Heimilistíminn - 12.08.1976, Blaðsíða 37
Olive Lydon, sem segir þessa sögu, hafði misst mann sinn og dóttur. Lifift varö henni
kvöi eftir það.
vild
ekki
lifa
lengur
En á leiðinni niður
oð sjónum gerðist
bað sem breytti
öllum óætlunum
rnínum. Ég bjargaði
konu og barnabarni
Hennar fró
drukknun.
bær ætluðu líka
að fyrirfara sér
6g sá engan tilgang með lifinu lengur.
^'1 gleði var horfin og ekkert var eftir
^ma beiskja oghatur. Ég sá aðeins eina
lausn: dauðann. Og þar sem ég var af-
skaplega hraust og ehilbrigð, sá ég ekki
nema eina leið til að deyja. Ég renndi
augunum út yfir hafiö, þar sem hægt var
a& drekkja öllum sorgum.
En hafði ég kjark til þess? Hluti af mér
'k'ö mig að hafinu og dauðanum, en annar
kluti mótmælti og streittist á móti. Lifið
getur veriö óskaplega mótsagnakennt
uðruhverju.
Ég var að hugsa um manninn minn og
dóttur mina. Var það satt, sem mér hafði
veriö kennt, að ég mundi hitta þau aftur
eftir dauðann? s
Svo fór ég að hugsa um guð. Gat verið
einhver guð til? Og væri hann til, hvernig
gat hann látið slika hluti gerast? Hvað
höfðu maðurinn minn og dóttirin litla gert
af sér, fyrst þau urðu að deyja á þennan
hörmulega hátt?
Ég klæddi migog fór i/t. Það var hressi-
leg gola og sterk lykt af blómum i loftinu.
Svo fann ég sjavarlyktina og gekk niður
að ströndinni, niður i litla, afskekkta
flóann sun'nan við Weatportá trlandi. Þar
var ég fædd og nú var ég hingað komin frá
Surrey á Englandi til að deyja.
Boðskapur sorgarinnar
Ég fann blett i skjóli fyrir golunni og
settist niður. Ég fór að hugsa um
skelfingarkvöldið fyrir tveimur árum.
Kvöldið sem presturinn hringdi dyrabjöll-
unni og þurfti ekki aö segja veitt til a
égskildi,aðeitthvað voöalegt haföi gerzt.
— Ég hef sorgarfrettir að færa, Olive,
sagði hann. — Reyndu að vera sterk. Lög-
reglan bað mig að fara til þin.
Hjartað herptisat saman i brjósti mér.
Ég átti von á manninum minum og
Maureen litlu heim um þetta leyti. En
presturinn kom i staðinn. Það gat ekki
þýtt nema eitt. Ég bað til guðs aö mér
skjátlaðist, en vissi vel, aö koma prestsins
gat ekki þýtt nema þetta eina. Ég man að
mér datt fyrst i hug að taka matinn af
eldavélinni. Enginn yrði til að borða hann.
37