Heimilistíminn - 10.10.1974, Blaðsíða 29

Heimilistíminn - 10.10.1974, Blaðsíða 29
mamma þess beiddi þaö um að gera allan daginn til þess að bæta henni upp þetta skritna öðru-visi- en-það-átti-að-vera. Það ætlaði lika að hjálpa pabba sinum, þegar það sæi og vissi að hann skildi það fylli- lega, þvi að meðan einhver klikkun var á spennunni, kom það stundum út sem einhvers konar striðni og van- þakklæti og ónot. Það þótti litla já- kvæðinu, sem var nú reyndar orðiö unglingur, eins og áður er sagt, ekki gott. En það hafði lært að taka þvi, þvi aö það vissi af reynslunni, að annað mundi aðeins gera illt verra. Og svo allt I einu var það einn daginn, að unglingurinn, jákvæðið, varð vart við, að fariö var með pabba þess, neijákvæðið á spitala fyrirrugluð eöa eitthvað skritin jáneikvæði og nei- jákvæði, sem leyndu á sér. Sú heiman- för var alveg eins og hún átti að vera, eða likust þvi þegar öll jáneikvæðis- og neijákvæðisfjölskyldan fór i ökuferð i bæinn einn sunnudagsmorgun fyrir nokkrum árum. Sólskin i heiði og alls konar skritin og skemmtileg, þessi venjulega gerandi atburðarás einnar götu I stórum bæ, þar sem ekki þarf að ganga langt til aö sjá öldur hafsins leika við fjörusteina, stór og litil alls konar skip að koma og fara. Og svo var það nokkrum mánuðum seinna, að unglingurinn, jákvæöið, heyrði um það talað á heimilinu, að öllum læknunum og hinum jánei- kvæðis- og neijákvæðisprófessorunum á spitalanum heföi eftir miklar rann- sóknir og tilraunír tekizt fyllilega að lækna pabba sinn, neijákvæðið, og um hefði verið að ræða tilfallandi jánei- kvæðis- og neijákvæðis-hormónatrufl- un I einhverri stöð heilabúsins, er sér um, að spennan sé alltaf jöfn viö mis- munandi blöndun af innri og ytri aö- stæöum. Þaö hefði sem sagt eitthvert öryggi sprungið, af þvi að það heföi verið gallað frá fæðingu neijákvæðis- ins. Þeim hefði tekizt að setja nýtt i með nýju já- og neikvæðisgeðveilu- tækjunum sinum. Einn daginn varð svo unglingurinn, jákvæðið, var við, aö pabbi þess, nei- jákvæðiö, kom heim. Þaö urðu miklir fagnaðarfundir. Nokkrum dögum seinna var svo mikil janeikvæöis- og neijákvæðisveizla haldin I tilefni þess, hve allir voru glaðir og ánægðir á heimilinu yfir þvi, hve vel hefði tekizt til meö lækninguna, hve heimilisfaðir- inn, neijákvæðiö, var orðinn hress og haföi fengið góðan bata. öllum lækn- unum og neijákvæðis- og jáneikvæðis- prófessorunum á spitalanum hafði verið boðið til veizluna. Það var borð- að, talað, helgiö og sungið, rétt eins og i öllum venjulegum veizlum. Með þeim glaöri og ánægðari I veizlunni var unglingurinn, jákvæðið, þvi að það og bróðir þess neikvæðið, er ekki höfðu verið svo mjög samrýndir,skildu nú hvorn annan og uröu góðir vinir. Timinn leið og að þvi kom, að já- kvæðið sinnti hugðarefnum sinum og stundaði skemmtilega vinnu með ein hverju áhaldi með alls konar skritnum stillingum, einhverju ^leri og ég veit ekki hvað og hvað. Þá varð á vegi þess hugguleg neijákvæðis-plús stúlka. Þeim leizt strax vel hvoru á annað. Það var ást viö fyrstu sýn, og þar sem allt var nú farið að ganga