Alþýðublaðið - 09.05.1922, Qupperneq 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
jömenn
H. f. Eimskipafélag Islands.
Nokkra haadfærafiskimesn vactar
mig nú þsgar fyrir alt sumanð
Upplýsingar hjá.
E. Haíborg, Lækjargötu io
milli 5 — 6 síðd.
Rajmagnið kosiar 12
atra á kilovaitstunð.
Rsfhitun verður ódýrastz, hrein>
iegasta og þægilegasta hitunin.
Strauið sneð rafbolta, — það
kostar aðeins 3 aura á klukku
stund Sparið ekki ódýra rafmagn
ið í sumar, og kaupið okkar
sgætu rafofna og rafstraujám.
Ógilding arðmiða
fyrir árið 1917.
Hér tneð skal vakin athygli þeirra hluthafa féiagsitss, sem eigi hafa
feagið greiddan arð af hlutabréfum sfnum fyrir árið 1917, á því, að
satnkvæmt 5 gr. félagslagiirma era arðmiðar ógildir eí ekki hefir
vcrið krafist greiðslu á þeim áður ea 4 ár eru liðin frá gjalddaga
þeirra. Eru menn þvl aðvaraðir um að vitja arðsins fyrir 1917 í
síðasta lagí fyrir 22. júni þ. á, þar eð hann fæst eigi greiddur
eftir þann tfma.
H. f. Eimskipafólag' íslands.
Sími 1026. Sími 1OS0.
Hf Rafmf. Hltl & Ljés
Laugi eg 20 B — Sfmi 830
Steinolía.
Munlð eftií* að fá ykkur
ka fi f Litia kaffihúsiou. Laugav 6
R>tsi)óri og abyTgó.riBaður:
Ólaýur Fridriksson.
Bezta ljösaolía. — Hitamesta prímasolfa.
Kostar 45 aura liter í
Kaupfélaginu í Pósthússtræti 9.
Pantaolr aendar helm.
P entsmiðjan Gutenberg.
Sími 1026.
Sfmi 1020.
Edgat Rict Burroughs. Tarzan.
þess að snúa við, svo þeir lentu ekki aftur í kast við
eitthvert villidýrið.
Þegar hinir voru farnir, lögðu þær Jane Porter og
Esmeralda af stað inn í skóginn til þess að safna á-
vöxtum, og þær héldu lengra og lengra frá kofanum.
Tarzan beið þögull við kofadyrnar. Hann hugsaði
um fallegu hvítu stúlkuna. Alt af hugsaði hann um
hana. Honum var forvitnin á því, hvort hún mundi
hræðast sig.
Hann var þegar orðinn óþolinmóður. Hánn þráði
að horfa á hana og kannske fá að snerta hana. Apa-
maðurinn þekti engan guð, en hann var eins nærri því
a,ð tilbiðja guð sinn og nokkur dauðlegur maður getur
verið.
Meðan hann beið notaði hann timann til þess að
prenta henni bréf; ekki er gott að vita hvort hann ætl-
aði sjálfur að fá henni bréfið, en honum þótti ósköp
gaman að sjá hugsanir sinar á prenti — þær voru ekki
svo óalgengar, samt sem áður. Hann skrifaði:
Eg er Tarzan apabróðir. Eg þrái þig. Eg er þinn.
Við skulum altaf búa sama í húsinu mínu. Eg skal færa
þér beztu ávextina, ljúffengasta dýrið, bezta kjötið, sem
finst í skóginum. Eg veiði fyrir þig. Eg er mestur allra
veiðara skógarins. Eg skal berjast fyrir þig. Eg er mesti
bardagamaðurinn. Þú ert Jane Porter, eg sá það i bréfi
þinu. Þegar þú sérð þetta veistu að það er til þín, og
að Tarzan apabróðir ann þér hugástura.
Er hann beið við dyrnar og hafði lokið bréfi sinu
barst honura til eyrna þrusk er hann kannaðist við.
Það var þruskið í stórum apa, sem flutti sig milli lág-
greinanna.
Eitt augnablik hlustaði hann með eftirtekt, svo heyrðí
hann kvenmannsóp úr skóginum, og Tarzan apabróðir
misti fyrsta ástabréfið sitt til jarðar og þaut eins og
örskot inn i skóginn.
Clayton, prófessor Porter og Philander heyrðu líka
allir ópið, og komu hlaupandi til kofans. Þeir spurðu
hver annað í ofboði þegar þeir komu saman. Þeir
bjuggust við hinu versta, er þeir litu inn.
Jane Porter og Esmeralda voru þar ekki.
Ósjálfrátt hljóp Clayton, og báðir karlarnir á eftir
honum, inn i skóginn og kölluðu hátt á Jane. Þeir ráf-
uðu um i hálfa stund, unz Clayton, af hreinni tilviljun,
rakst á Esmeröldu meðvitundarlausa.
Hann kraup niður við hlið hennar, tók á slagsrðinni'
og hlustaði eftir hjartslættinum. Hún var lifandi. Hann
hristi hana til.
.Esmeraldal* kallaði hann i eyra hennar. .Esmeraldal
í Guðs bænum, hvar er Jane Porter? Hvað hefirkomið
fyrir? Esmeraldal*
Svertinginn opnaði augun varlega. Hún sá Clayton.
Hún sá skóginn í kringum sig.
.0, Gabríel!" skrækti hún, og leið aftur i öngvit.
Nú voru karlarnir báðir komnir.
„Hvað eigum við til bragðs að taka, Clayton?* spurði
prófessorinn. „Hvar eigum við aðleita? Guð getur ekki
verið sá grimdarseggur, að taka barnið mitt frá mér,
einmitt núna*.
„Við verðnm fyrst að koma Esmeröldu til sjálfrar
sín", svaraði Clayton. „Hún getur sagt okkur, hvað
fyrir hefir komið. Esmeraldal* kallaði hann aftur og
hristi kerlinguna hranalega.
„Ó, Gabríel, eg er að deyal* æpti kerlingargarmur-
ínn og klemdi aftur augun. „Lóf mér deyja, en látt
mig ekki sjá voðalega andlitið aftur, Drottinn minn.