Heimilistíminn - 12.08.1976, Blaðsíða 32

Ný tegund
af
þakklæðningu
Þegar hjólbaröarnir eru ekki lengur nothæfir undir bíla, notar Kerkhov þá scm þak-
klæöningu.
32
Þaklagningarmaöurinn Karl-Ernst
Kerkhof í Alfstedt við Bremerhaven hefur
lengi verið gramur yfir tvennu: Annað er
það að alls staðar liggja haugar af
gömlum hljóbörðum og hitt, að svo mörg
hús eru með slitnum þaksteinum, sem
veita litla vernd. En svo fékk Karl-Ernst
snjalla hugmynd: Hvers vegna ekki að
nota gamla hjólbarða á þökin?
Slfkt hefði ekki aðeins i för með sér að
fjöll af gömlum hljólbörðum myndu
lækka að mun eða hverfa úr umhverfinu,
sem þau settu leiðindasvip á, heldur
sparaði þetta hráefni að miklum mun.
Kerkhof gerði ýmsar tilraunir með
niðurskurð á hjólbörðum þannig að hægt
yrði að nota þá á þök. Hann sker hjólbarð-
ana sundur, tekur hliðarnar af og fletur út
það sem eftir er. Siðan leggur hann ræm-
urnar þannig að ytri og innri hliðin snúa
upp til skiptis. Einnig fann hann upp aö-
ferð til að lima ræmurnar saman og ffesta
á þakið með ryðfrium saumi.
— Ég hef mikla trú á þessu, segir
Kerkhof. — Auk þess sem þarna er nýtt
hráefni, sem annars er ónothæft, á eftir að
koma i ljós, að þetta er það sterkasta og
besta, sem nokkurn tima hefur verið sett
á húsþök. t rauninni mun þetta endast
jafn lengi og húsin. Hjólbarðar fúna ekki,
það sjáum við greinilega á þvi, hvað þeir
liggja lengi óskemmdir á rusla-
haugunum. En ef þeir eru notaðir á
þennan hátt, verða þeir okkur bæði til
gagns og ánægju. Einkaleyfisskrifstofan i
Munchen hefur veitt Kerkhof einkaleyfi á
hugmyndinni og aðferðinni. Mörg hús
hafa þegar verið endurbætt með þessum
nýja „þakpappa” og ef til vill veröur
algengari sjón að sjá „hjólbarðaþök” i
Þýzkalandi, en þaksteina.