinni. Hún var dugnaðarforkur og
myndarkona og reyndist Leifi hinn ágætasti lífsföru-
nautur. Ungu hjónin hófu strax búskap og bjuggu
á ýmsum stöðum í sýslunni^Iengst á Ketilsstöðum
í 10 ár og í Amarbæli 4 ár.
Árið 1934 verða þáttaskil í lífi þeirra
hjóna. Þau fluttu þá úr Dölum að Galtarvík í
Skilmannahreppi í Borgarfjarðarsýslu. Þarna
bjuggu þau í 22 ár og munu hafa unað sér vel.
Fjárhagur þeirra fór nú batnandi, en hann hafði á
stundum verið nokkuð erfiður. enda barnahópur-
inn stór og oft erfiðir tímar fyrir bændastéttina. í
Galtarvík braut Leifur mikið land til ræktunar.
Sýnir það vel dugnað þeirra hjónaL því að
jafnhliða búskapnum stundaði Leifur allmikið
sjósókn. Annríki var því jafnan mikið. Börn
þeirra voru nú uppkomin eða komin vel á legg.
Þau reyndust dugleg eins og foreldramir og
hjálpuðu brátt mikið til við búskapinn. Hinir nýju
sveitungar Leifs fengu fljótt mikið álit á honum.
Margvísleg trúnaðarstörf hlóðust því bráttá hann.
m.a. var hann oddviti sveitar-sinnar í mörg ár. Á
meðan Leifur var í Galtarvík tók hann til sín
aldraða foreldra sína. Ingigerði og Grím. Nutu
þau þar góðrar umönnunar á ævikvöldinu, ekki síst
hjá tengdadótturinni.
Árið 1956 selur Leifur eignarjörð sína, Galtar-
vík, og flytur með fjölskylduna til Reykjavíkur.
Þar fékk hann fljótlega vinnu í Trésmiðjunni Víði
og vann þar fram undir áttrætt. Það var happ fyrir
Leif að fá slíka vinnu. Hann var mjög lagtækur og
hafði yndi af að fást við trésmiði. Síðustu árin,
þegar hann var hættur að vinna utan heimilis,
stytti hann sér stundir við að smíða ýmislegt
smálegt, sem einkum tilheyrði gamla tímanum,
t.d. lífil orf, hrífur og trog.
Leifur bar hinn háa aldur mjög vel, ekki síst að
því er snerti minnið. Þegar hann var um áttrætt,
fór hann kynnisferð á gömlu æskustöðvarnar, að
Kýrunnarstöðum. Hann reyndist þá muna vel
örnefni, sem hann hafði lært fyrir allt að 70 árum,
og gat hjálpað mikið til við að semja örnefnaskrá
um jörðina.
Leifur var vel að manni ger bæði til hugar og
handa. Hann var trygglyndur og framúrskarandi
geðprúður. Veifiskati var hann enginn í skoðun-
um, m.a. var hann einlægur samvinnumaður alla
tíð.
Hólmfríður, kona Leifs andaðist 1. febrúar
1968. Börn þeirra Leifs og Hólmfríðar eru þessi:
Jóhannes, gullsmíðameistari, kvæntur Magneu
Aldísi Davíðsdóttur.
Ásgerður Þuríður, húsfreyja, gift Ebeneser Guð-
jónssyni.
Sigmundur.verkamaður, kvæntur Guðbjörgu Jó-
hannsdóttur.
Sigurður, rafvirkjameistari, - Ingiríður Helga,
húsfreýja.
Hákon Hólm, bifreiðastjóri. - Grímur, rafvirkja-
meistari, kvæntur Önnu Jeppesen. - Öll eru
börnin búsett í Reykjavík, nema Grímur, sem býr
á Húsavík.
Barnabörn Leifs og Hólmfríðar eru nú 23 og
barnabarnabörnin 35. Alls eru afkomendur orðnir
65.
Leifur kvæntist öðru sinni 15. maí 1971 danskri
konu, frú Herthe Hansine Gabriele. Hún er
myndarleg húsmóðir, hefur búið m^anni sínum
hlýiegt heimili og reynst honum góður félagi á
ævikvöldinu.
Hiklaust má segja, að Leifur væri mikill gæfu-
maður. Hann var lengst af heisluhraustur og
sívinnandi til hins síðasta. Ætíð var hann fremur
veitandi en þiggjandi. Hann naut góðs og farsæls