Íslendingaþættir Tímans - 07.12.1983, Blaðsíða 3

Alfreð G. Sæmundsson
Fæddur 6. sept. 1915
Dáinn 14. nóv. 1983
Sú harmafregn barst mér, að vinur minn og
sveitungi Alfreð G. Sæmundsson frá Kambi væri
látinn. Ég vissi reyndar að heilsa hans hafði verið
slæm að undanförnu en að svo langt væri komið
hans ævidögum, grunaði mig síst er við hittumst á
götu nokkrum dögum fyrir andlát hans og ræddum
um sameiginleg áhugamál okkar.
Alfreð G. Sæmundsson var fæddur 6. sept. 1915
í Veiðileysu í Árneshrepp í Strandasýslu. Hann
var sonur hjónanna Sæmundar Guðbrandssonar
bónda á Kambi og konu hans Kristínar Sigríðar
Jónsdóttur ættaðrar úr Bjarnafirði.
Sæmundi búnaðist vel á Kambi, þó að börnin
væru orðin 13 talsins og allt virtist leika í lyndi, en
þá dró ský fyrir hamingjusól Kambsfjölskyldunn-
ar, heimilisfaðirinn Sæmundur lést skyndilega
tæplega fimmtugur að aldri og fjölskyldan stóð
uppi fyrirvinnulaus. Það var úr yöndu að ráða.
Þegar slíkir hlutir hentu barnmörg heimili í þá
daga, lá naumast annað fyrir en að fjölskyldunni
yrði tvístrað og börnin færu hvert í sína áttinna.
Þegar þessir atburðir gerðust var Alfreð 23 ára
gamall, svo honum hefur að sjálfsögðu verið ljóst,
hvaða afleiðingar þessi missir gæti haft fyrir
fjölskyldu hans.
Alfreðvar3. í röðinni af systkinunum 13ogelstur
bræðranna. Það kom því í hans hlut, að taka að
sér stjórn og forsjá hins stóra heimilis ásamt
móður sinni.
Það hefur að sjálfsögðu ekki verið auðvelt
hlutverk fyrir liðlega tvítugan mann að taka að sér
stjórn og forsjá á svo stóru heimili, því mörg voru
vandamálin sem greiða þurfti úr, en þetta hlutverk
sem og öll önnur störf sem hann tók að sér leysti
hann með dugnaði, samviskusemi og æðruleysi,
enda naut hann virðingar sambænda sinna í
Árneshrepp fyrir myndarlega búskaparhætti.
Ég veit að systkini hans hugsa hlýtt til og með
þakklæti fyrir að taka upp merki föðurins á örlaga
stundu og koma í veg fyrir að fjölskyldan
sundraðist.
Árið 1945 brugðu þau mæðgin búi á Kambi,
enda börnin flest á legg komin, nenla tvö, sem.
fóru með móður sinni inn að Hamarsbæli (Gauts-
hamri), en þar var Halla elsta dóttir hennar.
Eftir að Alfreð hætti búskap á Kambi fór hann
til Reykjavíkur og hóf nám í trésmíði. Þar
kynntist hann eftirlifandi konu sinni Þóru Stefáns-
dóttur frá Miðbæ á Hnappavöllum í Öræfasveit.
Þau giftu sig 1949 og hófu búskap hér í Kópavogi.
Þá voru örfá hús í Kópavogi. en mikið land, sem
heið þeirra sem höfðu kjark. þrek og kúnnáttu til
að byggja þar upp heimili handa sér. Alfreð hófst
sJrax handa um að byggja sér og sínum heimili.
Hann fékk lóð við Vallargerði 14 hér í bae og
hyggði þar hið myndarlegasta einbýlishús, sem
hann stækkaði síðar er fjölskyldan þarfnaðist þess
rneð.
Vinna og iðni var Alfreð í blóð borinn. Hann
'slendingaþættir
vann oft langan vinnudag, einkum á meðan hann
var að byggja húsið, en það byggði hann að mestu
í aukavinnu. Er hann hafði verið í trésmíðinni í
15 ár kom t' ljós að fætur hans þoldu ekki það álag,
sem vinnan útheimti. Læknir ráðlagði honum að
skipta um vinnu. Hann fór að þeim ráðum og fór
nú að vinna hjá Blindravinafélaginu Ingólfsstræti
12. Hjá því félagi vann hann alla tíð meðan heilsa
entist ýmist sem smiður,, verkstjóri ,eða leiðbein-
andi. Þar nam hann tágaiðn og er einn af'þeim
örfáu, sem þá iðn kunna hér á landi. ,
Alfreð og Þóra eignuðust 5 börn. Öll hafa þau
hlotið góða menntun og er yngsti sonurinn enn í
námi.
