Heimilistíminn - 15.02.1981, Blaðsíða 11

önnum kafin við að setja vörurnar inn i skápa, og
horfði ekki á Brad, þegar hún svaraði.
Vegna þess hve vel ég þekki þig, þá býst ég við að
þú hafir spýtt i auga hans, auðvitað ekki i þess orðs
fyllstu merkingu. Þú ert of mikil dama til þess að
gera slikt þótt þig hafi eflaust langað mest til þess,
sagði Brad.
— Þakka þér fyrir, sagði Andrea.
Brad virti hana fyrir sér svolitla stund, og sagði
svo lágri röddu: — Þú veizt það, hann hefur á réttu
að standa, og mér er sama þótt ég verði að viður-
kenna það.
Andrea snarsnerist með brauðið i annari hendi og
kál i hinni.
— Þú skalt nú ekki byrja lika, sagði hún og var
greinilega i vigahug. — Ég er að verða svolitið
þreytt á ykkur, sem alltaf eruð að reyna að skipta
ykkur af minum málum. Ég þoli bráðum ekki
meira. Skilurðu það?
Brad blikkaði öðru auganu,
— Fullkomlega, kæra frú, svaraði hann undirgef-
inn. — Og mér þykir fyrir þvi, að hafa reitt þig til
reiði elskan.
Andrea brosti breitt.
— Vertu ekki með kjánaskap, svaraði hún, og fór
svo aftur að vinna. — Ég hitti Meredith dóttur
McCullers, i verzluninni i dag.
— Ó, það hlýtur að hafa verið ánægjulegt, sagði
Brad og var glaður yfir að geta skipt um umræðu-
efni. — Hvernig er hún?
— ó, ljóshærð, bláeygð og óskaplega falleg!
l_Þér likaði þá ekki meira en svo við hana?
— Þú þurftir ekkert að segja, fullvissaði Brad
hana um. — Ég þekki konur. Þegar falleg stúlka
segirumaðra, að hún sé óskaplega falleg, þá er að-
eins um tvennt að ræða. Annað hvort fellur henni
ekki við stúlkuna, eða hún er afbrýðisöm út i hana.
Andrea starði á hann, og fann hvernig roðinn kom
fram i kinnarnar, og tók eftir þvi, að Brad horfði á
hana með athygli.
Hún gat engu svarað til, þess að svipurinn breytt-
ist á andliti hans.
'Attundi kafli
Andrea flýtti sér heim næsta kvöld til þess að
undirbúa veizluna og var að opna dyrnar, þegar
Steve kom inn og hélt á kassa, sem greinilega var
úr blómabúð.
— Það er ómögulegt að halda veizlu án þess að
hafa blóm, sagði hann og heilsaði glaðlega — Þetta
er framlag mitt til veizlunnar.
— En hvers vegna,mikið er þetta fallega gert,
sagði Andrea og tókvið kassanum. — Blóm eru svo
óskaplega dýr á þessum árstima. Ég ætlaði að láta
mér nægja gerfiblóm i þetta skipti.
— Ég er viss um, að þau hefðu lika getað verið
falleg, en hvað sem öðru liður, vona ég að þér liki
þessi, sagði Steve, og leit alvarlega i augu hennar,
áður en hann sneri sér við og gekk inn til sin.
Þegar Andrea var komin inn i ibúðina, opnaði hún
kassann og andvarpaði af ánægju. Þarna voru
fagurlitar gladiólur, með löngum leggjum og mörg-
um blómum, og það var eins og birti yfir ibúðinni,
þegar hún fór að koma blómunum fyrir á við og
dreif i alls konar ilátum, sem hún dró fram.
Hún horfði ánægð á blómin, en varð að beita
sjálfa sig hörðu til þess að hætta að hugsa um
manninn, sem hafði fært henni blómin. Það var svo
margt sem hún átti ógert áður en gestirnir kæmu,
svo hún hélt áfram. Annað veifið stoppaði hun þó og
leit aftur á blómin og var undarlega hugsandi á
svipinn.
Marta kom fyrst, og bauðst til þess að hjálpa
henni, ef hún þyrfti á að halda. Hún var hrifin af
blómunum, eins og skiljanlegt var, og forvitin um
manninn, sem hafði komið með þau.
— Auðvitað hlýtur hver sá maður að vera eitt-
hvað bilaður, sem hafnar boði Dr. McCullers um að
vinna með honum, en fer þess i stað og setur upp
lækningastofu i Frogtown.
— Og þetta segir stúlka, sem sagði upp vellaun-
uðu starfi aðstoðarstúlku hjá finum lækni i miðbæn-
um til þess eins að fara að vinna i Sjúkraskýlinu, og
það fyrir nánast engin laun, áminnti Andrea hana.
Marta var að smyrja litlar brauðsneiðar, og skóf
nú óþarfasmjör af einni sneið og smurði aðra með
þvi um leið og hún sagði: —Þú veizt hvers vegna ég
kom til Frogtown. Ég var svo mikill kjáni, að láta
mér detta i hug að verða ástfangin af yfirmanni
minum. Þar sem hann var giftur maður og ham-
ingjusamur faðir tveggja barna var ekki ástæða til
þess, að ég héldi áfram að halda mig i návist hans
og horfa á hann á hverjum degi. Ég kom mér eins
langt i burtu frá honum og ég gat, og það var i Frog-
town.
Áður en Andreu gafst tækifæri til að svara hélt
Marta áfram: — Og þú skalt svo sannarlvga ekki
aumka mig, ég þoli það alls ekki.:
— Hver er svo sem að aumka þig, svaraði
Andrea. — Er þér sama þótt ég dáist að þér og beri
virðingu fyrir þér.
Marta horfði ána full grunsemda.
— Fyrir hvað?
— Fyrir að vera nógu hugrökk og heiðarleg til
þess að koma hingað til Frogtown.
n
■i