Íslendingaþættir Tímans - 09.11.1983, Blaðsíða 7

Hrafn Sveinbjarnarson
á Hallormsstað sjötugur
Ég frétti það um daginn að þú værir að verða
sjötugur, Krummi. Pá varstu reyndar í blindbyl
inní Krepputungu á leið frá Kverkfjöllum að
koma frá því að búa í haginn fyrir vetrarferðir.
Maður sem staðið hefur inn á Fljótsdalsheiði í allt
sumar og verið þar mælingamaður, verkfræðingur
og verkstjóri í senn og lagt vegi í þágu virkjunar-
rannsókna, fer létt með svona ferð. Auk allra
þessara starfa á heiðinni heldur þú uppi húmorn-
um á vinnustað ef ég þekki þig rétt. Og ég veit að
þú kemur, eins og vant er, til okkar hérna í
Kaupfélaginu á Egilsstöðum og kastar með mér
tölu á bækurnar. Þegar líða tekur á vetur tekur þú
til við að lesa höfuðbók K.H.B. þótt ég viti
reyndar að þér finnast margar bækur skemmtilegri
aflestrar en hún.
Hrafn á Hallormsstað er þeim minnisstæður
sem kynnast honum, og kemur þar margt til.
Hann er þekktur fyrir hnytfin tilsvör og hressileg-
an málflutning á mannamótum, og vísur sem eru
ortar fyrir augnablikið, en hafa margar orðið'
fleygar. Hann er náttúrubarn fram í fingurgóma
og lætur sér ekki allt fyrir brjósti brenna á
ferðalögum. Á öræfum og til fjalla er hann á
heimavelli og er þá ekki verið að fárast yfir
smámunum.
Hrafn er félagsmálamaður og honum hefur
verið falinn hinn margvíslegasti trúnaður á þeim
vettvangi. Má þar til dæmis nefna að hann var
oddviti sinnar sveitar um arabil, sýslunefndarmað-
ur, endurskoðandi kaupfélags Héraðsbúa. Marg-
víslegur trúnaður hjá verklýðssamtökunum m.a.
seta í miðstjórn A.S.Í. og í FramsóknaTflokknum
hefur hann gegnt fjölda trúnaðarstarfa og setið í
Við ræddum eitt og annað, reyndar stóð til að
þetta væri rétt upphafið, því hann stakk uppá því
að við skrifuðumst á, hann virtist hafa gaman af
stíllistinni og áhuga á nánari kynnum. Ég var sem
sagt farinn að hlakka til að bréf færi mér að berast
að vestan, þegar þessi frétt barst alveg óvænt.
Guðmundur var glaður í hjarta sínu yfir
nýútkominni hljómplötu með söng Karlakórs
þeirra Dalamanna. Par átti hann bæði lag og ljóð,
gott sýnishorn, sem ég hafði áhuga á að heyra. Pví
var það að við skrifuðum Óskalagaþætti sjúklinga
hjá útvarpinu, og óskuðum eftir að fá að heyra
fyrrnefnt lag, með kveðju til vina og sjúkraliðs.
Vel getur verið að þetta hafi komið í útvarpinu
þó framhjá mér hafi það farið. Vegna þess að ég
hafði góð orð um að skrifa vini mínum Guðmundi,
skrifa ég þessi kveðjuorð nú, svo ég bregðist
honum ekki með öllu, þó leiðir skilji að sinni.
Með kærri þökk fyrir góð kynni kveð ég þennan
heiðursmann og bið honum fararheill. Ástvinum
hans sendi ég samúðarkveðju.
Valgarður L. Jónsson
Frá Eystra-Miðfelli
miðstjórn hans um tíma. Hann er félagshyggju-
maður eins og þeir gerast bestir, og ákafur
talsmaður samvinnu og samhjálpar á öllum
sviðum. Hann á sér draum um þjóðfélag þar sem
menn eru ekki hver í sínu horni rneð sérhyggju
sína heldur taka sameiginlega á málum.
Það sem einkennir Hrafn -ásamt flciru er
hjálpsemi hans og greiðvikni. Hann er ætíð
reiðubúinn til þess að gera mönnum greiða án þess
að leiða hugann að launum fyrir erfiði sitt. f
lífsskoðun hans er samúðin með þeim sem minna
mega sín ríkur þáttur, og honum hitnar í hamsi
þegar óréttlæti ber á góma og ráöamönnum eru
þá ekki vandaðar kveðjurnar fyrir að láta slíkt
viðgangast.