Börn þeirra eru: Sæmundur gjaldkeri hjá
Olíufélaginu, búsettur í Reykjavík, Unnur iðju-
þjálfi, sem nú dvelur í Svíþjóð. Helga meinatækn-
ir, búsett í Reykjavík, og Björk fóstra og Stefán,
sem er við hjúkrunarnám í Háskóla íslands. Þau
Björk og Stefán búa enn í heimahúsum.
Það vill oft fara svo, að þeir sem vinna langan
vinnudag, verða láta félagsmálin sitja á hakanum.
Alfreð starfaði ekki mikið í félagsstörfum, en gæfi
hann sig að þeim þá vann þar sem annars staðar
af alhug og einlægni.
Ég minnist þess hér á árunum áður, að við
sátum saman í stjórn Ungmennafélagsins Eflingu
á Djúpuvík, en það var á blómatímum fæðingar-
sveitar okkar, þegar síldin fyllti flóa og firði og
bjartsýni ríkti um framtíðina þar heima.
Seinna sátum við saman í stjórn Félags smábáta-
eigenda hér í Kópavogi. Hann var ritari í stjórn
þess félags frá upphafi og bera vel skrifaðar
fundargerðir hans þess vitni að þarf fór skilagóður
maður, sem greindi vel milli aðal og aukaatriða.
Tillögur Alfreðs voru rökfastar og raunsæjar.
Við félagarnir í Smábátafélaginu þökkum
honum, hans starf í þágu félagsins.
Margar ánægjustundirnar áttum við Alfreðsam-
an á litla skemmtilega bátnum okkar hér á
Faxaflóanum og mun ég minnast þeirra stunda
með ánægju og þakklæti.
Ég veit, að fjölskylda Alfreðs hefur skylduræk-
inn og góðan heimilisföður og að hún er harmi
slegin, en það er þó huggun harmi gegn, að gott
er að minnast góðs drengs.
Að þessum fátæku orðum mæltum sendi ég
eiginkonu og börnum mínar dýpstu samúðar
kveðjur. Guð blessi ykkur.
Friðrik Pétursson
t
Alfreð Sæmundsson var fæddur 6. september
1915 að Veiðileysu í Árneshreppi. Hann lést þann
14. nóvember sí.
Alfreð Sæmundsson húsasmiður hóf störf hjá
Blindravinafélagi íslands haustið 1962.
Tók hann að sér verkstjórn vinnustofu félagsins
og var mikill hluti starfs hans aðstoð við blinda við
bursta- og körfugerð.
Hann var ákaflega fljótur að aðlaga sig starfinu
og liðsinnti blinda fólkinu með velvilja og lipurð.
Samhliða verkstjórn gerðist Alfreð sölumaður
fyrir fyrirtækið Blindraiðn og rækti þar starf
sérlega vel. Hann var áhugasamur í starfi og
ávann sér traust viðskiptavina sem og samstarfs-
manna.
í janúar 1973 gerðist hann nemi í körfugerð og
tók Alfreð sveinspróf í þeirri iðngrein í desember
1976. Meistararéttindi fékk hann 1979.
Alfreð var einstaklega fljótur að tileinka sér
handbrögð í körfugerð. Smíðaði hann líka ýmis
hjálpartæki til að létta vinnuaðferðir.
Eftir sveinspróf varin hann jöfnum höndum við
að kenna körfugerð og að framleiðslustörfum.
Báru öll hans verk vitni um hagleik og snyrti-
mennsku enda mörg iistasmíð.
Alfreð vildi félaginu sérstaklega vel og lét hag
þess ávallt sitja í fyrirrúmi.
Hann var mjög nærgætinn í öllu samstarfi hvort
sem í hlut áttu blindir eða sjáandi og var mikils
metinn af öllum sem kynntust honum.
Félagið hefur misst einn sinn traustasta starfs-
mann og er hans nú sárt saknað og hann kvaddur
með virðingu og þakklæti.
Blindravinafélag íslands sendir eftirlifandi konu
hans frú Þóru Stefánsdóttur og börnum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
F.h. Blindravinafélags fslands
Þórsteinn Bjamason
3