Íslendingaþættir Tímans - 29.12.1983, Blaðsíða 1

ÍSLENDINGAÞÆTTIR
Fimmtudagur 29. desember 1983 — 49. tbl. TIMANS
Porfinnur ísaksson,
Pórshöfn
Fæddur 11. ágúsl 1916
Dáinn 22. nóvember 1983.
Hinsta kveðja frá Maríu og Sigfúsi.
Með hryggð nú kveðjum horfinn bróður, vin,
í helgri minning Ijósið hans mun skína.
Við Þorfinn virtum þennan ættarhlyn,
hans þýða viðmót, eins og dæmin sýna.
Hér leið er vönd um lífsins ólgusjó.
Hann lagði á hafið góðum kostum búinn,
við stjórnvöl farsæll, studdur innri ró,
var stór í raunum, kvaddi vinnulúinn.
Nú lausn er fengin, löng var sjúkdóms þraut.
Þú lagðir, vinur, allt í Drottins hendur,
ogfagrar kveðjur fylgja þér á braut,
er fley þitt siglir móts við Ijóssins strendur.
Nú okkur skilur þykkur þagnarmúr,
við þína brottför horfum við til baka.
Þú gengdir störfum glaður, röskur, trúr,
þíns góðleiks minnst, afnógu er að taka.
Er þig nú kveðjum þakka viljum enn,
við þökkum kynni hinna mörgu ára.
Efheimur ætti marga slíka menn,
þá mundu lægja öldur harms og tára.
J.S.
t
Þegar mér barst andlátsfregn Þorfinns vinar
míns og að hann hefði liðið útaf þessum heimi í
hjólastólnum á Akureyrarspítala, þá lofaði ég
Guð í hljóði. Mun síðar í þessum Itnum kemur
skýring á þeim viðbrögðum.
Það var sannarlega orðinn nógu langur tími sem
þetta lífsglaða þrekmenni var búinn að líða í
vonleysi um bata allamaður og mállaus eftir
síðasta hjartaáfallið fyrir nærri tveimur árum.
Þorfinnur ísaksson fæddist á Raufarhöfn 11.
ágúst 1916. Sonur ísaks Friðrikssonar og Rann-
veigar Stefánsdóttur.
Þau fluttu til Norðfjarðar árið 1922. Þar ólst
Þorfinnur upp í hópi 7 systkina. Um athafnir
Þorfinns á Norðfirði er ntér ekki kunnugt í
smáatriðum, en margt sagði hann mér um lífið á
þeim stað, sem var honum áreiðanlega alltaf kær.
Ungur tók hann þátt í útgerðarstörfum s.s. að
beita lfnu o.fl. Svo lá leiðin á sjóinn og ekki var
hann gamall þegar hann aflaði sér þekkingar og
réttinda til að bera ábyrgð á skipi. Lengi sigldi
hann sínum eigin bát og fór á honum ófáar ferðir
til Englands með ísaðan fisk á stríðsárunum og
slapp áfallalaust gegnum allar hættur á hafinu.
Það mun hafa verið nokkru fyrir 1960, sem
Þorfinnur hætti að stunda sjóinn að staðaldri, þótt
hann ætti stóran bát allt þangað til hann flutti til
Þórshafnar 1965 og reyndar nokkru lengur.
27. sept. 1914 gekk Þorfinnur að eiga unga og
glæsilega stúlku á Norðfirði, Sigurbjörgu Sigur-
jónsdóttur. Þar fékk vinur minn stóran vinning í
lífsins happadrætti.
Sigurbjörg er miklum kostum búin og hafði víst
snemma sýnt manndóm sinn og greind. Heyrt hefi
ég, að þegar hinn mæti athafnamaður Guðröður
Jónsson var að setja kaupfélagið „Fram“ á
laggirnar, hafi starfsfólkið aðeins verið hann
sjálfur, kaupfélagsstjórinn og þessi unga stúlka,
Sigurbjörg Sigurjónsdóttir.
Ekki mun lífið hafa verið alveg áhyggjulaust
hjá vinkonu minni árin sem Þorfinnur var mest á
sjónum, svo ekki sé minnst á Bretlandstúrana,
þegar hafið moraði af hættum fyrir alla sem um
það sigldu og níu börn í uppeldi. Þau eru talin í
aldursröð:
Magnea, Gift Anton Sigfússyni, búsett á Horna-
firði. Vífill giftur Hrefnu Marinósdóttur, búsett á
Þórshöfn. Rannveig. Gift Jósep Leóssyni, búsett
á Þórshöfn. ísak (dáinn) kona: Heiðbjört Krist-
mundsdóttir, voru búsett á Hornafirði. Halla
Kolfinna, gift Ásvaldi Sigurðssyni, búsett á
Geithellnum í Álftafirði. Soffía, gift Einari Gísla-
syni, búsett á ísafirði. Stefnir, ógiftur, búsettur í
Vestmannaeyjum. Huldís, gift Brynjólfi Gísla-
syni, búsett á Þórshöfn. Þorbjörg gift Jónasi
Jóhannssyni. búsett á Þórshöfn.
Ég get tæplega sleppt því að geta um það með
nokkrum orðum hvernig það atvikaðist að þessi
stóra og myndarlega fjölskylda fluttist úr sínum
heimahögum á Norðfirði til Þórshafnar, og þar
með á hvern hátt fundum okkar Þorfinns bar
saman.
Árið 1961 var stofnað á Þórshöfn hlutafélag
sem tók að sér öll fiskkaup á staðnum og verkun
aflans, sem að mestu var frystihúsrekstur. Þetta
hafði Kaupfélag Langnesinga lengi annast, Þetta
fyrirtæki lenti fljótlega í fjárhagsörðugleikum, og
veturinn 1965 bættist það á vandræðin að því varð
vant forstöðumanns og verkstjóra.
Þar sem K.L. átti stóran hlut í fyrirtækinu, bar
stjórn kaupfélagsins að reyna að greiða úr vand-
ræðunum. Þetta varð til þess að undirritaður fór
til Reykjavíkur að athuga um úrbætur.
Vitanlega leitaði ég fyrst til Sambandsins,
einkum viðvíkjandi mannaráðningu. Þar vissu
þeir af manni frá Norðfirði, sem þá var verkstjóri
í frystihúsi þar, en var nú við störf í frystihúsi SÍS
í Hafnarfirði.
Á þessum tíma var hafís mikill við land og m.a.
var Norðfjörður fullur af ís og lokað fyrir alla
sjósókn þaðan lengi.
Þess vegna var sjálfur verkstjórinn kominn
suður að Faxaflóa til að fá sér vinnu. Sem sagt
þarna var kominn Þorfinnur ísaksson.
Hann stóð þar í hvítum slopp með hníf í hendi,
alvarlegur og traustvekjandi þegar fundum okkar
bar fyrst saman. Þessi stund verður mér alltaf
minnisstæð. Ég hugsaði sem svo meðan ég bar upp
erindið, að ekki væri það líklegt að rótgróinn
Norðfirðingur, skipstjóri og frystihússtjpri með
stóra fjölskyldu, léði máls á því að taka að sér
verkstjórn og forstjórastarf norður á Þórshöfn við
fyrirtæki sem þegar átti í verulegum fjárhagsörð-
ugleikum. En hvaðskeði?Eftirýtarlegarviðræður
m.a. niðri í Sambandi, sló hann til að taka bæði
störfin að sér og koma fljótlega norður, sem hann
stóð við.
Um vorið fluttist svo fjölskyldan til hans.
Verkstjórn frystihúss hafði hann á hendi á