Heimilistíminn - 18.01.1981, Side 15

JK náttúrunnar
Eyöimerkurhlauparinn er litill fugl
(Cursorius cursor) oghann er duglegri
aö hlaupa en fljúga. Hann hefur fuil-
koma lega lagað sig aö lifnaöarháttum
i eyðimörkinni. Undantekning er þd sá
fuglinn af þessari tegundinni, sem
heldur sig viö ár og lifir þar sem
snikjudýr á krókódllunum. Fuglar
þessir eiga heima i eyðimörkunum I
© Keeler
á leigu. Keeler hringdi á lögregluna og
sem kom og handtók Edgecombe. Þess
vegna varö hún aö fara til yfirheyrslu og
stóð hún langa stund.
Svör Keeler gáfu til kynna, aö starfandi
væri hópur stúlkna, sem stunduðu sima-
vændi og viöskiptavinirnir væru allhátt-
settir. Ward var potturinn og pannan I
þessu símavændi og skipulagði þaö.
Keeler var minnt á samband hennar viö
Profumo. Siðan var þaö þingmaöur
Verkamannaflokksins George Wigg, sem
hóf aö ræða þetta mál opinberlega i þing-
inu.
í fyrstu neitaði Profumo aö hafa komið
nærri þessu. Þá var þaö sem Rice-Davies
skýröi lögreglunni frá kunningsskap
Profumo og Keeler og sambandi Keeler
við bæöi Ivanov og einnig Ward, en þegar
hér var komiö sögu var Ivanov kominn
aftur til Moskvu.
Þegar Profumo var sýnt fram á, aö ekki
þýddi lengur fyrir hann að neita féll hann
saman, og viöurkenndi aö hafa logiö.
Hann sagði siöan af sér embætti hermála-
ráðherrans og einnig þingmennskunni.
Stjórnmálaferill hans var farinn i hund-
ana og frá þessari stundu hefur hann
helgað sig góögeröarstarfsemi.
Fjórum dögum siöar var Ward tekinn
fastur sakaöur um aö „lifa aö mestu eöa
öllu” leyti á tekjum af simavændinu.
Hann er nú látinn.
Þegar Christine Keeler frétti að Pro-
fumo heföi sagt af sér sagöi hún þessi ó-
dauðlegu orö: — En hræöilegt, nú er
framtiö okkar beggja i rúst.
Norövestur-Afrikualltfrá Kenya og til
Egyptalands og Alsir og einnig lifa
þeir I Asiu. Fuglinn er meö langa ljósa
fæturog er brúnleitur á litinn, og fellur
því vel inn I lit eyöimerkursandsins.
Þess vegna eiga féndur hans erfitt
ineö aö finna hann og ráöast aö hon-
um, þegar hann liggur og ungar út
eggjum sinum.
Ef menn nálgast eyðimerkurhlapar-
ann tekur hann á rás, en nemur svo
staöar I hæfilegri fjarlægð og viröir
gestina fyrir sér. Ekki gera þessir
fuglar sér hreiöur heldur verpa beint i
sandinn, þar sem þeir finna sér litlar
holur eða ójöfnur. Eggin eru eins á lit-
inn og sandurinn og er þvi erfitt aö
finna þau.
Þegar sólin er hvaö heitust leggst
fuglinn á eggin til þess aö vernda þau
fyrir sólarhitanum. Krókódilafuglinn
grefur hins vegar egg sin niður i sand-
inn og á heitum dögum heldur hann
þeim rökum með þvi aö bera að þeim
vatn meö nefinu.
Fyrir kemur aöeyöimerkurhiaupar-
inn veröur aö vernda unga sina fyrir
sterku sólarljósinu. Fuglar þessir eru
algjörlega óttalausir, þegar þeir eru i
sinu rétta umhverfi, enda duglegir viö
aö bjarga sér undan aösteöjandi hætt-
um. Meira aö segja ungarnir eru fljót-
ir aö læra aö bjarga sér frá hættum
eins og foreldrar þeirra.
Lausn
á
síðustu
kross■
gátu
yi? z'b? -3 p
•L £ r J L 6 £ fl
N l f> fí K r O f S
6 L I T L fí IT \(
L £ U nr fl . n Pt
r T JL r N i T I u
ut ■ fi N N fi £ fl' r fl
m . | u N D 1 R < fl L s
£ L T N S S fí L í T s
o f> L D fi L L fl N fi ■ 0 K
AL- 'U X r R fi L l u fl r fl
r r ■ V U N N U M ■ E L u R
/£ K I i N £ i s Æ £ I ■ Bl
T Zi U N I N £} | L fi ■ S L fl
U N N fi N D fi T i T ( 0 K
V K ð s £ ú M u n i fi' fl
u p P I r fí M s T m r
£ K i £ n £ u r m M i
L L o M 3 o R Ð í H U U
L í l £ u £ 0 N I N £= £ £
F u L i- rr ■R S. T /<t n. JFs 2
Þfb.
15