Heimilistíminn - 08.03.1981, Qupperneq 12

BERIT BRENNE
TOMMI
bróðir Tamars,
Tótu og Tœ-Mí

okkar og vinnu okkar þar. Þú hefur unnið
kraftaverk hvað við kemur drengjunum og allt
það sem þú hefur lika kennt þeim. Hún hætti
snögglega vegna þess að nú voru þau að nálg-
asthúsið hennar og þar var þá hópur æpandi og
öskrandi drengja sem dansaði i kringum eitt-
« hvað sem stóð við gangstéttina.
— Hæ hó frú min góð, hvað gerir þú við þetta
tæki, öskraði einn drengjanna.
— Barnavagn en þó með vél. Er ekki vél i
honum hrópaði annar drengur.
Tommi leit upp og sá þilfarið rétt fyrir neðan
sig.
,,Heldurðu, að þú getir staðið á fótunum þin-
um?” spurði skipstjórinn glettnislega og lét
hann stiga á þilfarið. En Tommi kiknaði i
hnjánum og virtist ekki, eins og á stóð, hafa
mikinn hug á að ganga um. Skipstjórinn tók
hann þvi aftur i fangið, bar hann inn i næsta
klefa og kom honum vel fyrir i einni kojunni.
,,Ég hugsa, að þú gerir þetta nú ekki aftur
fyrst um sinn”, sagði pabbi og settist hjá hon-
um.
,,Nei, aldrei framar”, sagði Tommi lágt, —
„aldrei”.
,,Vertu nú bara rólegur um stund”, sagði
)
pabbi, ,,þú færð bráðum eitthvað þér til hress-
ingar”.
Þvi næst gekk hann fram. En Tommi var
feginn að þurfa ekki að fara inn að borða, þvi
að nú haíði hann alls enga matarlyst.
En skömmu seinna kom Pétur stutti inn með
hressandi ávaxtadrykk og nokkra banana, og
þegar til kom, var það vel þegið.
„Hefurðu kannski klöngrast upp á efstu hæð i
einhverjum skýjakljúfnum i borginni stóru?”
spurði Pétur.
„Já, auðvitað hef ég gert það”, svaraði
Tommi og brosti þvi að nú var hann farinn að
ná sér á ný.
„Fannst þér fallegt útsýni úr tunnunni?”
spurði Pétur.
„Nei, siður en svo”, sagði Tommi.
„Það finnst mér ekki heldur”, sagði Pétur
stutti. „Ég hef einu sinni komið þarna upp, —
fór þangað bara svona að gamni minu. En
sannleikurinn er sá, að maður þarf að hafa
töluverða æfingu til að geta þetta með góðu
móti. Annars kann að fara illa. Með þvi að æfa
sig dálitið, en aðeins stutt i einu, kemur þetta
furðufljótt”.
,,Já, það er liklega alveg rétt”, sagði Tommi.
Hann dáðist ákaflega mikið að þeim Kalla,
Billa og Halla fyrir það, hve fimir þeir voru að
klifra upp stigann.
Nú kom pabbi inn á ný.
„Jæja, hvernig liður þér núna, Tommi litli?”
spurði hann.
Mér liður vel”, sagði Tommi og leit til pabba.
„En,.... heyrðu, skipstjóri”, sagði Tommi
hugsandi,... „það gæti nú verið gaman að æfa
sig,.. ég,... ég á við bara svona stutt i einu,
þangað til maður ætti auðvelt með það”.
„Já, ég gæti hugsað mér það”, sagði pabbi
og kinkaði kolli.
„Hvað áttu við?” spurði Tommi.
„Ég á við það, að þú sért af þeirri gerðinni,
sem gefst ekki strax upp, — og vist er það satt.
En þú gerir þetta ekki oftar, meðan þú ert á
þessu skipi, drengur minn. Ég hef hugsað mér
að koma þér til Afriku með heila limi”.
„Já, ég skal muna það”, sagði Tommi
ákveðinn og alvarlegur.
... En það var vissulega margt fleira sem
hraustur og duglegur sex ára drengur gat haft
fyrir stafni á stóru og glæsilegu skipi.
Já, Tómas William Smith var vissulega ekki
i vandræðum með verkefnin.
/
12