Íslendingaþættir Tímans - 23.11.1983, Page 7

Þórður Jónsson
skrifstofumaður
Fxddur 6. apríl 1909
Dáinn 14. nóvember 1983
Þórður Jónsson, skrifstofumaður, Bólstaðahlíð
52, Reykjavík, andaðist í Landskotsspítala að
kvöldi mánudagsins 14. nóvember sl. eftir erfiða
sjúkralegu. Þórður var vel hugsandi maður,
trúaður og vonaði alltaf það besta í öllu sínu
veikindastríði. Hann var traustur og prúður í allri
umgengni og ég leyfi mér að segja að orstír muni
krýna hann, bæði lífs og liðinn. Þórður var hvers
manns hugljúfi og er hans því sárt saknað af
stórum vinahóp. Það er ánægjulegt að hafa kynnst
slíkum manni og tengjast honum og mega leita til
hans með hvað sem vera vildi, því hann var fljótur
að leysa allan vanda, enda benda þau trúnaðar-
störf, sem honum hafa verið falin frá unga aldri til
hins síðasta dags til þess, því hann var fluttur frá
sínum störfum á slysadeild og þaðan á sjúkrahús.
Þórður Jónsson var fæddur í Súðavík, N-ísa-
fjarðarsýslu, 6. apríl 1909 og uppalinn þar.
Foreldrar hans voru Jón Gíslason, f. 8.desember
1870 að Stíflisdal í Þingvallasveit, sjómaður og
verkstjóri, um árabil oddviti Súðavíkurhrepps, d.
22,desember 1949, og Margrét Þórðardóttir, f. 19.
Báðir þeir menn, sem ég vísa til, létu orð sín
falla um mömmu af eigin raun. Rósberg var tíður
gestur, einkum á Sneis. Hann ritaði um föður
minn bók sem er sérstæð í flokki ævisagna, vegna
hreinskilni þeirrar er þar birtist. ítarleg er hún
ekki, enda ekki ætlun hans að semja neina
sagnfræði, heldur að bregða upp myndum af
skáldinu og dalabóndanum, björtum og dökkum
á víxl.
Mamma var einstakur dýravinur. Gjafmild var
hún við fátæka og þurfandi. Og það verður að
segjast hér, að hún var stórum mildari í skapi en
faðir minn, þótt hún væri langt frá því að vera
skaplítil, ef í það fór eða á reyndi. Hún var
húsfreyja, lengstaf í afdal, lengst þó á Sneis og
Refsstöðum. Búskap hóf hún að vísu í Elivogum
með föður mínum, aðeins átján ára að aldri. Voru
þau gefin saman af Kristjáni Linnet, sýslumanni á
Sauðárkróki hinn 11. sept. 1922. Sambúð foreldra
minna varaði yfir tvo áratugi. Þrátt fyrir erfiðleika
í sambúð oft og einatt, þó mest á fyrri sambúðar-
árum, stóðu þau ætíð saman í stríðu jafnt sem
blíðu. Og fáar konur munu hafa hlotið fegurri ljóð
frá eiginmanni sínum en mamma. Vísa ég þar þó
aðeins til vísu þeirrar, er faðir minn orti til hennar
helsjúkur, nýkominn frá Reykjavík. Mun það
síðasta sem hann orti. Vísan er snilldarverk. Man
ég, er hann fór með vísuna í norðurherberginu á
Refsstöðum þannig:
Langa vegi haldið hef,
hindrun slegið frá mér.
Hingað teygja tókst mér skref
til að deyja hjá þér.
íslendingaþættir
ágúst 1878 að Hattardal í Súðavíkurhreppi, d. 6.
október 1921. Maki8. júní 1947: Guðný Þorvalds-
dóttir, f. 14. nóvember 1910 að Svalvogum í
Dýrafirði, saumakona. Barn: Margrét Anna, f.
4. nóvember 1947, hjúkrunarfræðingur,
Þórður stundaði nám í Héraðsskólanum að
Reykjum í Hrútafirði 1934-35. Hann starfaði við
sjómennsku o.fl. Var sjúklingur á Vífilsstaðaspít-
ala 1944-46 og 1949-55. Vistmaður á vinnuheimil-
inu að Reykjalundi var hann 1946-49 og vann þar
við skrifstofustörf en hefur frá 1955 verið fulltrúi
á skrifstofu ríkisspítalanna í Reykjavík. Þórður
var í hreppsnefnd Súðavíkurhrepps 1938-44,
lengst af oddviti. í nokkur ár í skólanefnd. í stjórn
Verkalýðsfélags Álftfirðinga í Súðavík og formað-
ur þess um skeið.
