Heimilistíminn - 14.03.1974, Blaðsíða 4

Það er eitthvað félegt um Sævar Helgason, sem
Gróa a Leiti hvislar i eyra pokaprestinum, sem
gjóar iðrunaraugum upp á skapara sinn.
SNEMMA SUMARS úrkomuárið mikla,
að Suðurnesjamönnum fannst, kleif ungur
gósseigandi miðsvæðis i Keflavikurbæ,
upp á bárujárnsklædda húseign sina, sett-
ist klofvega á mæninn og tók að mála. Nú
heföi þetta ekki þótt sérstökum tiðindum
sæta, ef hversdagslega hvitt hús með
grænu þaki hefði ekki á furðu skömmum
tima tekið óhugnanlegustu stakkaskipt-
um, að aimanna áliti. Þakið var málað
dökkbrúnt, húshliðarnar ryðbrúnar,
gluggakarmar svartir og póstarnir hvitir.
Til að kóróna allt malaði piitur svo
grindverkiö hjá sér grásvart. Þá blöskr-
aði mönnum fyrst.
En þetta vandist, sér i lagi, þegar
strompurinn var oröinn kolsvartur með
hvitum rákum, likt og hann væri hlaðinn
úr svörtu grjóti með hvitu steinlimi á
milli. Þá sögðu menn:
— Mikið skrambi er hann Sævar nú allt-
af sniðugur.
Það er sagt um suma menn, að þeir
setji svip á bæinn, og er þetta notað i ýms-
um merkingum, missönnum stundum. En
það er erfitt aö draga það i efa. að Sævar
Helgason sé i raun og veru sá, sem geysi-
mikinn svip hefur sett á umhverfi sitt.
Það er sögð sú saga af honum, að jafn-
vel nánir kunningjar þekki hann ekki,
nema hann sé með málningarsvuntuna
framan á sér, arkandi i tréklossunum
með pensil eða hamar i hönd, og helzt
nokkra nagla i munnvikinu. A þessu vil ég
ekki taka neina ábyrgð, en hitt veit ég, að
það er afskaplega erfitt að fá næði með
honum til smá-blaðaviðtals yfir hádaginn
a.m.k. Einn kemur með gömlu kistuna
hans afa sins, sem endilega þarf að pússa
upp og mála, annar þarf að fá lappað upp
á Fjallkonuskilliri frá þjóðhátiðarárinu,
þann þriðja vantar siikiprentaða að-
göngumiða, og svo biður frú úti i bæ eftir
að hann komi og lemji saman uppgönguna
hjá henni.
Fyrir jólin var virkilega gaman að
fylgjast með hamaganginum i kringum
hann, þvi að þá þurfti að skreyta heilu
verzlunarhúsin, að ekki sé talað um sam-
komuhús, — en þá varð hann lika að fá sér
aðstoð.
Þá sjaldan hann hefur ekkert annað að
gera, sezt hann niður og dútlar, — þá gerir
hann figúrur i leir. Þetta eru allt saman
góðvinir hans, eins og Jón sker-i-nef, sem
gefur engum neitt, en selur ódýrt, og
pokapresturinn, sem Sævar er búinn að
móta þó nokkrum sinnum, en helzt ekki á
myndunum fyrir girugum kaupendum...
Og það er engan veginn öll sagan sögð
Stiklað á
ævisteinum
SÆVAR HELGASON fæddist að Vik i
Mýrdal 12. júli árið 1941. Foreldrar hans
eru Jóhanna Halldórsdóttir sem lézt fyrir
allmörgum árum og Helgi Helgason. Tólf
ára gamall fluttist hann með foreldrum
sinum og systkinum ti) Keflavikur, þar
sem hann hefur verið búsettur siðan. Arin
1960—62 stundaði hann nám við Leikskóla
Þjóðleikhússins, og útskrifaðist þaðan.
Næsta árið var hann á samningi við Þjóð-
leikhúsið. Einn vetur vann hann við Leik-
hús æskunnar, sem var undanfari Grimu,
og einn vetur var hann á samningi hjá
Leikfélagi Reykjavfkur. Eitt hlutverk lék
hann hjá leikfélaginu Stakk i Keflavik,
áður en hann réðst ásamt nokkrum ung-
um Suðurnesjamönnum i að stofna Njarð-
vikurleikhúsið. Ekki var það langlift, en
saga Sævars sem leikara og leikstjóra er
þó engan veginn öll sögð þar með, þvi að
fram til þessa hefur hann stjórnað um
tuttugu leiksýningum á vegum ýmissa
leikfélaga um allt land, leikið mismun-
andi stór hlutverk, farið með sýningar til
útlanda — og i langflestum tilfellum smið-
að og málað sviðsmyndirnar. Jafnframt
leikstjórninni stundaði Sævar nám i
málaraiðn hjá Birgi Guðnasyni, lauk þvi
námi og hefur meistararéttindi i iðninni.
Seinasta hálfaannaðáriðhefurhann rekið
eigin fyrirtæki i Keflavik, og fært út kvi-
arnar af djörfung, þannig að hann ræður
nú yfir vélakosti til margvislegustu
4