Heimilistíminn - 01.03.1981, Blaðsíða 10

en langt um liður, sagði konan geislandi af
ánægju. — Við héldum fyrst, að hann hefði
fengið hjartaáfall, en ég var næstum dauð úr
hræðslu. En læknirinn rannsakaði hann ná-
kvæmlega, og hvað heldurðu að hafi komið i
ljós. Hann var bara með ristil, og ekkert var að
hjartanu. Er það ekki stórkostlegt.
Svo sannarlega, svaraði Andrea. — Ég sam-
gleðst ykkur báðum.
— Ég er óskaplega hrædd við hjartaáföll,
sagði konan. — Sam segir samt, að hann hefði
ekki getað fundið meira til, þótt eitthvað hefði
verið að hjartanu, en ekki bara þessi ristill.
Það er þó ekki eins hættulegt, að sögn læknis-
ins.
Hún lagði af stað upp tröppurnar á ný, og svo
snéri hún sér við eitt augnablik, og sagði:
— Strax og Sam getur farið að vinna aftur,
ungfrú Drake, förum við að borga þér leiguna
aftur. Það er svo leiðinlegt að skulda svona
mikið, en það er einhvern veginn svo, að maður
kemst varla af nú orðið, og sérstaklega ekki ef
einhver veikist og getur ekki unnið sagði hún
full auðmýktar.
— Hafðu ekki áhyggjur af leigunni, frú...?
— Ó, já, nafn mitt er Stubbins..
— Allt i lagi frú Stubbins, sagði Andra bros-
andi, — þið borgið bara, þegar þið getið.
Konunni létti greinilega mikið.
— Þú mátt trúa þvi, ungfrú Drake, að ég er
glöð yfir þvi, að þú skyldir sjálf fara að taka við
leigunni, i staðinn fyrir að láta skrifstofuna
gera það. Þeir voru vanir að henda manni út, ef
maður skuldaði svo mikið sem einn mánuð. Ég
skammast min fyrir að þurfa að viðurkenna að
við Sam höfum ekki getað borgað neitt i fimm
vikur.
— Ég lofa þér þvi, að þið hjónin verðið ekki
rekin út, sérstaklega ekki, á meðan maðurinn
þinn er veikur. Hafið engar áhyggjur, sagði
Andrea og brosti til konunnar.
Frú Stubbins horfði forvitnislega á hana.
— Ég hef heyrt mikið um þig úr vinnunni,
ungfrú Andy, sagði konan lágt. — Ég býst við,
að það, sem fólkið segir, sé rétt.
Konan varð dálitið undirfurðuleg og flýtti
sér inn i húsið, en Andrea gekk brosandi af stað
á leið til vinnu sinnar. Hún var i þungum þönk-
um.
Svo þetta hafði þá verið ristill eftir allt sam-
an. Það var ekki að furða, að Steve hafði reynt
að komast hjá þvi að hitta hana. Hún andvarp-
aði og gekk áfram. Hún var nú fullviss um, að
hún hafði eignast annan óvin fyrir utan dr.
McCullers og það var Steve Jordan læknir.
Þegar hún kom i vinnuna beið Marta eftir
henni, og hálf tylft sjúklinga sat á b'iðstofunni.
Marta fylgdi henni inn i litla herbergið og
sagði: — Góðar fréttir, Andy min góð. Það er
búið að leggja Simpson- barnið á Barnaspital-
ann . Móðirin segir, að allir séu svo ágætir,
þar, og góð von sé um að barninu batni.
— Við skulum þakka frú Wesley og frú
Judson fyrir það, svaraði Andrea ánægð.
Marta horfði undrandi á hana.
— Þú getur svo sem þakkað þeim, ef þú vilt,
en Simpson hjónin brenna kerti þér til dýrðar.
Frú Simpson segist vita að þetta hefði aldrei
gengið, ef ekki hefði verið fyrir þin orð. Þú ert
sannkallaður dýrlingur i hennar augum. Það
er allt og sumt.
Andrea skellihló og það mátti sjá i augum
hennar, að hún var ánægð.
— Gott er, að einhver er ánægður með mig,
sagði hún léttilega.
— Biddu við, Marta hallaði sér fram á
borð Andreu og hvessti augum á hana. — Ertu
enn að hafa áhyggjur út af þessum