Íslendingaþættir Tímans - 09.11.1983, Blaðsíða 2

Errnl Ágústsson
borgardómari
Fæddur 11. septembcr 1926
Dáinn 5. október 1983
■ 'Þann 5. þ.m. andaðist í Lajidsspítalanum
Emil Agústsson, borgardómari, eftir uppskurðog
stutta legu.
Hann var fæddur hér í Reykjavík 11. september
1926 og voru foreldrar hans hjónin Ágúst Ólafs-
son, verkstjóri frá Hamri í Borgarhreppi á Mýrum
og Jónína Bjarnadóttir frá Minnabæ í Grímsnesi.
Þau hjónin bjuggu lengst af að Sólvallagötu 52,
Reykjavík.
Ágúst var um árabil farmaður á skipum Eim-
skipafélags íslands, eða -allt frá 1917 og síðan
verkstjóri hjá sömu útgerð þar til 1967, að hann
lét af störfum fyrir aldurs sakir.
Ágúst varð bráðkvaddur 10. september 1982 en
Jónína kona hans fórst í umferðarslysi haustið
1979.
Leifur
heimilislífs og átti góða lífsförunauta. Að leiðar-
lokum gat hann litið yfir stóran og gjörvilegan hóp
afkomenda. Það er trúa mín, að Leifur hafi líka
átt eitt, sem margir myndu vilja kaupa dýru verði,
en það var rósemi hugans. Þótt hann væri farsæll
á lífsleiðinni, sneiddu ekki erfiðleikamir alveg
fram hjá honum, fremur en öðrum, en hann bar
gæfu til að mæta þeim með karlmennsku og
jafnaðargeði.
Þegar Leifur var ungur og upprennandi maður
vestur í Dölum, hefur hann vafalaust dreymt stóra
drauma um bjarta framtíð lands og þjóðar. Á
langri ævi sá hann mafga þessara drauma rætast.
Sjálfur lagði hann vissulega ríkulegan skerf til
þess.
Ég sendi frú Herthu, börnum Leifs og öðrum
vandamönnum einlægar samúðarkveðjur.
Jón Emil Guðjónsson
frá Kýrunnarstöðum.
2
Þau hjónin áttu tvo syni Ragnar Georg, sem var
farmaður og fórst.með Dettifossi 1945 og Emil
borgardómara, er hér er minnst.
Emil ólst upp með foreldrum sínum og bróður
í Reykjavík og eftir að barnaskóla lauk, fór hann
í Verslunarskóla íslands, og brautskráðist þaðan
stúdent vorið 1947. Leiðin lá síðan í Háskólann,
þar sem hann lauk lagaprófi í maí 1953.
Hinn 1. júní 1953 fer hann til starfa í dómsmála
ráðuneytinu og er þar til janúarloka 1955.
Verksvið hans í dómsmálaráðuneytinu var að
fyra yfir lögreglu og sakadómsrannsóknir og
undirbúa ákæru, þar sem svo bar undir. Þetta var
mikið ábyrgðarstarf og vandasamt og ég hefi heyrt
af yfirmönnum hans þar, að hann hafi leyst það
starf mjög vel, svo að eftir var tekið og munað.
Ákæruvaldið var þá á hendi dómsmálaráðherra,
en ríkissaksóknari þá enn ekki kominn, er þetta
vald hefir nú.
Þann 1. febrúar 1955 verður Emil fulltrúi í
Borgardómi og skipaður er hann borgardómari
13. febrúar 1962 og var svo allt til þess er hann 1.
júlí s.l. lét af störfum af heilsufarsástæðum, en þá
hafði hann starfað í rúm þrjátíu ár.
Emil hlaut námsstyrk frá Alexander Humbolt
stofnuninni í Þýskalandi, en slíka styrki fá ekki
aðrir en afburða námsmenn og var Emil einn af
þeim fyrstu, ef ekki fyrstur íslenskra lögfræðinga
að fá slíkan styrk. Nam hann tryggingarrétt í
Þýskalandi 1960-1961.
Emil var vel lærður lögfræðingur og fylgdist vel
með öllu því er ritað var í hans fræðigrein.
Hann átti mjög auðvelt með að greina aðalatriði
frá aukaatriðum í málum, enda hafði hann það
orð á sér þegar í lagadeild Háskólans af kennara
sínum í raunhæfum verkefnum, að hann væri einn
sá skarpasti er þar hefði verið.
Dómar Emils stóðust vel fyrir Hæstarétti. Hann
var talinn réttsýnn og góður dómari af lögmönnum
sem öðrum er kynni höfðu afítarfi hans.
Hann var prúður, hógvær, málvar. Var mikill
manna sættir og náði oft að sætta hin erfiðustu
mál.
Á námsárum sínum í Háskóla eða 10. septem-
ber 1952 kvæntist hann Guðrúnu Vilhelmsdóttur
Steinsen, bankafulltrúa og konu hans Kristínar
Sigurgeirsdóttur. Konu sína missti hann 27. apríl
1953 um það bil er hann var að ljúka kandidats-
prófi.
Síðari kona hans var Lillin Simson, dóttir
Martinus og Gerðu Simson, ljósmyndara á ísa-
firði. Dætur þeirra eru:
Guðrún Dröfn f. 14. júlí 1967 og
Ragna Björk f. 18. maí 1969.
Þau hjón slitu samvistum.
Á námsárum sínum, í sumarstarfi, var Emil oft
í siglingum á farskipum Eimskips. svo sem faðir
hans og bróðir höfðu verið.
Hann naut sjómennskunnar vel og eignaðist þar
góða skipsfélaga er æ höfðu samband við hann og
hittu að máli.
Emil þekkti mjög vel til alls er laut að
sjómennsku og kom það sér vel í starfi hans, er
hann stýrði sjóprófum af þekkingu og reynslu. Þá
var Emil mjög hagvirkur, smiður á skipslíkön,
gerði nokkur slík m.a. af farskipum er hann hafði
verið farmaður á.
Er hann lét af störfum var hann kvaddur í
samsæti af starfsliði Borgardóms 30. júní s.l. og
gat Emil þess þá að hann gæfi Borgardómi tiltekin
skipslíkön er hann hefði gert.
Var þessi góða gjöf þökkuð og mun varðveitt
sem best.
Hin síðari ár hafði Emil átt við mikla vanheilsu'
að stríða. Hann hafði oftlega leitað sér lækninga
hér heima og erlendis, en ekki verður allt læknað.
Okkur í Borgardómi var ljóst er við kvöddum
Emil 30. júní s.I. að heilsu hanshafðimjöghrakað
og hann mjög máttfarinn, en þó áttum við ekki
von á að svo fljótt yfir lyki.
í Hómelíum íslenskum segir um jarteinir skips.
Innviður jarteinar góðgerning manna, fyrir því
að svo sem innviðir remma allt skipið, svo remma
góðverk hugskot manna til guðs miskunnar.
Þannig var manngerð Emils.
Blessuð sé minning hans.
Innilegustu samúðarkveðjur til dætra hans og
allra ástvina.
Útför hans fer fram frá dómkirkjunni í dag kl.
13.30.
Björn Ingvarsson
íslendingaþættir