Heimilistíminn - 18.09.1975, Blaðsíða 13

Tómas og
Fernando
í geimferð
TóMAS er fimm ára. Stund-
um situr hann uppi i rúminu
sinu dálitla stund, áður en
hann fer að sofa á kvöldin. Þá
horfir hann út um gluggann, á
tunglið og allar stjörnurnar,
sem blika og veifa til hans aí
svörtum himninum.
Eitt kvöld, þegar hann sat
þannig, með litla tuskufrosk-
inn sinn undir handleggnum,
sagði hann: — Heyrðu
Pernandi, en það hét froskur-
inn— heldurðu, að það búi ein-
hver á stjörnunum þarna
uppi?
— Ja, svaraði Fernando. —
Fyrst við búum hér, þá búa
áreiðanlega einhverjir þar.
Já, ér er alveg viss um það.
— Hugsaðu þér, ef við gæt-
um farið upp til stjarnanna og
heilsað upp á krakkana, sem
eiga heima þar, sagði Tómas.
— Ja, hvers vegna ekki?
Fyrst ég er nú einu sinni töfra-
froskur, get ég bjargað því,
sagði Fernando stoltur.
— Geturðu raunverulega
töfrað okkur upp til einhverr-
ar stjörnunnar, Fernando?
Tómas hrópaði upp yfir sig af
gleði.
— Uss. Þú mátt ekki láta
pabba þinn og mömmu heyra
til okkar, sagði Fernando.
— Nei hvislaði Tómas.
— Já, hvernig voru töfra-
orðin nú aftur, sagði Fern-
ando. — Já, látum okkur nú
sjá.... Ef þú þá, vilt stjörnu
sjá, fljúgum þá i himininn há.
— Hvviiiiisssss, heyrðist
utan við gluggann og þegar
Tómas leit upp, sá hann......
— Fljúgandi diskur, hrópaði
hann.
— Já, uss, sagði Fernando.
— Þetta er gamall vinur minn,
prófessor Krulli i stjörnudisk-
inum sinum. Nú skulum við
opna gluggann varlega og
leggja af stað.
Gegnum einn gluggann á
diskinum, sá Tómas litinn,
feitan karl með snarhrokkið
hár og hann veifaði til hans.
Þeir opnuðu gluggann og
prófessorinn skaut út stiga,
svo þeir gátu klifrað um borð.
— Jæja, prófessor, þetta er
Tómas. Ég bý hjá honum,
sagði Fernando við Krulla.
— Góða nótt, góða nótt,
svaraði prófessorinn og brosti.
Tómasi fannst dálitið skrýtið ,
að hann skyldi segja góðan
dag, en þá mundi hann, að það
var nótt. Þá var það ekki svo
skrýtið.
— Góða nótt, góða nótt,
svaraði Tómas.
Prófessor Krulli dró stigann
inn aftur og ýtti á hnapp, svo
að dyrnar lokuðust.
— Ja, sagði Fernando. —
Þannig er mál með vexti, að
Tómas langar til að heim-
sækja einhverja krakka á ann-
arri, hm, stjörnu. Þá datt mér
i hug, prófessor Krulli, að þú
værir rétti maðurinn,
— Réttari mann en mig
gætuð þið ekki fengið, svaraði
Krulli. — Ég held, að við för-
um i næturskotferð til stjörn-
unnar Snú.
— Snú, það er skritið nafn,
sagði Tómas.
— Já, við köllum hana Snú,
af þvi þeir, sem þar eiga
heima, snúa öllu við, sem þeir
segja. Málið þeirra er þannig.
13