Heimilistíminn - 23.10.1975, Side 4

Manneskjan að baki nafninu — 7
Wemher
vonBraun
Stjórnmál og styrjaldir vöktu ekki áhuga
hans. Geimferðir voru draumar hans.
En þrátt fyrir það, varð hann einn
aðalmaður Hitlers í baráttunni um
heimsyfirráð. Líf Wernhers von Braun,
allt frá eldflaugakassabílnum í Berlín til
tunglflaugarinnar á Kennedyhöfða er
eins og ævintýri og því ævintýri er
enn ekki lokið
ÞAÐ var einn friösælan sumardag árið
1924, að fólk, sem var á gangi á Dýra-
garðsstræti i Berlin varð skelfingu lostið,
þegar eldspúandi hlutur kom þjótandi eft-
ir breiöri gangstéttinni og hafnaði á ljósa-
staur með ógnar hávaða.
Lögreglan handtók þegar upphafs-
mann ólátanna, ljóshærðan tólf ára
dreng og lagði hald á leifar hlutarins, sem
reyndist vera eldflaugaknúinn kassabíll.
En varðstjórinn á lögreglustöðinni hikaði
svolitiö við að kalla til föður drengsins.
Magnús von Braun barón var ekki aðeins
auðugur prússneskur óðalsbóndi, heldur
einnig einn af þekktustu stjórnmála-
mönnum Weimar-lýöveldisins.
Baróninn kom á stundinni og stjórnaði
yfirheyrslum yfir syninum. Skýrzla lög-
reglunnar stutt og laggóð: sex stórir flug-
eldar höfðu verið bundnir aftan á kassa-
bflinn og siðan hafði drengur kveikt i þeim
á miðri götunni. Billinn hafði ekki látið að
neinni stjórn og valdið fótgangendum
stórhættu, auk þess að trufla friðinn.
Skýring drengsins var álika stutt og lag-
góð: hann hafði verið að gera visindalega
tilraun með eldflaugadrifinn bil á sama
hátt og bilakóngurinn Fritz von Opel.
Hvað var athugavert við það?
Dómur var kveðinn upp á staðnum.
Wernher fékk stofufangelsi heima i höll-
inni. Hann notaði timann til að lesa bækur
úr miklu bókasafni föður sins m.a. „Ferð
ina til tunglsins” eftir Jules Verne, þar
sem tunglfari er skotið frá strönd Flórida.
Frá þvi andartaki setti Wernher hinn ungi
sér það takmark að sigrast á óraviddum
geimsins.
Leikurinn verður alvara
Þegar hann var laus úr stofufangelsinu,
hóf hann að gera ótal tilraunir. Eitt sinn
lenti eldflaugin i ávaxtakerru úti á götu og
annað sinn flaug hún gegn um brauðgerð
ogsprakk með miklum hávaða. Baróninn
greiddi tjónið og sendi son sinn út á sum-
arheimilið i Prússlandi. En Wernher hafði
ekki áhuga á landbúnaði. Draumur hans
var að verða verkfræðingur og smiða eld-
flaugar,sem rutt gætu mönnum veginn út
i geiminn.
Eftir dvölina i sveitinni var hann i skól-
um i mörg ár, ýmist á franska skólanum i
Berlin eða heimavistarskólum viða um
Þýzkaland. Ahuginn á geimnum óx með
degi hverjum og heitasta ósk hans var að
fá inngöngu i félag geimáhugamanna,
sem litill hópur eldflaugaáhugamanna
hafði stofnað i Berlin. Þetta var á
bernskuárum flugsinsog menn hristu höf-
uðin yfir þessum vitleysingjum.
Þegar Wernher von Braun hafði lokið
skyldunámi sinu, 17 ára gamall og var
kominn aftur til Berlinar til að nema loft-
ferðatækni við tækniháskólann, gekk
hann þegar i áðurnefnt félag og hóf að
gera draum sinn um að sigra geiminn að
veruleika.
1 september 1930fékk félagið til umráða
eigin eldflaugastöð, 120 hektara mýrlendi
i Reinickendorf, Utborg Berlinar. Staður-
inn var fyrrverandi birgðastöð þýzka
hersins. Aðstæður voru hinar frumstæð-
ustu, en ágætar þó. Svæðið var fáfarið og
var vel girt. Svo forvitnir áhorfendur
trufluðu ekki. Þar voru hrörlegar bygg-
ingar, sem nota mátti sem verkstæði.
Meö þeim birgðum, sem herinn hafði
skilið eftir, var þegar hafist handa um að
teikna og smiða fyrstu eldflaugina. Sá á-
hugasamasti við það verkefni var Wernh-
er von Braun, sem þá var 18 ára. Hann
skipti tima sinum jafnt milli eldflauga-
stöðvarinnar og skólans, en svaf iðulega i
stöðinni.
Þaö tók eitt ár, ótal vonbrigði, vasapen-