Heimilistíminn - 18.01.1981, Blaðsíða 13
„Það get ég ekki sagt,” sagði Tommi. ,,Ég
man aðeins eftir manni i blárri treyju, og það
var vist pabbi minn, eftir þvi sem Kola-Pési
segir. En Kola-Pési man ekki, hvert eftirnafn
hans var, og þess vegna heiti ég bara Tommi.
Þeir voru báðir hljóðir og hugsi um stund.
En þvi næst sagði óli: Heyrðu, Tommi, —
„lögreglan hlýtur að vita um ættarnafn þitt”.
„Lögreglan.” sagði Tommi augsýnilega
mjög undrandi. ,,Ertu alveg frá þér? Lögregl-
an er hættuleg. Hún tekur svona strákpatta
eins og mig og.... og
„Og hvað gerir hún við þá?” spurði Óli mat-
sveinn.
„Ja-a, það veit ég raunar ekki,” svaraði
Tommi, ,,en Kola-Pési segir, að sjái ég lög-
reglu, verði ég að hlaupa burt.”
„Það er eitthvað skritið við þetta,” sagði Óli
matsveinn. „Lögreglan heima hjá okkur hjálp-
ar alltaf svona litlum drengjum eins og þér.”
„Já, einmitt, — en það gerir ekki lögreglan,
sem Kola - Pési þekkir,” sagði Tommi.
Óli ræskti sig. Honum fannst frásögn Tomma
sifellt merkilegri eftir þvi sem hann talaði
meira, og hann fékk þá hugmynd um þennan
Kola-Pésa, að hjá honum væri ekki allt hreint i
pokahorninu. Litill vafi lék á þvi, að hann
stundaði einhverja vafasama iðju.
„Já, það er nú svo, Tommi litli,” sagði hann.
„Ég hefði gjarna kosið að fara með þér og hitta
þennan vin þinn, hann Kola-Pésa, en ég verð
vist, þvi miður, að snúa mér strax að störfum
minum á ný. Áhöfnin verður að fá matinn sinn
á réttum tima. Littu á! Nú koma aðstoðar-
drengirnir minir, Pétur langi og Pétur stutti.”
„Þá er bezt að ég fari,” sagði Tommi og þaut
á fætur. „Þakka þér fyrir matinn, Óli , þú ert
alveg ágætur.”
„Gleymdu ekki nestisbögglinum þinum,”
sagði óli og hló.
„Nei, alveg rétt”, sagði Tommi og stakk
bögglinum undir handarkrikann. „Ég ég gef
Pésa eitthvað af þessu, kemst ég kannski hjá
þvi að aka kolum i dag.”
Þvi næst smeygði hann sér út um dyrnar og
hijóp niður landgöngubrúna.
Pabbi stóð á hafnarbakkanum, þegar Tommi
kom hlaupandi niður.
„Jæja, fékkstu að borða nægju þina,
Tommi?” spurði pabbi.
„Já, alveg eins og ég gat,” sagði Tommi
hlæjandi og klappaði á magann.
„Þú ert velkominn aftur, snemma i fyrra-
málið, þá skulum við athuga, hvort þú færð
ekki svolitinn matarbita á ný,” sagði pabbi.
„Við förum héðan klukkan tiu, svo að þú mátt
ekki korpa of seint.”
„Nei, það er engin hætta á þvi, skipstjóri,”
sagði Tommi og hélt af stað með kerruna sina.
Pabbi horfði um stund á eftir blökkudrengnum
litla, þessum tötralega einstæðingi. Það leyndi
sér ekki, að hann fór frá þeim hamingjusamur
og léttur i lund, þvi að hann söng hástöfum vis-
una sina, sem áður var á minnzt.
6. kafli.
HVAR ER TOMMI?
Þessi dagur, sem nú fór i hönd, varð sá heit-
asti og versti, sem pabbi hafði nokkru sinni
lifað.
Það var miklu heitara en i gær, þegar hann
var uppi i borginni, þvi að nú var algjört logn.
Meira að segja hér, niðri við höfnina, var ekki
minnsti andblær.
Á skipunum i kring var tæpast nokkur á ferli.
Og niðri á hafnargarðinum var nú engin mann-
vera sjáanleg, það var eins og allir hefðu
skyndilega sokkið niður i malbikið. Vafalaust
höfðu menn annað hvort farið heim til sin eða i
veitingahús i grenndinni, þar sem þeir gátu
fengið sér eitthvað kalt að drekka.
Um Trinitu var sömu sögu að segja og önnur
skip i höfninni. Þar sást varla nokkur maður.
Enginn var beðinn að gera neitt annað en það,
sem bráðnauðsynlegt var. Áhöfnin mókaði
undir þiljum og hafði opnar allar dyr og ventla,
Og jafnvel Óli matsveinn gat hvilt sig i miðjum
matartimanum, þvi að enginn hafði minnstu
lyst á að borða.
En þegar leið á daginn, komu allt i einu i ljós
nokkur dökk ský út við sjóndeildarhringinn, og
skömmu seinna kom hress'andi vindur af hafi.
Skýin dökku nálguðust furðu fljótt og höfðu
innan skamms hulið allt himinhvolfið. Og svo
fossaði regnið niður, eins og hellt væri úr fötu.
„Loksins! Loksins! „andvörpuðu allir menn-
irnir og teygðu úr sér, eins og þeir vöknuðu af
þungum svefni. Þeir flýttu sér út i svalandi
regnið og létu dropana renna niður andlit, háls
og handleggi. Enginn hugsaði um það, þótt
hann yrði holdvotur. öll hugsun manna snerist
um að geta kælt heita likami sina, notið svala
hins langþráða regns.
13