Það er ekki hægt að skrifa afmælisgrein um
Hrafn án þess að nrinnast á bókasafnið hans, það
er sérkapítuli. eitt það besta hér Austanlands og
þótt víðar væri leitað. Við höfum stundum
spjallað um þessa söfnunarnáttúru og ég hef spurt
sem svo hvort það sé nokkurt einasta vit í að vera
að safna þessu að sér. Hann hefur svarað því til
að þetta sé sinn háskoli, í bókunum geti hann
leitað sér þekkingar þegar honum býður svo við
að horfa. En auk þess hefur Hrafn yndi af að
umgangast bækurnar og gera þær vel úr garði.
enda er í safni hans að finna margan dýrgrip, og
marga áritaða vinargjöf frá skáldum sem hann
liefur kynnst um dagana.
Það er áreiðanlega misjafnt hvað það er sem
gerir menn eftirminnilega persónuleika. Hvað
Hrafn snertir er það áreiðanlega glaðvært fas, sem
er umbúðir um það mikla og ólgandi skap sem inni
fyrir býr og hans góða hjartalag. Auk þess er
maðurinn þvílíkt hörkutól að hann gengur fram
eins og þrítugur maður í alls konar volki í byggð
og óbyggð, þrátt fyrir það að hann hafi ekki
gengið heill til skógar hvað heilsufar snertir um
árabil.
Ég vona það vinur, að þú eigir góða daga
framundan, og ég veit að þú verður áfram eins og
þú ert núna, átt enga óvildarmenn, skammar
íhaldið rækilega, en spilar þó Lomber við eigendur
Moggans, heldur áfram að vera „trúboðinn meðal
heiðingjanna í Framsóknarflokknum", og lætur
mcnn ekki komast upp með að úthúða Rússum.
Ekki kæmi mér á óvart þótt þú yrðir kominn á
nýjan snjósleða þegar líða tekur á vetur og
renndir þér á honum á Hvannadalshnjúk, eða
bankaðir upp á hjá húsráðendum á Hveravöllum
á útmánuðum, eftir að hafa rennt þér Gæsavatna-
leið „milli hrauns og hlíða" og norður fyrir
Hofsjökul eða yfir hann.
En sjötugsafmæli eru áfangi í lífinu jafnvel fyrir
þá sem alltaf eru ungir í anda og ég flyt þér með
þessum línum innilegar kveðjur frá mér og minni
fjölskyldu og þakka allt gott fyrr og síðar.
- Jón Kristjánsson
Eiríkur
Framhald af bls. 8
Þótt skipt hafi oft um skin og skúrir í slíkum
ferðalögum, þá skilja þau eftir í huganum ljúfar
minningar, ekki hvað síst um samferðafólk sem æ
síðan er tengt vináttuböndum,
Éiríkur er einn af stofnendum Sjálfsbjargar,
landssamtaka fatlaðra. Þátttaka hans í uppbygg-
ingu og mótun Sjálfsbjargar á fyrstu árum samtak-
anna mun lengi búa í hugum þeirra, er þar komu
við sögu,
Mörg eru orðin ferðalögin hans út um lands-
byggðirnar til hinna ýmsu félagsdeilda flytjandi
baráttu- og hvatningarmál til félaganna, um að
standa saman til varnar í lífsbaráttunni. Eiríkur
hefir unnið samtökum fatlaðra mikið gagn um
dagana enda hans hjartans mál, að vegur þeirra
verði sem mestur. Hann gegndi gjaldkerastarfi í
Landssamtökunum yfir 20 ár. Nú síðustu árin
hefir liann byggt upp og skrásett bókasafn Sjálfs-
bjargar.
Eiríkur á vafalaust ríka skapgerð, hefir ákveðn-
ar skoðanir um menn og málefni. vill vinna að
málum með lempni ogsamningum, en ekki hörku.
Nú er Eiríkur hættur að sækja á brattann og býr
sig undir ævikvöldið í friði og ró. Hann er ennþá
vel ern, hvikur í hreyfingum og lætur spaugsyrði
fjúka þegar tilefni gefst til.
Það er ósk okkar félaganna í Sjálfsbjörg í tilefni
þessara tímamóta að ópengin spor megi verða
ánægjuleg. Heilsa og hollvættir gæti hans í
hvívetna og vaki yfir vegferðinni.
Hulda Steinsdóttir
Islendingaþættir
7