Íslendingaþættir Tímans - 09.11.1983, Blaðsíða 8

Ólafur Guðbrandsson
vélvirkjameistari á Akranesi
Hinn 9. september síðastliðinn varð Óiafur
Guðbrandsson, vélvirkjameistari á Akranesi sex-
tugur.
Ólafur er fæddur á Stokkseyri þann 9. septem-
ber 1923, sonur hjónanna Valborgar Bjarnadóttur
og Guðbrandar Þorsteinssonar. Hann ólst hins
vegar upp hjá hjónunum Kristínu Þórðardóttur
og Gesti Helgasyni að Mel í Þykkvabæ. í
Þykkvabænum gekk Ólafur í barna- og ungiinga-
skóla, en um tvítugt hóf hann sjósókn með
sjóróðrum í Vestmannaeyjum.
Árið 1946 má segja að kaflaskipti verði í lífi
Ólafs Guðbrandssonar. Hann flytur þá til Akra-
ness og kvænist þar konu sinni Kristínu Kristins-
dóttur ári síðar. Stundaði Ólafur sjómennsku til
ársins 1952 en gerðist þá vélstjóri hjá fyrirtæki
Haraldar Böðvarssonar. Nám hóf hann í vélvirkj-
un og lauk sveinsprófi 1960. Hjá Sementsverk-
smiðju ríkisins hefur Ólafur unnið frá 1968.
Góð kynni okkar Ólafs hófust ekki fyrr en árið
1976. Varð maður þess fljótt áskynja, að þar fór
ágætis félagsmálamaður, athugull og áhugasamur
um þau málefni sem hann tók sér fyrir hendur og
honum voru af öðrum falin. Hann hafði þá þegar
skipað sér í forystusveit Framsóknarmanna á
Akrancsi, verið fyrsti varafulltrúi flokksins kjör-
tímabilið 1970—1974, en aðalfulltrúi var hann tvö
kjörtímabil næst á eftir 1974-78 og 1978-82.
Einnig átti hann sæti -í skólanefnd Iðnskóla
Akraness og stjórn Sjúkrahúss Akraness á þessum
tíma. Ólafur er því vel kunnugur bæjarmálum á
Akranesi og hefur þar margt gott til mála lagt. Þó
að hann hafi nú dregið sig út úr mesta skarkala
bæjarstjórnar og vikið í sátt fyrir yngra fólki, eins
og honum er sjálfum svo tamt að orða það, þá er
hann enn þátttakandi í hinu samfélagslega starfi.
Hann á nú til að mynda að nýju sæti í stjórn
Sjúkrahúss Akraness. Þá hefur hann verið form-
aður starfsmannafélags Sementsverksmiðju ríkis-
ins og tekið virkan þátt í félagsstarfi Ijónanna á
Akranesi og m.a. verið formaður félagsins
(klúbbsins) um skeið.
Engum þarf því að dyljast áhugi Ólafs á
félagsmálum almennt og það traust sem félagar
hans og samstarfsmenn bera til hans. Hann er hins
vegar sérstaklega hlédrægur og sækist ails ekki
eftir metorðum eða eigin frama. Hagsmunir
heildarinnar, samvinna og réttlæti einkenna störf
hans öll. Hann er m.ö.o. ríkulega gæddur félags-
legum þroska.
Þar sem Ólafur er mikill áhugamaður um
ferðalög valdi hann þann kost að dveljast erlendis
á þessum merku tímamótum sínum þann 9.
september s.l. Ég vil því nota þetta tækifæri til að
færa honum bestu þakkir fyrir samvinnu og
samstarf umliðin ár og árna honum og konu hans
allra heilla um ókomna tíð. Veit ég að þar tala ég
fyrir munn samherja, vina og samstarfsmanna á
Akranesi og víðar.
,lón Svcinsson.
85 ára
Eiríkur Einarsson
Eitt er það lögmál lífsins, sem hverjum einstak-
lingi er áskapað, sem á annað borð hefir þvælst
inn í tilveruna, en það er lögmálið - að eldast. í
dag 22. okt varð góðkunningi minn og samherji
um aldarfjórðungsskeið 85 ára. Með þessum fáu
línum eru honum sendar kveðjur og þakkir fyrir
samstarf liðins tíma, en hvorki rakin ættartala
hans né æviferill.
Þar sem ég veit hann manna latastan við að lesa
á prenti hól um sjálfan sig, þá verður hér aðeins
drepið á nokkur atriði í lífi þessa aldna heiðurs-
manns, í raunsæjum skilningi, og þá helst þau,
sem snúa að félagsmálum og þeim tengdum.
Eiríkur Einarsson er fæddur að Þóroddsstöðum
í Ölfusi 22. okt. 1898. Þar taldi hann heimili sitt
um 50 ára skeið, þrátt fyrir langtíma vinnu á
fjarlægum slóðum, og bendir það glöggt til þess
spakmælis „að römm er sú taug, er rekka dregur
föðurtúna til“.
Eiríkur fatlaðist nokkuð á fótum þegar á unga
aldri, og mun það hafa tafið nokkuð fyrir
áformum hans á lífsgöngunni, því það var enginn
„dans á rósum" að vera fatlaður einstaklingur í
fangbrögðum við lífið frá degi til dags upp úr
aldamótunum síðustu, en þrátt fyrir það tókst
honum, með ótrúlegri hörku og harðfylgi, í
efnaskorti og allsleysi að afla sér kennara-
menntunar. Sú menntun var, einkum á fyrri hluta
aldarinnar, talin góð til að byggja lífsstarf sitt á.
Kennsluna stundaði Eiríkur í allmörg ár var
m.a. farkennari í strjálbýlum sveitum. Kennslan
varð þó aldrei hans aðalævistarf, heldur varð
hlutskipti hans lengst af að hafa umsýslan með
búvöruviðskiptum bænda. Nú er opinberu starfs-
sviði löngu lokið og gott að geta litið yfir farinn
veg með þeirri öruggu vissu, að samskiptin við
lífið og tilveruna hafa verið algjörlega vammlaus.
Eiríkur hefir komist yfir að sinna ótrúlegum
fjölda áhugamála um dagana. Þar má einkum
tilnefna söfnun af ýmsu tagi. svo sem steina og
skeljasafn. sem hann hefur komið fyrir af mikilli
natni og smekkvísi. Hann hefir einnig haldið til
haga og skráð ýmsa gamla atvinnuhætti, safnað
saman og skráð ömefni. ættartöluro.fl. Bókasafn
á hann mikið oggott. því maðurinn er bókaormur
hinn mesti. enda niunu bækurnar löngum hafa
verið hans bestu vinir og félagar. Einn er sá þáttur
ótalinn sem ekki er hægt að víkja framhjá, en það
er áhugi hans á ferðalögum. Eiríkur hefir ferðast
ótrúlega rnikið um dagana. Hann hefir fyrst og
fremst kannað sitt eigið land. enda mun vart
finnast sá vegaspotti á landabréfi sem hann hefir
ekki farið um. Þessi ferðalög stundaði hann mest
á þeim tímum þegar nútíma tækniþróun í vegam-
álum var ekki orðin svo stór höfuðverkur stjórn-
valda sem hann seinna varð. Á þeim tímum sem
stórfljót landsins voru flest óbrúuð. og hugvit og
útsjónarsemi þurfti til að koma sér klakklaust á
leiðarenda. Framhald á bls. 7
íslendingaþaSttir