Alþýðublaðið - 10.05.1922, Síða 1

Alþýðublaðið
Miðvikudaginn io. raaí.
105 töiubiað
Dagsbrúnarfundur
verður háldinn í Goodteasplarahúsinu fimtudaginn 11. þ. m. kl. 7 e. b,
Fundarefni: 1. Tillaga nm brottrekstor eins fðlagsmanns.
2. Ýms merk mál.
Sýnið félagsskýrteini við innganginn.
Almennur Alþýðuflokksfundur verður
l&aldlxm á sama stað á eftir, kl. 9 e. h.
Fundarefni: Hæstaréttardómnrinn.
S t j ö r n i n .
1923
Jfiisskijt réltlsti.
Frá þeira tíma að Jóhaanes Jó-
hannesson, nú bæjarfógeti hér f
Rrykjavfk, gerðist heinaastjórnar-
maður, hefir verið náin samvinna
milli hans og Jðns Magnússonar.
Aliir vita að hrafnarnir kroppa
ekki augun hver úr öðrum, en
hitt gera kannske ekki allir sér
Ijóst, að góðmennin abbast ekki
upp á hvert annað
Það er þvf eðliiegt að samkomu*
tagið hafi verið gott milli Jóns og
Jóhannesar, báðir eru hæglátir og
báðir góðmeani; hvað elskar sér
Ukt.
Jóhannes bæjarfógeti sagði þeg-
ar máiið var höfdað gegn Ól.
Fr. og félögum hans, að það
væri ekki eftir skipun frá æðri
stöðum, að hann höfðaði málið
gegn þeim, heldur hefði hann
tekið það upp bjá sjálfum sér.
Með öðrum orðum: Það var rétt-
lætis- og skyldutilfinning hans sem
knúði hann af stað. Það var ekki
vinur hans og samverkamaður Jón
Magnússon, nei, sussu nei!
En einkennilegt var það, að rétt-
Jætistilfinningu Jóhannesar skyldi
vera þannig varið, að hún snérist
eingöngu gegn þeim félögum.
Hvernig stóð á þvf, að Jóhannes
gerði ekkert til þess að rannsaka
það, hver það var sem henti stein
fnum inn um gluggann f Suð-
urgötu 14, 18. nóvember, þó hon-
um væri jafnkunnugt um sem
öðrum, að hér var um hættulegt
tiltæki að ræða, sem, ef ekki hefði
verlð kepni með, hæglega hefði
getað vaidið miklum áverka eða
jafnvel orðið einhverjum að bana.
Það er kunnugt að margir hvft-
Hðanna frömdu þann 23. nóv.
margvfsleg iagabrot, miðuðu hlöðn
um byssum á fólk, lömdu um sig
með stöfucn og kaðalspottum,
og gerðu margt er miklu var hegn
ingarvcrðara en nokkuð það er þeir
ákærðu voru sakaðir um. En hvað
gerði engill réttlætisins Jóhanaes
bæjarfógeti til þess að rannsaka
gerðir hvítliðanna? Það er stutt
af því að segja: Hann gerði ekki
neitt.
En það má nú segja að þetta
séu nú smámunir, þessir glæpir
hvitliðanna, hjá ýmsri annari
,óreglu“.
Maður sem er Jóhannesi bæjar-
fógeta nákominn og var starfs
maður landssjóðs, varð það á að
eyða nokkrum krónum frá lands
sjóði, það er að segja, þessar
nokkrar krónur, sem hann tók
óréttilega af landssjóðafé, voru 80
þús. talsins (áttatfu þúsund krón-
ur)
Hvar var nú réttiætistilfinning
Jóhannesar bæjarfógeta? Ja, þvf
er eg að spyrja að þessul Hvar
ætli hún hafi svo sem verið nema
á réttum stað 1 Hún sagði auðvitað
að það ætti ekki að hegna mann-
inum, og þar er eg á sama máli
og Jóhannes, að það muni vera
nokkuð tilgangslaust að hegna
honum, enda maðurinn sennilega
eugicn eiginlegur glæpamaður, ef
til viil ekki einu sinni ódrengur.
En málinu var ekki lokið með
þvf að manninum væri slept við
hegningu. Af þvf hann var ná
kominn Jóhannesi, hinum réttláta
bæjgrfógeta, sem er aldavinur og
helsti stuðningsm&ður Jóns Magn
ússonar, þá var landssjóður látinn
kaupa hús og lóðir af manninum
á 120 þús. krónur. Eignin sem
landssjóðnr keypti er eftir þvf sem
kunnugir hafa skýrt frá mest 30
til 40 þús krónu virði. Með öðr-
um orðum: Maðurinn fær fult verð
fyrir eign sína, umýram 80 þús-
und króna skuldina við landssjóð
(sjóðþurðina).
Við þetta bætist svo það að
maðurinn sem sjóðþurðin er bjá
fær eýtirlaun úr landssjóði, eitt
hundrað krónur á mánuði.
Hvernig lfzt mönnum á?
Eg hefi sagt hér þessa sögu
eins og mér hefir verið sögð hún,
en sé sagan ekki rétt hermd hér,
skal mér vera kært að leiðrétta
hana, Hins vegar verð eg að álfta
að rétt sé frá hermt, ef Jón Magn-
ússon, sem er daglegur lesari AI-
þýðublaðsins, sendir ekki leiðrétt-
ingn í Alþýðublaðið eða alikálf
sinn Mogga.
Til samanburðar við þetta má
enn fremur nefna, að hér um árið
varð sjóðþurð hjá einnm póst-
manni á Austurlandi, en hann
átti enga málsmetandi menn að,
engan Jóhannes réttláta, engan
sem var hægri hönd forsætisráð-
herrans, og þets vegna var hann
dæmdur og látinn vera f hegn-
ingarhúsinu í marga mánnði. Það
voru þó ekki 80.000 krónur af
Iandssjóðsfé sem farið höfðu for-
görðum hjá honum, heldur 8oo
krónur (átta hundruð)!