Íslendingaþættir Tímans - 09.11.1983, Blaðsíða 3

Hjalti Jónsson
verkstjóri
Fæddur 6. október 1912
Dáinn 5. október 1983
Sumir eru þeirrar skoðunar að haustið sé
árstíða fegurst, og við sem sáum varla sumar þetta
árið, höfum fengið ríkulega umbun með dásemd-
um haustsins. En haustið minnir okkur líka á gang
lífs og dauða, þegar haustlaufin falla og jörðin
sölnar. Öll viljum við að laufin og grösin lifi sem
lengst, en við vitum líka að sú barátta tekur enda.
Þegar um vini og vandamenn okkar er að ræða,
þá gengur okkur erfiðar að sætta okkur við gang
lífsins. Hvers vegna einmitt núna? spyrjum við
þegar kallið kemur. Eitt slíkt kall kom þegar
móðir mín kvaddi vin sinn Hjalta Jónsson á
Landakotsspítala 5. október sl. Ári fyrr höfðum
við lifað hans sjötugasta afmælisdag í dýrlegum
afmælisfagnaði í glæsilegu, nýreistu félagsheimili
Karlakórs Keflavíkur. Þá ómaði söngur gleðinnar,
í dag kveðja söngbræður í sorg.
Þeir sem
skrifa
minningar-
eða
afmælisgreinar
í Islendingaþætti
eru
vinsamlegast
beðnir
að skila
vélrituðum
handritum
Það var ekki mulið undir Hjalta og systkini
hans, þegar þau voru að alast upp austur á Héraði
í byrjun þessarar aldar. Þegar Hjalti var níu ára
og átti heima á Unaósi, féll faðir þeirra, Jón
Mikaelsson, frá og fjölskyldan var flutt til Djúpa-
vogs. Síðan sundraðist barnahópurinn, en Hjalti
fluttist með móður sinni, Arnfríði Eðvaldsdóttur,
til Norðfjarðar. Upp úr fermingu var svo eini
kosturinn að halda á sjóinn og þau urðu um síðir
nærri fjörutíu árin á sjónum. Síðustu árin var svo
Hjalti verkstjóri hjá Aðalverktökum í Keflavík,
en áður hafði hann lengi átt heima í Sandgerði.
Þessa hörðu lífsbjargarsögu sem algeng var á
fyrri hluta þessarar aldar þekkir fæst ungt fólk, en
hún minnir okkur á hve stutt er síðan örbirgðin
stóð við margra dyrog lítið mátti út af bera, hvað
þá ef fyrirvinnan féll frá.
Og það var ekkert dregið af sér, hvorki á síld,
togara, þorskanetum eða við beitningu. Hjá einni
útgerðinni féll ekki úr einn dagur í heil þrettán ár.
Heilsa og þrek er kannski besta gjöf hvers manns
og þess naut Hjalti ríkulega, þar til sjúkdómurinn
stórtækasti tók í taumana.
En lífið er ekki aðeins saltfiskur. Stundir gáfust
Hjalta til að vinna að félagsmálum sjómanna og
verkafólks, og jafnaðarstefnan varð honum eðli-
legt lífsviðhorf. Svo kallaði söngnautnin hann í
raðir Karlakórs Keflavíkur, þar sem þeir feðgar,
Hjalti og sonur hans Óli Þór voru einar traustustu
stoðirnar í starfi kórsins.
Kynni af Hjalta hófust fvrir aðeins tæpum
áratug, þegar leiðir hans og móður minnar lögðust
saman. í lífi beggja höfðu skin og skúrir svo
vissulega skipst á, en nú var eins og þau byrjuðu
nýtt líf og yrðu ung í annað sinn. Það var farið í
ferðalög innanlands og utan, oft í hópi félaga í
Karlakór Keflavíkur, tengsl við vini og ættingja
efldust og heimilið og garðurinn í Karfavoginum
tóku stakkaskiptum með hverju ári, því alltaf var
hægt að finna sér ný verkefni sem bæði unnu að
af lífi og sál. Það bar því oftast eitthvað nýtt fyrir
augu, þegar vesturbæingarnir komu í heimsókn í
hina skjólsælu voga. Þessar heimsóknir voru ekki
síst stundir þess yngsta í fjölskyldunni, það varð
ævintýri barnsins að koma í gula húsið þeirra
ömmu og afa.
Þessi fallegu samveruár þeirra Önnu og Hjalta
verða okkur ættingjum þeirra og vinum kær og
lærdómsrík. Hamingjan verður ekki mæld í árum,
metrum eða krónum, heldur augnablikum lífsins.
Hvíldu í friði, vinur.
Reynir Ingibjartsson
Kveðja frá Karlakór Keflavíkur
Við fráfall Hjalta Jónssonar er horfinn af
sjónarsviðinu einn traustasti félagi Karlakórs
Keflavíkur. Hjalti söng í kórnurn frá árinu 1971.
Hann fluttist til Reykjavíkur árið 1975, en sótti
allar æfingar þrátt fyrir það. Hann var traustur en
hlédrægur. Hann var boðinn og búinn til að leggja
sitt af mörkum til félagsstarfsins. Á meðan
söngstjóri Karlakórsins var búsettur í Reykjavík,
voru það ófáar ferðir sem Hjalti lagði á sig
sérstaklega með hann til og frá Reykjavík.
Hjalti var vel hagmæltur. (ferðalögum kórsins
komu iðulega smellnar vísur frá Hjalta um það
sem fyrir augu bar eða þá um einhverja úr
hópnum. Hjalta vantaði aðeins dag til að ná 71 árs
aldri, hann hélt upp á 70 ára afmæli sitt í
Félagsheimili Karlakórsins, og fór vel á því. Það
var fyrsta samkvæmið sem haldið var í húsinu, og
við það tækifæri hefði kórinn átt að færa Hjalta
veglega gjöf, en það fór á annan veg, því þau
Anna Magnúsdóttir og Hjalti Jónsson, færðu
Karlakórnum í staðinn peningaupphæð að gjöf.
Þannig hefur hugur þeirra verið til Karlakórsins í
áraraðir.
Um leið og við Karlakórsfélagar þökkum
Hjalta Jónssyni fyrir ógleymanlegar samveru-
stundir, sendum við Önnu Magnúsdóttur, Óla
Þór og hans fjölskyldu, hugheilar samúðarkveðj-
ur.
Fallinn í valinn vinur er
vinirnir allir hann trega.
Mannsins þessa minnumst hér
og munum hann æfinlega.
Pá hinsta kallið kemur
kunnum við engin svör.
Lausnarinn Ijúfi semur
leiðsögn í slíka för.
Gakk þú nú, vinur, á föðurins fund
fylgi þér bœnanna kraftur.
Pótt leiðir skilji nú um stund
við sameinumst allir aftur.
^lendingaþættir
Kórfélagi
3