Heimilistíminn - 23.10.1975, Blaðsíða 15
— Ég vissi að þú kæmir hingað i dag.
Þess vegna er ég hérna. Segðu mér.
Hefurðu nokkurn tima reynt að leita i
simaskránni að ungfrú Hansen?
— Ég bý heima og pabbi er skrifaður
fyrir simanum.
— Þarna sérðu. Ég er löglega afsak-
aður. Gott að mér datt i hug aðð koma
hingað. ,
— MMMmmm. Ég stökk á fætur, þegar
stúlkan kom og kallaði nafn mitt. Um leið
og ég hvarf inn úr dyrunum kallaði
Sveinn:
— Hvað með hádegismat i dag?
Ég svaraði ekki, sendi honum aðeins
iskalt augnaráð yfir öxlina, um leið og ég
hvarf inn til elskunnar minnar. Sveinn
Redzél skipti engu máli á svona andar-
taki. Nú ætlaði ég að einbeita mér að
Strand tannlækni. Njóta þessarar kveðju-
stundar verulega vel, ef það yrði þá
kveðjustund...
— Fyrirgefðu að ég er með grimu,
sagði Strand og benti á grisjuna fyrir
vitum sér. — Konan min og börnin eru
með svo slæmt kvef, og ég vil siður, að þú
smitist.
Hjartað i mér datt eitthvert niöur. Skitt
með bakteriur og smit... en þég þoldi ekki
tilhugsunina um konu hans og börn.
— Hvað eru börnin mörg? spurði ég
kurteislega.
— Fjögur. Eitt fjögurra ára og þrjú
tveggja.
— Þrjú tveggja?
— Þriburar. öll hin ljúfa ást min
bráðnaði og hvarf með munnvatni minu
niður i skálina.
— Það er ekki alltaf svo auðvelt, að
eiga þribura, sagði hann.
— Nei, það get ég rétt imyndað mér,
sagði ég gegnum nefið og reyndi að koma
i veg fyrir að sogtækið gleypti i mér
tunguna.
Hann lauk við tönnina, alveg eins og ég
lauk við hann.
— Komdu aftur eftir hálft ár, sagði
hann.
Ég brosti fallega til stúlkunnar. Indæl
stúlka. Ég sá eftir þvi að hafa verið svona
leiðinleg við Svein Redzél. Nú væri fint að
fá góðan hádegismat.
Mér til undrunar sat hann enn i
biöstofunni.—Ég ætlaði bara að kveðja
þig, Gro Elvira.
Ooooh. — Gry Elvida, leiðrétti ég.
— Vertu sæl, Gry Elvida. Hann tók
vasa fullan af blómum, sem stóð á
borðinu og rétti hann i átt til min. — Þau
blikna við hlið þér, sagði hann skáldlega.
— Haltu þér saman, sagði ég stuttlega.
— Láttu ekki svona, Gry, sagði hann
róandi. — Það er notaleg litil kaffistofa
handan við hornið. Þar getum viö talað út.
Hann varð allt i einu alvarlegur. — Það er
að segja, ef þú ert ekki mjög á móti þvi.
Ég glotti. — Ertu farinn að verða
hræddur, herra Redzél?
— Gry, sagði hann. — Ef þú heldur þig
nálægt mér, mun ég aldrei framar á
®vinni hræðast nokkurn hlut.
H$GIÐ
— Vertu bara róleg, Vigga. Hér stend-
ur að hún sé ekki eitruð.
— Er þakkarhátið með einu eða tveim-
ur búmmalúmmum?
Srik BUle
— Já, þó ég scgði, að þú færir mesta
fifl i heimi, geta vel verið til mörg fifl,
sem eru minni en þú.
15