svona vel hjá jákvæðinu, þá gekk það og neijá- kvæðis-plús stúlkan i hjónaband. Nokkru siðar bróðir jákvæðisins, nei- kvæöið , og það var lika ást við fyrstu sýn, Það kom að þvi, að þessi raffjöl- skylda eignaðist börn, sem uröu for- eldrunum til gleöi. Jáneikvæðið, móðir jákvæðisins og neikvæðisins, varö lika glöð, er hún frétti, að hún væri orðin amma, einkum fyrir þá sök, að maö- urinn hennar, neijákvæðið, haföi brennt yfir og þvi horfið feðra sinna til fyrir nokkrum dögum. Fyrir hana var þetta þvi nokkurs konar uppbót. Að þvi kom svo, að móöirin, jáneikvæðið, fluttist á heimili sonar sins, jákvæðis- ins, og þar sem svo hittist á, að bróðir hans, neikvæöið bjó með fjölskyldu sinni I sama húsi, þá leiddi af sjálfu sér, að móðirin, jáneikvæðið átti hamingjusamt ævikvöld, eins og sonur hennar, jákvæðið hafði alltaf viljað. Ungi maðurinn hefur lokið sögu sinni, og þau horfa bæði eins og hugs- andi á tóm glösin. Hún leggur hálf- reykta sigarettu frá sér á öskubakk- ann, er að komast til botns i merkingu þessa ævintýris unga mannsins. Siðan litur hún hægt upp, og uppgötvar þá, að hann hefur horft á hana um stund eins og hann biði eftir svari frá henni. Hún brosir, og það hleypur léttur roði fram I kinnar hans, en hverfur fljótlega aftur. Hún hefur skyndilega tekið þá ákvöröun með sjálfri sér að snúa baki við leiklistinn svona fyrst um sinn, sjá hvað setur, þar sem hún sér fram á grundvöll nánari samskipta þeirra, sem væri á vissan hátt hægt að túlka sem nokkurs konar leikrit, ef út i það væri fariö. Tjáningarform þeirra beggja. Þau horfa hvort á annað um stund, en siðan brosir hún fremur hæglátu, en vel greinilegu brosi, er hún segir frem- ur lágróma: ,,Já”. Þá veit hann, að leikurinn getur byrjað, strax og þau hafa lagt grundvöllinn að þvi á viðeig- andi hátt. Er hann gengur út á götuna frá húsi hennar, brosa þau hvort til annars, bæði meö svipaða örugga vissu I huga fyrir þvi, að það sem var að liöa, sé upphaf nánari samskipta þeirra viö fyrsta tækifæri um mörg ókomin ár. t augum annarra samferðamanna er hann sem fyrr fremur tötralega klæddur ungur maður. H$CIÐ — Það er gaman að búa til deser. Hvort viltu sitrónubúðing eða ekki neitt? Þetta eru harðir tlmar fyrir kaup- sýslumen Þeir verða ýmist gjaldþrota eða fá taugaáfall. Einn þeirra, sem alltaf var með lánardrottnana á dyr- unuin var lagður inn með aðkenningu að slagi. Hjúkrunarkona kom tii til hans og sagði: — Viljið þér leggjast á hliðina, svo við getum fengið hitann. — Nei, hei, hrópaði kaupsýslumað- urinn. — Hann er skrifaður á nafn kon- unnar. Þekktur leikari hringdi til leikhús- stjórnans rétt áöur en sýningin átti að hefjast. — Ég get þvi miöur ekki komið i kvöld, ég er svo slæmur. — Komdu bara samt, sagöi leikhús- stjórinn. — Já, en ég er svo voðalega slæmur. — Þú veröur að koma. — Já, en ég er veikur. — Nú, það áttirðu að segja strax. Siæmur hefurðu nefnilega aiitaf verið. 29

x

Heimilistíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilistíminn
https://timarit.is/publication/304

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.