Við hjónin og allar hans vinafjölskyldur, ætt-
ingjar og vinir þökkum Þórði fyrir hans þægilega
viðmót og allar þær ánægjulegu heimsóknir alla
tíð frá því hann giftist Guðnýju systur minni. Eitt
sinn komu þau til okkar að Svalvogum með dóttur
sína, sem þá var smá barn, þá fann ég strax hvað
var gaman að kynnast Þórði. Hann hafði frá svo
mörgu að segja, var mikill bókamaður og las
mikið og var því fróður um margt.
Sumir fara að vísu á annan veg með seinni part
vísunnar. Pabbi átti það iðulega til að breyta
Ijóðum sínum. Og nokkuð er, að hann mun hafa
Iátið Guðmund Jósafatsson á Brandsstöðum, sem
hann hitti skömmu síðar, heyra vísuna, þar sem
seinni parturinn er þannig:
Til þín dregist torveld skref
til að deyja hjá þér.
Pabbi tók banvænan sjúkdóm sumarið 1944 og
lést í sjúkrahúsi í Reykjavík árið eftir, aðeins 56
ára að aldri. Mamma fluttist til Reykjavíkur
ásamt börnum sínum tveimur: undirrituðum og
Þóru Kristínu (nú í Bandaríkjunum) og átti þar
heima til dánardægurs, 19. apríl 1958. Hún náði
ekki háum aldri fremur en fyrri maður hennar. En
mamma giftist á ný, þá komin undir fimmtugt,
Ármanni Hanssyni frá Hrísdal á Snæfellsnesi. Var
hann henni afar góður. Kom það ekki síst fram í
banalegu hennar, sem var löng og ströng. Mamma
hvílir við hlið föður míns í Fossvogskirkjugarði.
Hún var góð kona og hjartahlý. Blessuð sé
minning hennar.
Fyrir fáum dögum voru liðin 80 ár frá fæðingu
mömmu. Bið ég íslendingaþætti Tímans fyrir
þessa minningargrein mína. Veit ég vel, að
minningu hennar mætti gera betri skil, en hér skal
látið staðar numið að sinni.
Nafn föður míns, Sveins Hannessonar frá
Elivogum, þekkja afar margir.
Með þökk fyrir birtinguna,
Auðunn Bragi Sveinsson
Við biðjum honum guðs náðar og blessunar
hinum megin við móðuna miklu. Við í hinum
stóra vinahópi Þórðar Jónssonar sendum fjöl-
skyldu hans innilegustu samúðarkveðjur og
þökkum fyrir Ijúfa og ógleymanlega samfylgd á
liðnum tímum.
Blessuð sé minning hans. >
Ottó Þorvaldsson
Ottó Þorvaldsson
Framhald á bls. 8
Á „kvenna-árinu“ kvað hann svo:
„Sértu fár um formanns val
flest í ár má kanna.
Forkur knár þar falla skal
fyrir klárum svanna."
Ég get líka af nokkurri reynd á þessum
hátíðisdegi Ottós, samglaðst honum og þeim
hjónum, að niðjar þeirra sem ég þekki til, njóta
sjáanlega góðra erfða og kunna Ijóslega að meta
gott uppeldi og sýna foreldrum sínum í verki
þakklæti sitt. Niðjatalan er komin á annað
hundraðið.
Vel hefur þessi stóra fjölskylda staðið saman og
sýna myndir í bók Ottós það. Oft er stór hópur
við sumarbústaðinn er þau öldnu hjón byggðu sér
í stæði Hafnarbæjarins.
Börnin og skylduliðið gleyma ekki stórhátíðis-
dögum foreldranna, né að gefa þeim ferðir utan
lands og innan og ætla nú í tilefni áttræðis afmælis
föðurins að bjóða til veitinga kl. 5 til 7, í Matstofu
Miðfells í Funahöfða 7 á afmælisdeginum, laugar-
daginn 29. október.
Þótt sá, sem á að baki ævistarf sem Ottó, kenni
veilu til daglegs strits, skyldi engan undra, og öll
munum við samgleðjast honum áttræðum með
þann dýrmæta auð sálarinnar, að njóta gleði
hverrar lífsstundar svo lengi kostur er.
Við hann vil ég segja að lokuní:
Alltaf gleðst við okkarfund,
ei þig slitið hrelli
Heill sé þér með létta lund,
lengi haltu velli. Ingþór Sigurbjörnsson
7