Heimilistíminn - 22.03.1981, Blaðsíða 4

Missti handlegginn og vinnur nú að þvi að hanna
Gervihandlegg
með tilfinningu
Mikill fjöldi fólks veröur á
hverju ári fyrir alls konar slys-
um og missir handleggi eöa fót-
leggi. Sumt þetta fólk fær gervi-
limi/ en þeir gera þó aldrei sama
gagnog handleggurinn eða fótur-
inn/ sem af fór.
Einn þeirra, sem orðiö hefur fyrir þvi
aö missa handlegg er Roy Davis, 24 ára
gamall stúdent, sem stundar nám viö Vir-
ginia Polytechnic Institute og State Uni-
versity i Balcksburg i Virginiu I Banda-
rikjunum. Hann varð fyrir slysi, og þegar
hann vissi, að hann myndi aldrei geta
notaö handlegginn aftur, kraföist hann
þess aö læknar tækju hann hreinlega af
sér.
Nú hefur þessi ungi maður fengið gervi-
handlegg, sem hann bindur miklar vonir
viö. Handleggurinn hefur „tilfinn-
ingu”! — Ég vona að þessi nýi útbúnaöur
Roy Davis er aö hella upp á könnuna meö
„tilfinninga” handleggnum sinum. Nú
þarf hann ekki aö óttast aö brjóta bolla
eöa glös, eins og hann geröi gjarnan,
þegar hann notaöi klóna á gamla gervi-
handleggnum. A
eigi eftir að koma mörgum til góða, eins
og hann hefur þegar gert mér, segir Roy.
Dr. Daniel Schneck forseti verkfræöi-
deildar skólans, þar sem Roy stundar
nám hefur tekið þátt i þvi að búa til
þennan tilfinninganæma gervihandlegg.
Hann segir: — bessi handleggur er svo
sannarlega fremri öllum öðrum gervi-
handleggjum, sem hingað til hafa komiö á
markaðinn.
— Nú munu menn, sem misst hafa
handlegg i fyrsta skipti i raun og veru fá
tækifæri til þess aö finna og skynja hluti
en þaö gerist með tilkomu vökvafylltra
fingra sem senda skilaboð til heilans á
svipaðan hátt og mannshöndin sjálf gerir.
Roy Davis hefur sýnt mikinn kjark og
áræöi. Þegar hann var 18 ára gamall varö
hann fyrir slysi i heimabæ sinum Blacks-
burg.
— Þegar læknarnir sögöu mér, aö ég
ætti aldrei eftir að nota handlegginn aftur
sagði ég þeim að taka hann af, segir
Davis.
1 mörg ár gerði hann tilraunir með aö
nota gervihandleggi meö krók og klemm-
um. Handleggirnir voru settir á hann um
alnbogann.
— betta var allt heldur vonleysislegt,
sagði Davis. — Þessi tæki voru til litils
gagns. Ef ég tók upp egg, fint postulin
l ■

eöa glös átti ég á hættu að mölbrjóta meö
króknum. Maöur hafði ekki nokkra til-
finningu fyrir þvi, hversu harkalega
maður tók á hlutum.
Aö lokum gafst Davis upp viö aö nota
þessa gervihandleggi og haföi sætt sig viö
að geta nú ekki notað nema sinn eina heila
handlegg og höndina á honum. Dag nokk-
urn hitti hann Schneck og fór að ræöa
máliö viö hann. Davis hafði nefnilega
fengiö mjög merkilega hugmynd.
— Ég spuröi, Schneck hvort mögulegt
væri aö koma fyrir vökva innan i gervi-
handlegg, og þessi vökvi gæti siðan flutt
boö til heilans, sem ekki var hægt aö
reikna meö að krókurinn á venjulegum
gervihandlegg gæti nokkru sinni gert.
Það fór svo, aö dr. Schneck settist viö
teikniboröið og fór aö hanna nýja gerö
gervihandleggja. Schneck hafði reyndar
endur fyrir löngu unnið að hönnun og gerö
gervilimahjá New York University i New
York og haföi þess vegna töluveröan
áhuga á málinu.
Og nú útskýrir Schneck fyrir okkur,
hvernig tilfinningaboö berast heil-
anum: — Venjulega berst tilfinning af
snertingu eftir taugum, en merkin berast
þó fyrst meö vökva sem er i fingrum
manna, og vökvinn hefur áhrif á taug-
arnar. Viö ákváöum, aö eins ætti vökvi i
gervifingrum Roys að geta sent frá sér
rafboö, sem segöu til um þaö, hversu
mikill kraftur færi i átak hans.
Notaðar voru alls konar oliur og raf-
eindaskynjarar og öllu var þessu komiö
þannig fyrir, að þaö tengdist vöðvum á
öxlum og baki Roys. Loks tókst að koma
þessum búnaöi öllum fyrir i alúminium-
handlegg, sem aöeins vegur tvö pund, og
fremst á þessum handlegg eru tveir
fingur með „tilfinningu”.
— Enn sem komiö er, er tilfinningin
ekki sterkari en svo, aö ég gæti eins veriö
meö þykkan vinnuhanzka á höndunum,
þegar ég er aö handfjalla hlutina segir
Davis. — En viö vonumst til þess aö geta
náö lengra i gerö „tilfinningafingranna”
Meö sérstökum vibrator, sem komið væri
fyrir á öxl eða baki mætti auka tilfinning-
una, og þá fyndi maður með hversu mikl-